τα του Καίσαρος και τα του Θεού./καθημερινή
Tου Aντωνη Kαρκαγιαννη Αγαπητέ κ. ΚαρκαγιάννηΣε συνέχεια του κυριακάτικου άρθρου σας, συσχετίζω γεγονός παρεμφερές που υπέπεσε στην αντίληψή μου. Συγκεκριμένα, στην περιοχή Πηγή της Μάνας του Δήμου Πορταριάς και σε δασική έκταση ευρισκόμενη σε υψόμετρο άνωθεν της Πορταριάς Πηλίου, ευρίσκετο μικρό ξωκλήσι στη χάρη του Προφήτη Ηλία περιτριγυρισμένο από πλατάνια, αγριοκαστανιές, ελαιόδενδρα και κυπαρισσοειδή δένδρα. Εκεί, εδώ και δεκαετίες, συνήθιζα κατά καιρούς να προσεύχομαι, αλλά προχθές αντίκρισα την περιοχή συρματοπλεγμένη σε τεράστια ακτίνα γύρω από το ξωκλήσι και όλα τα δένδρα εντός της περίφραξης αποψιλωμένα. Πινακίδες μεταλλικές ανέγραφαν ότι η Ενορία Δημητριάδος Βόλου θα έκτιζε εκεί τη Μονή Σαρόφ και εντός της περίφραξης διακρίνονταν κάποιες κολόνες.Απορημένος επισκέφθηκα τον δήμαρχο Πορταριάς, Κοντορίζο, τηλ. 24280-99.920, ο οποίος δώρισε την έκταση αυτή στην ενορία Δημητριάδος και τον ενημέρωσα για τα τεκταινόμενα, χωρίς όμως να βρω ανταπόκριση. Επικοινώνησα με τον απελθόντα εφημέριο της Πορταριάς, ο οποίος με ενημέρωσε ότι στο πλαίσιο του Προγράμματος Θρησκευτικού Τουρισμού τελούνται οι ανωτέρω εργασίες, χαρακτηρίζοντάς τες καταστροφικές.Τέλος, κάλεσα το Δασαρχείο Βόλου, 24210-39.163 που με πληροφόρησε ότι κατόπιν δικαστικής απόφασης η περιοχή χαρακτηρίστηκε αγροτική και άρα δεν υπάρχει νομικό ζήτημα. Τους αντέταξα ότι εντός της περίφραξης ουδεμία αγροτική εργασία ελάμβανε χώραν, τουναντίον μόνον οικοδομικές ετελούντο και ότι έστω κι έτσι δεν είχαν το δικαίωμα να αποψιλώσουν πλατάνια και αγριοκαστανιές και ότι η προστασία της Φύσης είναι υπέρτατη υποχρέωση και καθήκον όλων μας. Θεωρώ τραγικό, βάρβαρο και θρασύτατο το συμβάν, πολύ περισσότερο επειδή ετελέσθη από την Εκκλησία και παρακαλώ θερμά να συμβάλετε όσο μπορείτε στην αποκατάσταση της Φύσης στην περιοχή.Θεοδωρος ΣαμαρτζηςΕχουμε πολλούς λόγους να αμφισβητούμε την «ιερότητα» των πράξεων πολλών οργάνων της Εκκλησίας: ιερέων, μητροπολιτών, μοναχών, μονών και ναών. Συχνά γινόμαστε μάρτυρες φοβερών ασχημιών στις οποίες οδηγούν η υποτιθέμενη «ιερότητα» και ο θρησκευτικός φανατισμός.Ας κάνουμε όμως την παραχώρηση και ας δεχθούμε χωρίς αμφισβητήσεις την «ιερότητα» πράξεων, θεσμών και χώρων. Μερικά πράγματα όμως η πολιτεία οφείλει να τα αποσαφηνίσει. Ενα από αυτά είναι ο σεβασμός και η περιφρούρηση του φυσικού περιβάλλοντος. Οτι εν ονόματι της υποτιθέμενης «ιερότητας» ή εν ονόματι του φιλανθρωπικού, του αναστηλωτικού ή οποιουδήποτε άλλου έργου μιας μονής ή ενός ναού, η μονή και ο ναός δεν έχουν το δικαίωμα να καταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον. Αναφερόμαστε σε πλήθος παραδείγματα. Στην καταστροφή των δασών της Πεντέλης, του Υμηττού και της Πάρνηθας, στους αποχαρακτηρισμούς δασικών εκτάσεων που επιδίωξε και πέτυχε η Μονή Βατοπεδίου, στις καταγέλαστες πολεοδομικές παραβάσεις με την άδεια της λεγόμενης «ναοδομίας». Η «ιερότητα» των θρησκευτικών θεσμών και χώρων είναι το ένα και το απαραβίαστο του φυσικού περιβάλλοντος είναι το άλλο και αν χρειαστεί πρέπει να υπερασπίσουμε το φυσικό περιβάλλον εναντίον κάθε ιερότητας.ΥΓ.: Από ασυγχώρητη απροσεξία γράψαμε στο φύλλο της περασμένης Κυριακής ότι το άρθρο του κ. Αντωνίου Ανανιάδη δημοσιεύθηκε σε κάποιο, μάλλον ανύπαρκτο, περιοδικό. Η αλήθεια είναι ότι δημοσιεύθηκε στην «Εστία», απ’ όπου δανειστήκαμε τα δημοσιευθέντα αποσπάσματα. [Photo]
Comments