Τι γράφει ο ξένος τύπος. από καθημερινή

THE GUARDIAN

Οι επιθέσεις στη Βομβάη

Η χρήση πλοιαρίων στην προχθεσινή επίθεση της Βομβάης σίγουρα αποτελούν σπάνια περίπτωση, αν και η αλ Κάιντα στο παρελθόν έχει χρησιμοποιήσει πλοία. Να θυμηθούμε την επίθεση εναντίον του USS Cole, στην Υεμένη το 2000. Αλλά και η τακτική της ομηρείας δεν είναι συνηθισμένη υπόθεση για την αλ Κάιντα. Υπήρξε βεβαίως στο παρελθόν η περίπτωση της ομηρείας σε κινηματογράφο της Τσετσενίας, αλλά η Μόσχα επέμενε τότε ότι δεν επρόκειτο για μέλη της αλ Κάιντα. Η μαζική πλην άτακτη επίθεση έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν -στη Σαουδική Αραβία, το 2004- αλλά από μια ομάδα, η οποία ναι μεν ανήκε στην αλ Κάιντα, αλλά δρούσε μάλλον αυτόνομα. Η αλήθεια είναι ότι η χρήση όπλων και χειροβομβίδων αποτελεί τακτική των στρατιωτικών ομάδων του Κασμίρ, του Αφγανιστάν ή των Ταμίλ στη Σρι Λάνκα. Η τουριστική βιομηχανία υπήρξε στόχος και αλλού, κυρίως στην Ινδονησία και την Αίγυπτο κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 80. Χθες Ινδός αξιωματούχος δήλωσε ότι οι τρομοκράτες προέρχονται από το Πακιστάν.

DW-WORLD.DE

Αρωμα Aλ Κάιντα;

Κάποιοι άλλοι σπεύδουν να ρίξουν ευθέως τα βάρη στην Aλ Κάιντα. Ο Γερμανός ειδικός Μπερντ Γκέοργκ Ταμ πιστεύει ότι οι επιθέσεις στη Βομβάη, την οικονομική μητρόπολη της Ινδίας φέρουν τη σφραγίδα της αλ Κάιντα: «Η αλ Κάιντα είναι στην ουσία ένα κίνημα, το οποίο δρα γεωγραφικά από την περιοχή Βαζιριστάν στα σύνορα του Αφγανιστάν με το Πακιστάν. Πρέπει να σημειωθεί ωστόσο ότι η Αλ Κάιντα δεν είναι πλέον η οργάνωση, η οποία ξεκίνησε κάποτε από το Εμιράτο Αφγανιστάν των Ταλιμπάν. Εχει μετεξελιχθεί σε ένα διεθνές κίνημα, που διαθέτει σε όσους επιθυμούν να πολεμήσουν για τον ιερό σκοπό, γνώσεις, εμπειρίες, αλλά και τη λογιστική του υποστήριξη. Ετσι δεν αποκλείεται τα πλοκάμια της αλ Κάιντα να φθάνουν ακόμα και μέχρι την οργάνωση των «Μουτζαχεντίν του Ντεκάν», που εμφανίστηκαν να αναλαμβάνουν την ευθύνη των επιθέσεων στη Βομβάη.

HERALD TRIBUNE

Ειδική σχέση ή αποκλειστική;

Περισσότερο από όλα τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, αυτό του Ισραήλ θα αποτελέσει τη μεγάλη πρόκληση για τον Μπαράκ Ομπάμα. Θα διατηρήσει, άραγε, ο νέος πρόεδρος την ειδική σχέση με το Ισραήλ (που εξυπηρετεί τα αμερικανικά συμφέροντα) ή θα επιτρέψει αυτή η σχέση να συνεχίσει να είναι αποκλειστική; Η απάντηση ενδέχεται να καθορίσει το βαθμό επιτυχίας που οι ΗΠΑ θα έχουν στις διαπραγματεύσεις μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων, προστατεύοντας παράλληλα και τα συμφέροντά τους στη Μέση Ανατολή. Η Αμερική έχει ειδική σχέση με το κράτος του Ισραήλ και εξήντα χρόνια τώρα αυτή η σχέση παραμένει βαθιά, ενισχυόμενη από την πανίσχυρη ισραηλινή κοινότητα, η οποία έχει αναγάγει το «ζήτημα Ισραήλ» σε ζήτημα επιβίωσης. Φαίνεται, όμως ότι ο πρόεδρος Ομπάμα θα κληρονομήσει δύο πράγματα: μια ειδική σχέση, η οποία είναι καλή για τα αμερικανικά συμφέροντα και μια αποκλειστική σχέση με το Ισραήλ, η οποία όμως δεν είναι προς το συμφέρον των ΗΠΑ. Τα τελευταία 16 χρόνια, επί Κλίντον και Μπους είχαμε ίσως τις καλύτερες προθέσεις, αλλά αυτό έπληξε την αξιοπιστία της Αμερικής, όπως και τα συμφέροντα του Ισραήλ. Αν ο Ομπάμα θέλει να έχει κάποια ελπίδα επιτυχίας στον τομέα αυτό, πρέπει να βεβαιώσει το Ισραήλ ότι όλα θα πάνε καλά. Παράλληλα όμως χρειάζεται να είναι σκληρός και σαφής ως προς το ρόλο της Αμερικής, καθώς η Ουάσιγκτον θα πρέπει να παραμείνει ένας ανεξάρτητος και δίκαιος διαμεσολαβητής.

LE MONDE

Δύο διαφορετικές θέσεις

Τελικά οι Σοσιαλιστές τίμησαν τη Μαρτίν Ομπρί. Κι έτσι πήρε τέλος η διαμάχη για την ηγεσία του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι πρέπει να χειροκροτηθεί η νίκη της Μαρτίν Ομπρί. Πρώτον γιατί είναι γυναίκα με πείρα και ισχυρή προσωπικότητα κι ένας έξυπνος άνθρωπος που δεν μπερδεύει το δεξί με το αριστερό της χέρι, κάτι που είναι σημαντικό σ’ ένα πολιτικό περιβάλλον που γίνεται όλο και πιο αβέβαιο. Και δεύτερον γιατί η Μαρτίν Ομπρί φαίνεται ότι άκουσε την επιθυμία για ανανέωση του κόμματος. Ωστόσο η εκλογή της δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να υπάρξουν δύο, αντίθετης φιλοσοφίας πτέρυγες του σοσιαλιστικού κόμματος. Αν μάλιστα θεωρείται υγιές ότι οι δύο αντίθετες πλευρές μπορούν να συνυπάρξουν, θα πρέπει λίαν συντόμως να το αποφασίσουν. Δίνοντάς της το αξίωμα της γενικής γραμματέως του κόμματος, οι Σοσιαλιστές δεν της δίνουν απαραιτήτως και την προεδρία. Και είναι στο χέρι της Ομπρί να αντιμετωπίσει τις ετερόκλητες φιλοδοξίες που προέρχονται είτε από τον Λοράν Φαμπιούς και τον Ντομινίκ Στρος Καν, είτε από τον Ντελανοέ και τον Φρανσουά Ολάντ.