kathimerini ----τι γράφει ο ξένος τύπος.

LE MONDE. Η συμμετοχή στην Αλγερία

Οι Αλγερινοί επέλεξαν τη σιωπή για να ακουστούν. Αρνούμενοι, στη συντριπτική τους πλειοψηφία να μεταβούν στις 17 Μαΐου στις κάλπες για να ανανεώσουν τη βουλή τους, δεν ανταποκρίθηκαν στις εκκλήσεις για μποϊκοτάζ της Αλ Κάιντα του Μαγκρέμπ. Στην πραγματικότητα εκδήλωσαν την άρνησή τους να εξακολουθήσουν να στηρίζουν την κατ' επίφαση δημοκρατία που τους έχει επιβληθεί εδώ και χρόνια: θεσμοί κενοί νοήματος και εξουσίας, πολυκομματικότητα βιτρίνα, πολιτικοί αξιωματούχοι μαριονέτες... Ποτέ στο παρελθόν ο πληθυσμός της Αλγερίας δεν είχε εκφράσει τέτοια αδιαφορία για τις εκλογές από την ανεξαρτησία του κράτους: σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία το ποσοστό συμμετοχής στις εκλογές ανήλθε στο 35,5%. Στην πραγματικότητα κυμαίνεται μεταξύ του 12% και 20%. Το καίριο ερώτημα που προκύπτει είναι κατά πόσο η εξουσία έλαβε το μήνυμα που της απηύθυνε ο λαός; Ακούγοντας τον υπουργό Εσωτερικών, Γιαζίντ Ζερχουνί, να εκθειάζει επί δύο συναπτές ώρες την κυβέρνηση, την Παρασκευή 18 Μαΐου, για την επιτυχία των βουλευτικών εκλογών, έχει κανείς λόγους να τρέφει μεγάλες αμφιβολίες.

FRANKFURTER RUNDSCHAU

Ο Ζόραν Ντζίντζιτς παρέμεινε το μέτρο

Η δολοφονία ενός πολιτικού που προωθούσε τις μεταρρυθμίσεις ήταν αναμφίβολα μεγάλη απώλεια για τη χώρα. Ο Ντζίντζιτς διοχέτευσε τις διαμαρτυρίες του πληθυσμού κατά του καθεστώτος Μιλόσεβιτς σε μια αναίμακτη ανταρσία. Ηταν εκείνος που έδωσε μορφή στην ιδέα για μια διαφορετική Σερβία. Ακόμα και τα χρόνια της στασιμότητας που ακολούθησαν κατά την περίοδο της πρωθυπουργίας του Βόισλαβ Κοστούνιτσα δεν κατόρθωσαν να σβήσουν την ελπίδα. Ο Ζόραν Ντζίντζιτς έμεινε και μετά το θάνατό του το μέτρο για αυτά που συνέβαιναν στη Σερβία. Οι διάφορες φάσεις της δικαστικής διαδικασίας με τα θετικά και τα αρνητικά της σημεία ήταν ενδεικτικά για το πού πηγαίνει η Σερβία. Σήμερα η χώρα βρίσκεται πάντως σε πολύ καλύτερο σημείο από τις 12 Μαρτίου του 2003 όταν ο πρωθυπουργός έπεφτε νεκρός από τις σφαίρες των ανδρών της φρουράς του.

SUDDEUTSCHE ZEITUNG

Μοιραία θα αποβεί η εισβολή

Στα σύνορα με το Ιράκ έχουν συγκεντρωθεί περισσότεροι Τούρκοι στρατιώτες από ό,τι ποτέ. Δεν είναι μυστικό ότι οι στρατηγοί θα ήθελαν πολύ να περάσουν τα σύνορα και να κινηθούν εναντίον των Κούρδων αυτονομιστών που κρύβονται στο βόρειο Ιράκ. Ενα τέτοιο βήμα, ωστόσο, θα αποδεικνυόταν μοιραίο, μιας και συνιστά πρόκληση εναντίον των ΗΠΑ με ανυπολόγιστες οικονομικές και πολιτικές επιπτώσεις για την Τουρκία.

LE MONDE

Στο χείλος του γκρεμού

Εδώ και χρόνια η Βηρυτός γνωρίζει για τον κίνδυνο που προέρχεται από τους προσφυγικούς καταυλισμούς των παλαιστινίων. Δεν έκανε ωστόσο τίποτα. Η αποχώρηση των δυνάμεων της Συρίας το 2005 δεν επέφερε το τέλος της ξένης επιρροής στη χώρα των κέδρων. Η κυβέρνηση δεν έχει στη διάθεσή της τα απαραίτητα τεκμήρια για να αποδείξει τις σχέσεις της Συρίας με τους ακραίους σουνίτες της Φατάχ Αλ Ισλάμ που προκαλούν σήμερα τον στρατό του Λιβάνου. Το γεγονός ότι οι συγκρούσεις συμπίπτουν με τη δημιουργία ειδικού δικαστηρίου για τη διαλεύκανση της δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού Ραφίκ Χαρίρι σίγουρα δεν είναι τυχαίο.

FORTUNE

Προτιμάτε... κινεζικά

Αυτή την εποχή η Κίνα διαθέτει σχεδιαστές μόδας παγκοσμίου φήμης. Η κινεζική σύγχρονη τέχνη αγγίζει αστρονομικά ποσά, όταν τα διάφορα έργα εκτίθενται σε εκθέσεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Στην αρχιτεκτονική, την εσωτερική διακόσμηση και στο σύγχρονο έπιπλο είναι εμφανείς οι επιδράσεις από την παραδοσιακή Κίνα και το στυλ που για πολλά πολλά χρόνια χαρακτήριζε το ύφος της κινεζικής ζωής. Η διδασκαλία του Κομφούκιου, η παραδοσιακή ιατρική και η προσευχή στους βουδιστικούς ναούς γνωρίζουν μοναδική δημοτικότητα και υποστηρίζονται από την κεντρική κυβέρνηση. Μεταξύ των νεαρών γυναικών στη Σανγκάη, η κοντή κουπ στα μαλλιά που κάποτε αποτελούσε κομμάτι της κινεζικής αντίληψης περί κομμωτικής, επιστρέφει, μετά από αρκετά χρόνια αντιγραφής του στυλ των μαλλιών της Τζένιφερ Αριστο στην τηλεοπτική συνέχεια Τα φιλαράκια. Και τα πιο πρωτοκλασάτα εστιατόρια στην Κίνα είναι τελικά τα... κινέζικα. «Η κινεζική κουζίνα έχει τα πάντα και από πλευράς διατροφής και από πλευράς γεύσης. Παλιότερα οι Κινέζοι δεν ήξεραν πώς να παρουσιάσουν το ωραίο προϊόν τους. Τώρα τα πράγματα άλλαξαν», λέει ένας από τους ιδιοκτήτες της αλυσίδας εστιατορίων Νότια Ομορφιά. Στο εξής, τα πάντα είναι... κινέζικα και ο κόσμος, ύστερα από μια περίοδο περιέργειας προς οτιδήποτε δυτικό ξαναβρίσκει την Κίνα.

HERALD TRIBUNE

Εκτονώνοντας την κρίση Ε.Ε. - Ρωσίας

Η σημερινή κρίση στις σχέσεις Ευρωπαϊκής Ενωσης - Ρωσίας έχει διογκωθεί και από τις δύο πλευρές. Μέρος του προβλήματος είναι ότι πολλοί δυτικοί σχολιαστές εξακολουθούν να παραμένουν στα δεδομένα μιας παλιότερης εποχής, στις αρχές της δεκαετίας του '90 και που όλοι μιλούσαν για μια «δημοκρατική» Ρωσία, η οποία θα ήταν «δουλική» έναντι της Δύσης. Το ίδιο υπερβολικά αντιδρούν οι Ρώσοι, οι οποίοι έχουν βιώσει την ταπείνωση και την εκμετάλλευση της δεκαετίας του '90, μια περίοδο η οποία συνοδευόταν από αλαζονεία και υποψία, κυρίως όμως από αντιπαραγωγική αντιπαλότητα. Και οι δύο πλευρές οφείλουν να εγκαταλείψουν τη ρητορική τους και να αναζητήσουν πραγματιστικές λύσεις στα προβλήματα για τα οποία ερίζουν. Θα πρέπει επίσης να θυμούνται ότι μακροπρόθεσμα, η ευθύνη για την ειρήνη στην Ευρώπη βρίσκεται στα χέρια των μεγάλων δυνάμεων της Ηπείρου. Οι Ευρωπαίοι, περιλαμβανομένων και των Ρώσων, είναι καταδικασμένοι να ζουν μαζί ή να πεθάνουν μαζί όπως έγινε στο παρελθόν, στο Μποροντίνο, τη Σεβαστούπολη και στο Στάλινγκραντ.

THE GUARDIAN

Ο ταραχώδης Λίβανος

Η περιοχή του βορείου Λιβάνου, κυρίως η Τρίπολη και η Ακρα θεωρείται μια από τις πιο βεβαρημένες περιοχές οι οποίες έχουν εγκαταλειφθεί από τις κυβερνήσεις. Η Τρίπολη, μια παραδοσιακά σουνιτική πόλη και η Ακρα, μια φτωχή επαρχία έγιναν πρόσφορο έδαφος για τους Σαλαφίτες και τα εξτρεμιστικά σουνιτικά γκρουπ. Αλλά η αυξανόμενη φτώχεια δεν εξηγεί την ταχύτατη ανάπτυξη και ενδυνάμωση των εξτρεμιστικών σουνιτικών κινημάτων τα τελευταία χρόνια. Το 2005 στις εθνικές κοινοβουλευτικές εκλογές, ο Σααντ αλ Χαρίρι, γιος του δολοφονηθέντος πρώην πρωθυπουργού Ραφίκ Χαρίρι, απευθύνθηκε στα σουνιτικά αισθήματα για να κερδίσει ψήφους στις βόρειες περιοχές. Εγιναν επίσης σημαντικές προσπάθειες να τεθούν υπό την προστασία του οι Σουνίτες και η Ακρα. Υλοποιώντας μια προεκλογική δέσμευση, το νέο κοινοβούλιο έδωσε χάρη σε σουνίτες μαχητές οι οποίοι είχαν εμπλακεί σε επιχειρήσεις βίας το Δεκέμβριο του 2000. Εκείνες οι συγκρούσεις στην Νινίε ανάμεσα στους εξτρεμιστές ισλαμιστές και το λιβανικό στρατό είχαν αποτέλεσμα πάρα πολλούς νεκρούς. Το να «παίζεις» με το συναίσθημα των εξτρεμιστών σουνιτών είναι επικίνδυνο παιχνίδι. Ενα μεγάλο δείγμα της αναταραχής που επρόκειτο να ακολουθήσει ήδη εμφανίστηκε τον περασμένο Φεβρουάριο, όταν έγιναν διαδηλώσεις με αφορμή τα σκίτσα του προφήτη Μωάμεθ. Εκείνες τις μέρες, εξτρεμιστές είχαν πυρπολήσει την πρεσβεία της Δανίας σε μια από τις αριστοκρατικότερες συνοικίες της Βηρυτού. Οσοι συμμετείχαν στις διαδηλώσεις προέρχονταν από τις βόρειες, φτωχές και υποβαθμισμένες περιοχές.

Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι οι συγκρούσεις των τελευταίων ημερών είναι μια αντιπαράθεση μεταξύ των ΗΠΑ της Συρίας και της Σαουδικής Αραβίας που ερίζουν για τον έλεγχο του λιβανικού πολιτικού χώρου. Κάποιοι άλλοι όμως το είδαν ως ένα σχέδιο που πήγε λάθος, με τα ισλαμικά κινήματα να έχουν ξεφύγει από τον έλεγχο των φιλοκυβερνητικών δυνάμεων. Τέλος υπάρχουν κι αυτοί που λένε ότι πρόκειται για μια προσπάθεια να συρθεί ο λιβανικός στρατός σε σύρραξη με τους πολιτικούς του Λιβάνου.