΅τι γράφει ο ξένος τύποςΑΠΌ καθημερινη

LE MONDE

Αναζητείται στρατηγική

Σήμα κινδύνου στην οδό Σολφερινό: τρεις εβδομάδες πριν από τις βουλευτικές εκλογές, οι σοσιαλιστές δεν έχουν μπούσουλα. Ολα εξελίσσονται λες και ακολουθούν μια διαβρωτική στρατηγική ρισκάροντας την τελευταία στιγμή να προσθέσουν μια δεύτερη αποτυχία μετά την ήττα στις προεδρικές εκλογές. Από τις 6 Μαΐου η διαδοχή των γεγονότων είναι σουρεαλιστική. Στις 15 Μαΐου, τρεις μέρες μετά τη συνεδρίαση του εθνικού συμβουλίου, το οποίο είχε ως στόχο να προβάλει την ενότητα, αλλά που δεν κατόρθωσε να κρύψει τις εσωτερικές διαιρέσεις, η κεντρική επιτροπή του Σοσιαλιστικού Κόμματος απηύθυνε «ομόφωνη» έκκληση για κατάπαυση του πυρός. Η ηγεσία του κόμματος έλαβε τρεις δεσμεύσεις, τις οποίες επανέλαβε ο Φρανσουά Ολάντ στις 21 Μαΐου στη Λυών: «την κινητοποίηση του πλήθους» και κατά συνέπεια την «αποφυγή του ξύλινου λόγου» και τη μετάβαση στις εκλογές τις 10ης και της 17ης Ιουνίου «με στόχο την εξασφάλιση του μεγαλύτερου δυνατού αριθμού βουλευτών και την πλειοψηφία της εθνοσυνέλευσης». Επίσης, υποσχέθηκε να στηλιτεύσει «δυναμικά τα συμπτώματα διαφθοράς» προσωπικοτήτων του σοσιαλιστικού χώρου από τον Νικολά Σαρκοζί. Μάταια λόγια. Το κακό έχει ήδη γίνει.

THE NEW YORK TIMES

Μήνυμα των G-11 προς τους G-8

Την περασμένη εβδομάδα οι ηγέτες δέκα χωρών συγκεντρωθήκαμε στη Νεκρά Θάλασσα σε μια κατεπείγουσα διάσκεψη για τη μελλοντική ευημερία και την κοινωνική σταθερότητα των χωρών μας. Η ομάδα των χωρών μας -αραβικών, λατινογενών, αλλά και ευρωασιατικών- έχει το όνομα G-11 και απευθύνεται προς τους G-8 εν όψει της συνόδου κορυφής στη Γερμανία. Η ομάδα μας (το άρθρο είναι γραμμένο από τον βασιλιά της Ιορδανίας Αμπντάλα) έχει εντοπίσει τέσσερις τομείς όπου η διεθνής υποστήριξη μπορεί να αποφέρει καρπούς. Ο πρώτος αφορά την προώθηση των επενδύσεων, ο δεύτερος την εμπορική ανάπτυξη, περιλαμβανομένης και της τεχνικής βοήθειας. Ο τρίτος αφορά την απαλλαγή από τα χρέη που προέρχονται από το δανεισμό. Ο τέταρτος απαιτεί βοήθεια για τη μείωση της φτώχειας και τη βελτίωση των συνθηκών υγείας, αλλά και στήριξη της εκπαίδευσης. Πέρα όμως από αυτές τις προσεγγίσεις, θα πρέπει να υπάρξει μια εταιρική σχέση. Καθώς οι χώρες κινούνται προς την ευημερία, η βοήθεια θα πρέπει να ξέρει τους παραδοσιακούς μηχανισμούς και να υπάρξει εναλλακτικό πλαίσιο ανάπτυξης.

DW-WORLD.DE

Φατάχ αλ Ισλάμ

Για τον Λιβανέζο υπουργό Μαρβάν Χαμάντεχ είναι ξεκάθαρο ποιος κρύβεται πίσω από την οργάνωση ακραίων σουνιτών Φατάχ αλ Ισλάμ: «Δεν πρόκειται για έναν πόλεμο μεταξύ Λιβανέζων και Παλαιστινίων, αλλά για μια μάχη μεταξύ του νομίμου στρατού του Λιβάνου και της κυβέρνησης από τη μία, και μιας τρομοκρατικής οργάνωσης από την άλλη πλευρά που κρύβεται σε έναν προσφυγικό καταυλισμό και η οποία στηρίχθηκε αρχικώς οικονομικά και με όπλα από τη Συρία».

Στόχος της Συρίας, σύμφωνα με τον Λιβανέζο υπουργό, είναι να σκορπίσει χάος και βία στον Λίβανο προκειμένου να αποτραπεί η σύσταση του Διεθνούς Δικαστηρίου που θα ασχοληθεί με τη διαλεύκανση της υπόθεσης που αφορά τη δολοφονία του Λιβανέζου πρωθυπουργού Ραφίκ Χαρίρι. Με την άποψη ότι πίσω από τη Φατάχ αλ Ισλάμ κρύβεται η Συρία δεν φαίνεται να συμφωνούν όλοι. Ο Νίκολας Νόε, υπεύθυνος του δικτυακού τόπου του ειδησεογραφικού πρακτορείου Mideastwire, λέει σχετικά: «Η ομάδα αυτή έχει τη σφραγίδα της Συρίας, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι στηρίζεται από το συριακό καθεστώς. Η σφραγίδα αυτή έχει να κάνει περισσότερο με τις ιστορικές διασυνδέσεις μεταξύ ακραίων σουνιτών σε Συρία και Λίβανο. Εδώ και δεκαετίες, η ηγεσία της Συρίας που είναι κοσμική και μη σουνιτική έχει βάλει στόχο τους ακραίους σουνίτες. Πολλοί από αυτούς αναζήτησαν καταφύγιο στον Λίβανο, όπου η κυβέρνηση δεν ασχολείται ιδιαίτερα μαζί τους». Ο ηγέτης της Φατάχ αλ Ισλάμ είναι εδώ και χρόνια ένας από τους υπ’ αριθμόν ένα καταζητούμενους στη Συρία. Ο κ. Νόε θεωρεί την ομάδα ιδιαίτερα επικίνδυνη, υποστηρίζοντας ότι τα μέλη της διακατέχονται από την ιδεολογία της Αλ Κάιντα: «Πολλοί από αυτούς πολέμησαν τα τελευταία χρόνια στο Ιράκ. Ακολουθούν μια συγκεκριμένη θρησκευτική σουνιτική ιδεολογία που ονομάζεται σαλαφισμός. Οι σαλαφιστές θεωρούν τους σιίτες άπιστους τους οποίους θα πρέπει να σκοτώσουν. Μισούν επίσης τους χριστιανούς και τους σουνίτες, επειδή οι τελευταίοι δεν υιοθετούν την ακραία αυτή ιδεολογία τους».

FRANKFURTER ALLGEMEINE

Το Αφγανιστάν δεν μπορεί να προχωρήσει

Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν από το 2001 σε σχέση με σήμερα έχει αλλάξει ριζικά. Αρχικά, οι συμμαχικές δυνάμεις είχαν να αντιμετωπίσουν έναν εχθρό, ο οποίος από την πλευρά του είχε να αντιμετωπίσει ένα τεχνολογικά άρτια εξοπλισμένο στρατό. Σήμερα όμως βιώνουμε μια «ιρακοποίηση» της κατάστασης. Απ’ ευθείας συγκρούσεις αποτελούν την εξαίρεση. Ο κανόνας είναι οι βομβιστικές επιθέσεις και επιθέσεις αυτοκτονίας. Είναι μια δυσάρεστη είδηση γιατί η εμπειρία στο Ιράκ δείχνει πόσο δύσκολο είναι ένας οργανωμένος στρατός να εξουδετερώνει τρομοκράτες και αντάρτες. Eνας άλλος παράγων που δυσκολεύει τα πράγμα είναι ότι η πολιτική διαδικασία έχει προχωρήσει ελάχιστα. Η κυβέρνηση Καρζάι δεν έχει κεντρική οντότητα και το πάνω χέρι συνεχίζουν να έχουν οι φύλαρχοι και οι οπλαρχηγοί. Αλλαγή άξια λόγου δεν αναμένεται όσο καιρό δεν αλλάζει η κατάσταση στο γειτονικό Πακιστάν. Από εκεί έρχονται οι Ταλιμπάν, εκεί είναι το φυτώριο των εξτρεμιστών.

ARAB NEWS

Η δεύτερη ανάγνωση

Τις τελευταίες ημέρες το Ισραήλ βομβάρδισε τη Γάζα και απείλησε ευθέως να δολοφονήσει μέλη της Παλαιστινιακής Εθνικής Αρχής, περιλαμβανομένου και του ηγέτη της Χαμάς Χαλέντ Μεσάαλ, που εδρεύει στη Δαμασκό. Την Κυριακή χτυπήθηκε το σπίτι του βουλευτή Χαλίλ Αλ Χάγια. Οκτώ σκοτώθηκαν μεταξύ των οποίων επτά μέλη της οικογένειας του βουλευτή. Τέτοιες δολοφονίες είναι συνηθισμένες στην περιοχή. Το φθινόπωρο του 1997, δέκα πράκτορες της Μοσάντ με καναδικά διαβατήρια θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για τη μερική δηλητηρίαση του Μεσάαλ, τότε, στην Ιορδανία. Ηταν ο βασιλιάς Χουσεΐν, με τη στήριξη του Κλίντον, ο οποίος πίεσε την ισραηλινή κυβέρνηση να του χορηγήσει το αντίδοτο του δηλητηρίου. Το 2004, το Ισραήλ σκότωσε τον τυφλό σεΐχη Ρασίντ που περνούσε τη ζωή του καθηλωμένος στην αναπηρική καρέκλα. Η σφαγή της Κυριακής έγινε με πρόφαση την αποτροπή της εκτόξευσης πυραύλων Κασάμ προς τους Ισραηλινούς. Στην πραγματικότητα, μόνον οκτώ Ισραηλινοί έχουν σκοτωθεί από τέτοιους πυραύλους από το 2001 μέχρι σήμερα αν και πολλοί έχουν τραυματιστεί στα νότια σύνορα του Ισραήλ. Υπάρχουν πληροφορίες ότι 20.000 ισραηλινά στρατεύματα περιμένουν εντολές για να ανακαταλάβουν τη Γάζα όταν θα κτίσουν ένα τείχος κατά μήκος της οδού Φιλαδέλφεια, προκειμένου να σταματήσει το λαθρεμπόριο όπλων από την Αίγυπτο.

FINANCIAL TIMES

Δεν συμφέρει τη Δύση ο Μουσάραφ

Οσο περισσότερο ο Πακιστανός πρόεδρος Μουσάραφ περνάει τη διαχωριστική γραμμή από τον αυταρχισμό στη δικτατορία, τόσο πιο δύσκολο θα γίνεται για τις δυτικές κυβερνήσεις να τον στηρίζουν. Δεν είναι μόνον ότι θεωρείται ενοχλητικό στην εποχή μας να στηρίζεις ένα δικτατορικό καθεστώς, αν και θα έπρεπε. Είναι ότι ένας βαθιά αντιδημοφιλής πρόεδρος θα το βρίσκει όλο και πιο δύσκολο να συνεργάζεται σε θέματα που αφορούν την τρομοκρατία στο Αφγανιστάν. Πολλοί διατείνονται ότι αν φύγει ο Μουσάραφ θα ανεβούν στην εξουσία η μουλάδες και τα πράγματα θα δυσκολέψουν. Ομως, εχθρός του Μουσάραφ είναι ο δικαστής Ιφτιχάρ Σαουνταρί, ο οποίος έχει πολλούς υποστηρικτές στη μεσαία τάξη του Πακιστάν. Προς το παρόν, τα μουσουλμανικά ριζοσπαστικά κόμματα δεν ξεπερνούν το 15%. Ωστόσο, μια παρατεταμένη περίοδος μη νόμιμης στρατιωτικής εξουσίας ενδεχομένως να δώσει την ευκαιρία στους ισλαμιστές να αναρριχηθούν. Το Πακιστάν είναι μια χώρα με μακρά δημοκρατική παράδοση, αν και εύθραυστη. Περιέργως, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ρίξει όλο το βάρος της στρατιωτικής ενεργητικότητάς τους στο Ιράκ και γυρίζουν τις πλάτες στο πολλά υποσχόμενο Πακιστάν. Καιρός να σκεφθούν ότι η εποχή Μουσάραφ τελείωσε.

Popular posts from this blog

επιλογές .....κεφαλονίτικα ανέκδοτα

Macmillan and Eisenhower in 1959 tv debate-bbc