απο καθημερινή

Η δολοφονία ενός προέδρου ** «Ντοκιμαντέρ» καλπάζουσας –πολιτικής– φαντασίας Του Δημητρη Μπουρα Πολιτικό θρίλερ Σκηνοθεσία: Γκάμπριελ Ρέιν Ερμηνεία: Μπράιαν Μπόλαντ, Χιντ Αγιούμπ, Μπέκι Αν Μπέικερ, Ρόμπερτ Μανγκιάρντι, Τζέι Πάτερσον. «Η δολοφονία ενός προέδρου» είναι ένα τολμηρό κινηματογραφικό τρικ, αγγλικής έμπνευσης και παραγωγής, που θυμίζει το ραδιοφωνικό «αστείο» του Ορσον Ουέλες με τους Αρειανούς. Πρόκειται για ένα πολιτικό θρίλερ, γραμμένο και σκηνοθετημένο σαν ντοκιμαντέρ, που εκτυλίσσεται ως το φανταστικό χρονικό της δολοφονίας του προέδρου Μπους στη διάρκεια μιας δημόσιας εμφάνισής του στο Σικάγο. Το «χρονικό», που είναι κάτι περισσότερο από πειστικό, θα μπορούσε κανείς να το εκλάβει και ως μια εικονική πολιτική κρίση που προκαλείται με σκοπό να ανασύρει από τη συλλογική μνήμη της Αμερικής την εικόνα του δολοφονημένου Τζον Κένεντι. Ολα αυτά, σε μια περίοδο μεγάλης αμφισβήτησης του Μπους στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Η ταινία αρχίζει με τους αφορισμούς μιας Αμερικανίδας αραβικής καταγωγής για την τρομοκρατία και συνεχίζεται με την ανασύνθεση των όσων «συνέβησαν» πριν από τη «δολοφονία» του προέδρου Μπους, κατά τη διάρκειά της, αλλά και μετά από αυτήν. Ας σημειωθεί πως η τελευταία πτυχή του «χρονικού» δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα που ζει η Αμερική μετά την 11 Σεπτεμβρίου. Στις 19 Οκτωβρίου του 2007, το Air Force One προσγειώνεται στο Σικάγο όπου ο πρόεδρος θα μιλήσει σε ένα συνέδριο επιχειρηματιών. Η διαδρομή από το αεροδρόμιο μέχρι το ξενοδοχείο είναι επεισοδιακή καθώς οι διαδηλωτές που διαμαρτύρονται για τον πόλεμο στο Ιράκ πλησιάζουν με άγριες διαθέσεις την προεδρική λιμουζίνα. Λίγες ώρες μετά, η ομιλία του προέδρου ζεσταίνει ευχάριστα την ατμόσφαιρα εντός του ξενοδοχείου που φιλοξενεί το συνέδριο. Στη δεξίωση που ακολουθεί ο πρόεδρος, παρασύρεται από την ενθουσιώδη υποδοχή των προσκεκλημένων και τους πλησιάζει για μια χειραψία. Τότε, ένας ελεύθερος σκοπευτής βρίσκει την ευκαιρία και πυροβολεί προκαλώντας το μοιραίο. Το ψευδο-ντοκιμαντέρ αλλάζει ρότα μετά τη δολοφονία. Ο σεναριογράφος Σάιμον Φιντς και ο σκηνοθέτης Γκάμπριελ Ρέιν μεταθέτουν το βάρος σε μια υπόθεση παρόμοια με την «υπόθεση Οσβαλντ», εστιάζοντας την προσοχή τους στο αν είναι, ή όχι, ένοχος ένας Σύριος, ο οποίος καταδικάστηκε ως δολοφόνος του προέδρου Μπους και περιμένει την ηλεκτρική καρέκλα.