Καλοί τρόποι ------------ απο καθημερινή

Καλοί τρόποι

Tου Mπαμπη Παπαδημητριου

Οι μεγάλες συγκεντρώσεις ατόμων, όπως είναι οι μαζικές αθλητικές εκδηλώσεις, δηλαδή ο τελικός των πρωταθλητών προχθές στην Αθήνα, μεταφέρουν πολύ περισσότερα μηνύματα από εκείνα που αφορούν στο ίδιο το παιχνίδι. Οταν, στο τέλος του ματς, οι χαμένοι χειροκρότησαν τους κερδισμένους μπορεί να μην το έκαναν με όλη τους την καρδιά. Θα ήταν άλλωστε υπερβολικό να ζητήσουμε κάτι τέτοιο. Μεγαλύτερη σημασία έχει ότι έκαναν αυτό που επιβάλλουν οι καλοί τρόποι. Μια επιστροφή στην κόσμια συγκατοίκηση μεταξύ πολιτών αποτελεί το χρησιμότερο, στην εποχή μας, μήνυμα. Κάτι που δεν θα συμβεί ποτέ αν δεν εφαρμόσουμε με απόλυτη αφοσίωση άγραφους και γραπτούς κανόνες, νόμους και παραδόσεις.

Αυτονοήτως ορθόν είναι αυτό που λέει ο καθένας μας, ότι δηλαδή «οι καλοί τρόποι ξεκινούν στο σπίτι». Αδικούμε όμως την πραγματική δύναμη του οικογενειακού περιβάλλοντος αν δεν αναγνωρίσουμε πόσο μικρότερη είναι σήμερα σε σύγκριση με εκείνη που κατείχε στο παρελθόν. Σχολείο, δρόμος, παρέες, εμπορικά κέντρα, κατασκηνώσεις, Ιντερνετ και αθλητικές ομάδες και, βεβαίως βεβαίως, η τηλεόραση έχουν αποκτήσει πολύ μεγαλύτερη «διδακτική» δύναμη. Το σημερινό άτομο είναι κινητικό. Πιο ελεύθερο στις κινήσεις του. Επικοινωνεί συνεχώς. Κρίνει -ίσως πιο βιαστικά- και κρίνεται, ίσως αδίκως αλλά σίγουρα ακατάπαυστα. Πρόκειται για νέο τοπίο: μοιάζει και, σε μεγάλο βαθμό, είναι χαοτικό. Το άνοιγμα των εθνικών συνόρων οδήγησε σε μια βίαιη ενσωμάτωση τεράστιων πληθυσμών σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο.

Τα περισσότερα κράτη αντιμετώπισαν τις αλλαγές αυτές στη διάρκεια των τελευταίων ετών. Πολλές με επιτυχία. Τελευταίοι οι Γάλλοι προτίμησαν την οδό της προσαρμογής, αντί εκείνης που δείχνει την αποτυχία. Στη χώρα μας «αντισταθήκαμε». Στα λόγια. Στην πράξη, όμως, αποδείχθηκε πως είμαστε μικροί για να τα βγάλουμε πέρα με τη δυναμική της προόδου, έστω κι αν παίρνει μορφές που μας ξενίζουν. Η απρόσμενα βαθιά κρίση της δεκαετία του ’80 έδωσε τη θέση της στην ανοικοδόμηση του ’90. Ο νέος αιώνας ξεκίνησε με καλούς οιωνούς. Οσο όμως οι άλλοι δούλευαν σκληρά, ανασκεύαζαν, αντήλασσαν απόψεις και συνέκριναν μεθόδους, επιδοθήκαμε εμείς στον άκρατο καταναλωτισμό των επιδοτήσεων ενσωμάτωσης (γνωστές ως κοινοτικές επιδοτήσεις) και στο ξεπούλημα μεγάλου μέρους της περιουσιακής μας θέσης.

Χρειάζεται τώρα να επαναπροσδιορίσουμε όχι μόνον τη θέση της χώρας αλλά και την κοινωνική μας οργάνωση. Επειδή όμως κάθε τέτοια περίοδος ενέχει κινδύνους σύγκρουσης και αστάθειας, θα ήταν καλό όσο και σοφό να το κάνουμε χωρίς περιστροφές. Σκεφθείτε τις συγκρούσεις για την παιδεία, την αστυνομική αταξία, τον ξύλινο και κοιμήσικο λόγο των πολιτικών, την απρέπεια της ψευδο-ενημέρωσης. Χρειαζόμαστε βεβαίως μια ατζέντα, ένα μικρό κατάλογο προτεραιοτήτων. Αυτό ακριβώς που αποφεύγουν τα μεγάλα πολιτικά μας κόμματα. Εφόσον ξεκινήσουμε, μπορούμε και να επιτύχουμε. Με ανοχή στο διαφορετικό, πειστικά επιχειρήματα και, το δίχως άλλο, «καλούς τρόπους».

Comments

Popular posts from this blog

επιλογές .....κεφαλονίτικα ανέκδοτα

Macmillan and Eisenhower in 1959 tv debate-bbc