συνέχεια στο ανέκδοτο βιβλίο -πορεία στον 21ο αιώνα

. 5 Ολοι οι δρόμοι οδηγούν στο Πετρίτσειο του Ληξουριού. Εισαγωγικές στο Γυμνάσιο εκείνους τους χαλεπούς καιρούς δεν ητανε ούτε εύκολο ούτε μικρή δαπάνη. Δύο εκατοστάρικα + 30 δραχμές η εγγραφή ανα τρίμηνο, πρόσθετο το κόστος των βιβλίων, παπούτσια, ρούχα και κολατσιό χρήμματα αρκετά, για τα φτωχά βαλάντια των γονιών. Κι’ όμως οι χωριανοί με θυσίες που τις απαιτούσαν οι καιροί σφίχτηκαν, βάζοντας στο 1938 τα παιδιά τους στον δρόμο της μόρφωσης. Ετσι όσοι πέτυχαν την εισαγωγή τους, με το που άνοιξαν τα σχολεία, καθε πρωί από τις εξήμυσι πλημμύριζαν τον δρόμο, παίρνοντας την κατηφοριά για την χώρα. Διαδρομή 6,5 χιλιόμετρα. Δεν ήτανε λίγα τα εσταντανέ που μπορούσε να πάρει ο διαβάτης στον δρόμο μας ετούτο. Αγόρια κορίτσια ανακατωμένα σε παρέες κατά γειτονιά, ντυμένα τα αγόρια παρδαλά με ποικίλα ρουχαλάκια, τα κορίτσια με μπλέ ποδίτσες, αλλοι κι’αλλες με παπούστια η και πεδιλα απο ρόδα, βάδιζαν γρήγορα πάνω στον άσπρο από κιαρίνα δρόμο για να προλάβουνε τον χρόνο. Ξεφωνητά και πειράγματα χαράς, ακόμη και κανά τραγουδάκι εβγαινε στον αγέρα, δίπλα στον συμμαθητή πούκανε μια τελευταία επανάληψη του μαθήματός του. Ο κάμπος, το ανοιχτό τοπίο, η θωριά της θάλασσας, η φρεσκάδα της αυγής ζωντάνευαν κεφάτα την ζωή μας, που σαν στο κονισματάκι φτάναμε, πιάναμε τον ήλιο να μας λέει καλημέρα. Ετότες ροβολούσαμε για να προλάβουμε τους δείκτες του ρολογιού του Παντοκράτορα, ώστε νάμαστε εγκαιρα στο σχολικό προαύλιο. Το κουδούνι μας έφερνε , μετά την προσευχή, στις τάξεις . Δυο χρόνια ανέβα κατέβα πέρασαν στοΛηξούρι, για να πάρω αργότερα μεταγγραφή για του Αργοστολίου το ομότιμο, μέσα στην χειρότερη εποχή. 6 . Το χωριό την εποχή εκείνη ειχε πολλά να δείξει , ιδιαίτερα με τους κατοίκους του. Πολιτικοποιημένο αλλά με λογική την στιγμή των εκλογών, παρουσίαζε εκπλήξεις και απαγοητεύσεις. Αλλοτε ψήφιζε βουλευτές και άλλοτε τους ίδιους τους καταψήφιζε. Ζητούσαν ευθύνη από τον πολιτικό, που σαν δεν την διέθετε εθεωρείτο τελειωμένος. Μπορεί να μη είχαν τα συγχρονα μέσα πληροφόρησης, αλλά είτε από εφημερίδα, είτε κατεβαίνοντας στο Ληξούρι, είτε απο το ραδιόφωνο μάθαιναν οτι τους ενδιέφερε. Αρχίζοντας από τα Ερνικάτα πούταν το τέλος του χωριού, μπαίναμε στα Καμπαλάτα άλλη συνοικία τούτη, που επηρέαζε ο Σταύρος Μουρελάτος, ευθύς και δυνατός άνδρας, πιο πάνω ήτανε τα Μεγκουλάτα μια συνοικία που ήταν όλοι μεταξύ τους συγγενείς, εδώ είχε βαρειά γνώμη ο Παύλος Μουρελάτος Εφοριακός .Τα Μεγγουλάτα και το κάτου χωριό είχαν εξαιρετικούς ανθρώπους, σαν τον Αποστόλη με την Αμαλία. Πιο πάνω οι Σαναίοι, Η Αρχοντούλα με το σόι της, οι Βοργαίοι, οι Τζαμάνηδες, οι Πιτσιλαίοι με τον Θωμά τον ψάλτη, ο δάσκαλος ο Μπάκος, ο Μίκιος, ο Νιόνιος ο Βιολαντζής, οι Νιαουλαίοι, οι Χεροβολαίοι Θανάσης και Νικόλας, ο Σπύρος Μποτσεκίνης με την Ανα του, Ο Νιόνιος ο Λουλούδης με την Μαργέτα του πούτανε καλή μάμος, ο Πατριώτης Γεράσιμος με τον αρειμάνιο μύστακά του και το εγώ του πως είχε παιδί κτηνίατρο, ο Γεράσιμος Γρίβας με την Ρήνη και τα 9 παιδιά τους, ο Κανανέλης με την Ζαμπετούλα του και τα 5 παιδιά του. Κάτω από την εκκλησιά και με κατευθυνση το βορά έχουμε τους Δεστούνηδες τους Αρμόδιους τους Ανανίες και πιο πάνω οι Οκτωραίοι, οι Θεοχαραίοι, οι Μοσχοναίοι, οι Οθωναίοι, οι Μπουρμπούληδες, οι Μελισσινοί, οι Κόντηδες οι Κατερέλοι με την Διονυσία τον Αριστοτέλη και τον Παναγάγγελο. Η μνήμη στέκεται ευλαβής στην Διονυσία που βοήθησε να επιζήσουμε σε δύσκολους καιρούς. Λίγο πιο πάνω συναντάμε τον Παναγή τον Μπέη τους Αννινους τους Μπασιάδες τους Γριβέους, τους Μανωλέους, τους Κλουμπάνηδες. Υπάρχουν οι Τσιπιτσαίοι, ο Σωτηράκης, οι Μπουρμπουλαίοι, ο Καρυδάκης με την Αννούλα, κι’ Σταυρούλα με τον Σπύρο τον Σκαφιδά. Τα Κατερελάτα και τα Τυπαλδάτα είχαν φαμίλιες απο Αντζουλαίους, Σκαφιδέους, Ζαχαράτους, Μαράτους, Αναλυτηδες και Κατερέλους. Ξεφυγαν πολοί από της μνήμης την κυψέλη και τούτο να μου συγχωρηθεί σαν κι’ είναι μπορετό, γιατί μου ητανε αδύνατο να κάνω γενικό προσκλητήριο. -