αντεπίθεση από την γαλλική γλώσσσ.
Αντεπίθεση από τη γαλλική γλώσα
International Herald Tribune
Καθώς τα γαλλικά έχουν προ πολλού χάσει τη μάχη με τα αγγλικά παγκοσμίως, μια πολυεθνική ομάδα συγγραφέων που γράφουν στα γαλλικά προτείνει έναν νέο τρόπο για να βγουν στην αντεπίθεση: την αποκοπή της γλώσσας από τη Γαλλία και τη μετατροπή της γαλλικής λογοτεχνίας σε «παγκόσμια λογοτεχνία» γραμμένη στα γαλλικά.
Για τους υπερασπιστές της γλώσσας του Μολιέρου πρόκειται για ιεροσυλία. Ομως οι 44 συγγραφείς που υπέγραψαν το μανιφέστο, το οποίο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Le Monde υποστηρίζουν ότι οι Γάλλοι πρέπει πλέον να πάψουν να κοιτούν αφ’ υψηλού τους γαλλόφωνους συγγραφείς, καθώς το κλειδί για την αναζωογόνηση της γαλλικής λογοτεχνίας βρίσκεται στα χέρια φημισμένων γαλλόφωνων μυθιστοριογράφων, από τις πρώην γαλλικές αποικίες. Ως παράδειγμα έφεραν τον τρόπο με τον οποίο συγγραφείς της Βρετανικής Κοινοπολιτείας και άλλοι αγγλόφωνοι μυθιστοριογράφοι εμπλούτισαν με το έργο τους την αγγλική λογοτεχνία: Ναϊπόλ, Ναντίν Γκόρντιμερ, Σαλμάν Ρουσντί, Πίτερ Κάρεϊ, κ.ά.
Ωστόσο, η χρονική στιγμή για τη διενέργεια αυτής της εκστρατείας δεν επελέγη τυχαία. Το περασμένο φθινόπωρο πέντε από τα επτά μεγαλύτερα λογοτεχνικά βραβεία απονεμήθηκαν σε ξένους γαλλόφωνους συγγραφείς, κλονίζοντας το γαλλικό λογοτεχνικό κατεστημένο. Το μεγαλύτερο εξ αυτών, το βραβείο Γκονκούρ απονεμήθηκε στο Νεοϋορκέζο Τζόναθαν Λίτελ για το βιβλίο του «οι Ευμενίδες», το οποίο σημείωσε τεράστια εκδοτική επιτυχία. Οι υπόλοιποι νικητές ήταν ο Αλάν Μαμπανκού από το Κονγκό, η Νάνσι Χιούστον από τον Καναδά και η Λεονόρα Μιανό από το Καμερούν. Δεν ήταν βέβαια οι πρώτοι γαλλόφωνοι συγγραφείς που κερδίζουν κάποιο μεγάλο γαλλικό βραβείο. Ο Μαροκινός Ταχάρ Μπεν Τζαλούν και ο Λιβανέζος Αμίν Μααλούφ έχουν επίσης λάβει το Γκονκούρ. Το σημαντικό στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι μερικοί εξέχοντες Γάλλοι συγγραφείς, όπως ο Ζαν Ρουό και ο Ζαν Μαρί Λε Κλεζιό προσυπέγραψαν το μανιφέστο. Η αποδοχή εκ μέρους τους της γαλλόφωνης λογοτεχνίας συνιστά ταυτόχρονα και αναγνώριση του γεγονότος ότι με την εμφάνιση του μεταπολεμικού κινήματος του «Νέου Μυθιστορήματος» η γαλλική λογοτεχνία αποκόπηκε από τον υπόλοιπο κόσμο.
«Η εμφάνιση του όρου παγκόσμια λογοτεχνία γραμμένη στα γαλλικά συνιστά το πιστοποιητικό θανάτου της γαλλοφωνίας» υπογραμμίζεται στο μανιφέστο. «Κανείς δεν μιλά, ούτε γράφει γαλλόφωνα. Η γαλλοφωνία είναι το φως ενός νεκρού πλανήτη».
Ωστόσο, ο Διεθνής Οργανισμός της Γαλλοφωνίας, ο οποίος απαρτίζεται από γαλλόφωνες χώρες πέρα από την προώθηση των γαλλικών πολιτικο-οικονομικών συμφερόντων υπερασπίζει τη χρήση της γαλλικής γλώσσας στον ΟΗΕ.
«Η γαλλοφωνία δεν έχει πεθάνει», έσπευσε να ανακοινώσει ο κεντροδεξιός υποψήφιος για την προεδρία, Νικολά Σαρκοζί, τονίζοντας ότι «το γόητρο της γλώσσας έχει μείνει ανέπαφο».
Είναι προφανές ότι η γαλλοφωνία έχει μετατραπεί σε μια πολιτικά φορτισμένη έννοια, την οποία πολιτικοί όπως ο Σαρκοζί επικροτούν ως εργαλείο για την προώθηση της γαλλικής γλώσσας στο εξωτερικό. Αλλοι, όπως οι συντάκτες του μανιφέστου το στηλιτεύουν ως μέσο για την υποτίμηση της γλώσσας, όταν αυτή χρησιμοποιείται από μη Γάλλους συγγραφείς.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα πλασματικό δίλημμα, καθώς η γαλλική λογοτεχνία προωθείται εξίσου από τους γαλλόφωνους συγγραφείς και τους κλασικούς, όπως ο Μπαλζάκ και ο Δουμάς.
Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι πολλοί από τους ξένους γαλλόφωνους συγγραφείς δεν νιώθουν ιδιαίτερα αγαπητοί στη σημερινή Γαλλία. Στην πραγματικότητα, καθώς πολλοί προτιμούν να διδάσκουν στις ΗΠΑ, ο Σαρκοζί προειδοποίησε ότι το μέλλον της γαλλοφωνίας βρίσκεται ενδεχομένως στον αγγλοσαξονικό κόσμο. «Η Αμερική έσωσε τη γαλλοφωνία» αναφώνησε. «Αυτό κι αν θα ήταν υπερβολή» συμπλήρωσε ο Σαρκοζί. πηγή.καθημερινή 30.3.07.''''''''''''''''''lornion.blogspot.com
International Herald Tribune
Καθώς τα γαλλικά έχουν προ πολλού χάσει τη μάχη με τα αγγλικά παγκοσμίως, μια πολυεθνική ομάδα συγγραφέων που γράφουν στα γαλλικά προτείνει έναν νέο τρόπο για να βγουν στην αντεπίθεση: την αποκοπή της γλώσσας από τη Γαλλία και τη μετατροπή της γαλλικής λογοτεχνίας σε «παγκόσμια λογοτεχνία» γραμμένη στα γαλλικά.
Για τους υπερασπιστές της γλώσσας του Μολιέρου πρόκειται για ιεροσυλία. Ομως οι 44 συγγραφείς που υπέγραψαν το μανιφέστο, το οποίο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Le Monde υποστηρίζουν ότι οι Γάλλοι πρέπει πλέον να πάψουν να κοιτούν αφ’ υψηλού τους γαλλόφωνους συγγραφείς, καθώς το κλειδί για την αναζωογόνηση της γαλλικής λογοτεχνίας βρίσκεται στα χέρια φημισμένων γαλλόφωνων μυθιστοριογράφων, από τις πρώην γαλλικές αποικίες. Ως παράδειγμα έφεραν τον τρόπο με τον οποίο συγγραφείς της Βρετανικής Κοινοπολιτείας και άλλοι αγγλόφωνοι μυθιστοριογράφοι εμπλούτισαν με το έργο τους την αγγλική λογοτεχνία: Ναϊπόλ, Ναντίν Γκόρντιμερ, Σαλμάν Ρουσντί, Πίτερ Κάρεϊ, κ.ά.
Ωστόσο, η χρονική στιγμή για τη διενέργεια αυτής της εκστρατείας δεν επελέγη τυχαία. Το περασμένο φθινόπωρο πέντε από τα επτά μεγαλύτερα λογοτεχνικά βραβεία απονεμήθηκαν σε ξένους γαλλόφωνους συγγραφείς, κλονίζοντας το γαλλικό λογοτεχνικό κατεστημένο. Το μεγαλύτερο εξ αυτών, το βραβείο Γκονκούρ απονεμήθηκε στο Νεοϋορκέζο Τζόναθαν Λίτελ για το βιβλίο του «οι Ευμενίδες», το οποίο σημείωσε τεράστια εκδοτική επιτυχία. Οι υπόλοιποι νικητές ήταν ο Αλάν Μαμπανκού από το Κονγκό, η Νάνσι Χιούστον από τον Καναδά και η Λεονόρα Μιανό από το Καμερούν. Δεν ήταν βέβαια οι πρώτοι γαλλόφωνοι συγγραφείς που κερδίζουν κάποιο μεγάλο γαλλικό βραβείο. Ο Μαροκινός Ταχάρ Μπεν Τζαλούν και ο Λιβανέζος Αμίν Μααλούφ έχουν επίσης λάβει το Γκονκούρ. Το σημαντικό στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι μερικοί εξέχοντες Γάλλοι συγγραφείς, όπως ο Ζαν Ρουό και ο Ζαν Μαρί Λε Κλεζιό προσυπέγραψαν το μανιφέστο. Η αποδοχή εκ μέρους τους της γαλλόφωνης λογοτεχνίας συνιστά ταυτόχρονα και αναγνώριση του γεγονότος ότι με την εμφάνιση του μεταπολεμικού κινήματος του «Νέου Μυθιστορήματος» η γαλλική λογοτεχνία αποκόπηκε από τον υπόλοιπο κόσμο.
«Η εμφάνιση του όρου παγκόσμια λογοτεχνία γραμμένη στα γαλλικά συνιστά το πιστοποιητικό θανάτου της γαλλοφωνίας» υπογραμμίζεται στο μανιφέστο. «Κανείς δεν μιλά, ούτε γράφει γαλλόφωνα. Η γαλλοφωνία είναι το φως ενός νεκρού πλανήτη».
Ωστόσο, ο Διεθνής Οργανισμός της Γαλλοφωνίας, ο οποίος απαρτίζεται από γαλλόφωνες χώρες πέρα από την προώθηση των γαλλικών πολιτικο-οικονομικών συμφερόντων υπερασπίζει τη χρήση της γαλλικής γλώσσας στον ΟΗΕ.
«Η γαλλοφωνία δεν έχει πεθάνει», έσπευσε να ανακοινώσει ο κεντροδεξιός υποψήφιος για την προεδρία, Νικολά Σαρκοζί, τονίζοντας ότι «το γόητρο της γλώσσας έχει μείνει ανέπαφο».
Είναι προφανές ότι η γαλλοφωνία έχει μετατραπεί σε μια πολιτικά φορτισμένη έννοια, την οποία πολιτικοί όπως ο Σαρκοζί επικροτούν ως εργαλείο για την προώθηση της γαλλικής γλώσσας στο εξωτερικό. Αλλοι, όπως οι συντάκτες του μανιφέστου το στηλιτεύουν ως μέσο για την υποτίμηση της γλώσσας, όταν αυτή χρησιμοποιείται από μη Γάλλους συγγραφείς.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα πλασματικό δίλημμα, καθώς η γαλλική λογοτεχνία προωθείται εξίσου από τους γαλλόφωνους συγγραφείς και τους κλασικούς, όπως ο Μπαλζάκ και ο Δουμάς.
Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι πολλοί από τους ξένους γαλλόφωνους συγγραφείς δεν νιώθουν ιδιαίτερα αγαπητοί στη σημερινή Γαλλία. Στην πραγματικότητα, καθώς πολλοί προτιμούν να διδάσκουν στις ΗΠΑ, ο Σαρκοζί προειδοποίησε ότι το μέλλον της γαλλοφωνίας βρίσκεται ενδεχομένως στον αγγλοσαξονικό κόσμο. «Η Αμερική έσωσε τη γαλλοφωνία» αναφώνησε. «Αυτό κι αν θα ήταν υπερβολή» συμπλήρωσε ο Σαρκοζί. πηγή.καθημερινή 30.3.07.''''''''''''''''''lornion.blogspot.com
Comments