Επί τέλους εκλογές. Ανάμεσα σε κραυγές,φωτιές σε βουνά και ύπαιθρο ,σε σκουπίδια και το έτσι θέλω του νεοέλληνα ,αποφάσισε ο κ. Καραμανλήςτην πρόωρη προσφυγή στην κάλπη. Ειναι αλήθεια πως στο διάστημα της διακυβέρνησης της χώρας από την ΝΔ. ,υπήρξε νοικοκύρεμα του φαύλου κράτους,εκτελέστηκαν μικρά και μεγάλα έργα, συνετελέσθη πρόοδος σε πολούς τομείς της χώρας,αντιμετωπίστηκε η βελτίωση της καθημερινότητας του πολίτη όσο τούτο ήταν δυνατό,παρήχθη νομοθετικό έργο θεμελιώδες για την βελτίωση των αγορών και του υγιούς συναγωνισμού,υπεγράφησαν συμβάσεις ωφέλιμες για την χώρα, κι άρχισε ο πολίτης να νοιώθει την παρουσία και το ενδιαφέρον της πολιτείας ,βέβαια στο βαθμό που επέτρεπαν οι οικονομικές συνθήκες.Προγράμματα της κοινότητας κατέτειναν στην νοοτροπία της ενίσχυσης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας ,γεγονός που πολοί επωφελήθηκαν με αποτέλεσμα να επιτυγχάνεται σε τομείς πρόοδος ,που έδει να είχε συντελεστεί προ 15ετίας.-Ιρλανδία,Πορτογαλία-Τότενες κυβερνούσε κάποιο άλλο πασοκ που τα λεφτά των προγραμμάτων ελυμαίνοντο οι πρασινοφρουροί. Τουλάχιστον ο χρόνος πέρασε κι¨ας διατηρηθεί η ελπίδα πως ο νεοελληνας απέκτησε κριτική σκέψη. lornion.blogspot.com.
επιλογές .....κεφαλονίτικα ανέκδοτα
Κεφαλονίτικα ανέκδοτα Συζητούν τρεις παπάδες, ένας από το Αγιο όρος, ένας από την Αθήνα και ένας Κεφαλονίτης για το πως κατανέμουν τα έσοδα των εκκλησιών τους. Λέει ο παπάς από το Αγιο όρος: «Εγώ Πετάω στον αέρα όλα τα νομίσματα και όσα έρθουν κορώνα είναι του Θεού και τα δίνω για τις ανάγκες της εκκλησίας και όσα έρθουν γράμματα είναι δικά μου». Λέει ο Αθηναίος παπάς: «Και εγώ πετάω τα νομίσματα στον αέρα και όσα σταθούν όρθια είναι του Θεού και της εκκλησίας, όσα πέσουν στο πλάι (κορώνα ή γράμματα) είναι σαφώς δικά μου». Και στο τέλος ο Κεφαλονίτης ο παπάς: «Εγώ κύριοι συνάδελφοι κάνω το ίδιο που κάνετε και εσείς με πιο απλές διαδικασίες για να μη χάνουμε και χρόνο. Πετάω στον αέρα όλα τα νομίσματα. Όσα θέλει τα κρατάει ο Θεός και όσα πέσουν κάτω είναι δικά μου!» Είναι ένας Κερκυραίος, ένας Κεφαλλονίτης κι ένας Λευκαδίτης, που ξεμονάχιασαν, κάπου σ' ένα αραχνιασμένο, σκοτεινό υπόγειο ένα λυχνάρι, απ' αυτά τα μυστήρια με τα τζίνια. Το τρίψανε και ξεπετάχτηκε το τζίνι. «Έχετε ο
Comments