| Γραμματα Aναγνωστων Ελλάδα, ΗΠΑ και αποφάσεις Κύριε διευθυντά Διάβασα στην εφημερίδα σας για την μείζονος πολιτικής βαρύτητας πράξη της κυβέρνησης Μπους, να κρατικοποιήσει δύο χρηματοπιστωτικούς κολοσσούς. Ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών, αν και προσπαθεί να διαφοροποιηθεί από έναν μη δημοφιλή πρόεδρο, εξέφρασε σύμφωνα με το ρεπορτάζ τη στήριξή του με επιφυλάξεις, η δε αντιπολίτευση διέκρινε πως το σχέδιο είχε αρκετές ελπίδες να επιτύχει. Αναλογίζομαι ότι μια παρόμοιας βαρύτητας πολιτική κίνηση μιάς κυβέρνησης στη χώρα μας, για να αντιμετωπιστεί ένα οικονομικό θέμα ύψιστης σημασίας, χωρίς να τύχει πρώτα ουσιαστικής ανάλυσης για τα συν και τα πλην της, θα είχε μέσα σε λίγες μόνο ώρες προκαλέσει : – Τη διατύπωση απειλών να στηθούν 2-3 Ειδικά Δικαστήρια για «να πληρώσουν οι ένοχοι». – Τη δέσμευση της αντιπολίτευσης πως «μόλις γίνει κυβέρνηση, θα άμεσα πάρει πίσω τα μέτρα», ώστε οι χρηματαγορές να το σκεφτούν διπλά να συναλλαγούν. – Δυναμικές διαδηλώσεις που θα έκλειναν το κέντρο της Αθήνας, που θα «κατήγγειλαν το ξεπούλημα στο κεφάλαιο». Κάνω τις σκέψεις αυτές και δεν μπορώ να αποφύγω να μελαγχολήσω. Νικος Βαροτσης / Χανιά Οι αποδοχές των δικαστικών Κύριε διευθυντά Στο φύλλο της 6ης Αυγούστου της «Καθημερινής» δημοσιεύθηκε επιστολή του κ. Νικ. Θέμελη, επ. προέδρου ελεγκτών συνεδρίου, με την οποία προσπαθεί να πείσει όλους εμάς, συνταξιούχους και εργαζόμενους κ.λπ., για το ορθόν και δίκαιον της απόφασης αυτών των ίδιων των δικαστών να αυξήσουν αναδρομικά τις αποδοχές και τις συντάξεις των από το 2003 κατά 80% και τούτο γιατί, όπως ισχυρίζεται ο κ. Νικ. Θεμελής, «η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη, δίδει κρίσεις και εκδίδει αποφάσεις που αποδεικνύουν ότι υπάρχει κράτος δικαίου και οι πολίτες μπορούν να εμπιστεύονται την πολιτεία και τους θεσμούς της». Το ότι βέβαια στην Ελλάδα οι παραπάνω ισχυρισμοί του κ. Θεμελή είναι έωλοι και προσχηματικοί μάς το βεβαιώνει επίσημα από τις στήλες της «Καθημερινής» ο έγκριτος δημοσιογράφος της κ. Κ. Λεονταρίδης σε σχετικό του άρθρο με τον τίτλο «Ενας νόμος που ισχύει», όπου ξεκάθαρα μας βεβαιώνει ότι σήμερα στην Ελλάδα, μεταξύ των άλλων, υπάρχει «...Μια δικαιοσύνη βαριά λαβωμένη από το παραδικαστικό κύκλωμα, σπαρασσόμενη από τα ενδοοικογενειακά της και κυρίως βραδυπορούσα σε βαθμό κακουργήματος... Αυτή τη στιγμή εκκρεμούν ένα εκατομμύριο δικογραφίες στα δικαστήρια όλης της χώρας, ενώ μόνο στα διοικητικά δικαστήρια οι εκκρεμούσες υποθέσεις φθάνουν τις 400.000...». Αυτή, λοιπόν, είναι η πραγματική εικόνα της «δικαιοσύνης», για την οποία όλοι εμείς καλούμαστε να πληρώσουμε αυτήν την εξωπραγματική αύξηση του 80%, όταν οι αυξήσεις των μισθών και των συντάξεων δεν υπερβαίνουν εδώ και χρόνια το 3% έως 4% και όταν, σύμφωνα με τον επίσης έγκριτο κ. Ν. Νικολάου η χώρα μας οικονομικά και ηθικά παραπαίει, αφού σύμφωνα με την «Ανάλυσή» του («Καθημερινή», 12-8-08), το δημόσιο χρέος στη χώρα μας θα αυξηθεί και φέτος κατά 1,5 δισ. ευρώ. Αν λοιπόν σε αυτό προσθέσουμε το 1 δισ. των δικαστών και το 0,5 δισ. των βουλευτών, που με μια μικρή καθυστέρηση θα ακολουθήσει, τότε η συνολική αύξηση του δημόσιου χρέους κατά 3,5 δισ. ευρώ, περίπου το 2008 θα αποτελέσει ένα δυσβάσταχτο για την οικονομία μας βάρος και όταν μόνο 500 εκατ. ευρώ θα μπορούσαν να καλύψουν επείγουσες ανάγκες στην Υγεία, την Παιδεία κ.λπ., όπως μας βεβαιώνει και πάλι ο κ. Ν. Νικολάου. Μήπως όμως όλα αυτά, δηλαδή το γεγονός ότι με το Ζ ψήφισμα του 1975 οι δικαστές μπορούν να αποφασίζουν μόνοι τους για το ύψος των αποδοχών τους είναι μια εφεύρευση των πολιτικών μας, αφού με μια απλή αίτηση έστω και ενός συνταξιούχου βουλευτή η κάθε μισθολογική αύξηση των δικαστών αυτόματα επεκτείνεται και στους βουλευτές και τους συνταξιούχους τους; Και αυτό αποδεικνύεται, σύμφωνα με σχετικό σχόλιο του κ. Φ. Καλλιαγκόπουλου, «Καθημερινή», 15-16/8/08, από το γεγονός ότι ενώ μπορούν δεν καταργούν αυτό το Ζ ψήφισμα. Ετσι, οι βουλευτές μας, σύμφωνα πάλι με το παραπάνω σχόλιο του κ. Φ. Καλλιαγκόπουλου «θα έχουν δέκα χιλιάδες ευρώ τον μήνα με πολλές άλλες εύλογες παροχές». Να λοιπόν γιατί εμείς οι απλοί συνταξιούχοι και υπάλληλοι του 3% και 4% και μαζί και ο ελληνικός λαός δίκαια θεωρούμε ότι και οι πολιτικοί μας είναι όλοι οι ίδιοι και πως πρώτα απ’ όλα για την τσέπη τους ενδιαφέρονται. Γιωργος Παπαματθαιακις / Αθήνα Αρχόντισσα χωρίς προίκα Κύριε διευθυντά Ως γνωστόν, η τουριστική υποδομή της Κέρκυρας δεν ακολούθησε κάποιο μοντέλο, ώστε να αναπτυχθεί βιώσιμα. Επίσης, η Κέρκυρα ως τουριστικός προορισμός δεν φρόντισε να αναδείξει τα τοπικά προϊόντα, τις παραδοσιακές δραστηριότητες, την ιστορία της κ.λπ., με αποτέλεσμα σήμερα στην Κέρκυρα να μην υπάρχει τουριστικό αντικείμενο. Τα πάντα έγιναν πρόχειρα και χωρίς επαγγελματισμό και έτσι ακόμη παραμένουν σήμερα. Ομως, ο καιρός της προχειρότητας και του τυχοδιωκτισμού έχει περάσει. Τι είναι τέλος πάντων αυτό το τόσο ελκυστικό που έχει τώρα πια αυτό το νησί που «πρέπει να μας ζηλεύουν άλλα μέρη του κόσμου»; Πού είναι η φιλοξενία; Πού είναι ο σεβασμός προς τον επισκέπτη; Εάν πραγματικά οι δήμαρχοι και ο νομάρχης ενδιαφέρονται για την ανάπτυξη του τόπου, πρέπει να εκτελούν τα καθήκοντα τους, όπως προβλέπεται από τον νόμο: πέρα από τη λύση του κυκλοφοριακού και της καθαριότητας, πρέπει να επιβάλλουν πρόστιμα σε αυτά τα καταστήματα που νομίζουν ότι είναι στο Far West, ενώ βρίσκονται στο κέντρο της πόλης της UNESCO, και να φροντίσουν να τηρούνται οι υγειονομικοί κανόνες. Τι θα δείξουμε σε διαφημιστικές προβολές, όταν έχουμε τα χάλια μας; Εστιατόρια με μια μοναδική κοινή τουαλέτα για άνδρες και γυναίκες, να εξυπηρετεί άτομα που περιμένουν στην ουρά; Καφετέριες και καταστήματα χωρίς τιμοκαταλόγους; Η κατάληψη οδοστρώματος και πεζοδρομίων από πολίτες και καταστηματάρχες μόνο και μόνο για τη δική τους εξυπηρέτηση; Καταστήματα που πουλούν ποτά και άλλα τρόφιμα, που τα εκθέτουν στον ήλιο και χωρίς οι συσκευασίες να είναι κατάλληλες για τρόφιμα; Την κάθε γωνιά της παλιάς πόλης που έχει γίνει αποθήκη για τον κάθε καταστηματάρχη; Οδοί χαρακτηρισμένοι ως πεζόδρομοι να λειτουργούν στην ουσία σαν αυτοκινητόδρομοι; Δυστυχώς, δεν υπάρχει σήμερα αξιοπρέπεια και μετριοφροσύνη μεταξύ των σχέσεων των ανθρώπων. Αν υπήρχε, θα ήταν μια πολύ ειλικρινής και ώριμη πολιτική πράξη για ορισμένους από τους πολιτικούς μας να παραιτηθούν από τη στιγμή που δεν μπορούν να κάνουν αυτό που υποσχέθηκαν πριν από τις εκλογές, ειδικά σε θέματα νομιμότητας, που είναι και κάτι το αυτονόητο. Η ποιότητα ζωής έχει φτάσει πια στα κατώτερα όρια της και οι μοναδικές «πρωτοβουλίες» που παίρνουν οι περισσότεροι, είναι να δώσουν τις συνηθισμένες πολιτικές εξηγήσεις στα τηλεοπτικά κανάλια για τα όσα παραμένουν ανεπίλυτα. Η δύναμη της καρέκλας κυριαρχεί πάνω απ’ όλα και ευδοκιμεί εκεί που υπάρχει κοινωνική και πολιτική αδράνεια… Μέχρι πότε όμως; Παολο Μελισσανο / Κέρκυρα Αλλαγή πολιτικής στο Σκοπιανό Κύριε διευθυντά Οι απόψεις του πρ. βουλευτή κ. Ι. Καρακώστα, σχετικά με την ανάγκη αλλαγής της ελληνικής πολιτικής απέναντι στη γειτονική χώρα των Σκοπίων (Καθημερινή 11-9-08), βρίσκει πιστεύω σύμφωνη τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, τόσο του εσωτερικού όσο και του εξωτερικού. Σωστά όλα όσα αναφέρει και καταγγέλλει ο κ. Καρακώστας, αλλά το πρόβλημα είναι πως η εξωτερική πολιτική δεν κατευθύνεται ούτε εξαρτάται από τις απόψεις και τις θέσεις του ελληνικού λαού, αλλά από την ικανότητα ή μη των εκάστοτε ελληνικών κυβερνήσεων. Αλλη είναι η θέση του ελληνικού λαού για την αντιμετώπιση του Σκοπιανού και άλλη η πολιτική που ακολουθούν στο θέμα αυτό οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Μήπως λοιπόν χρειάζεται μια μεγάλη και καλά οργανωμένη προσπάθεια από πλευράς όλων των ανά τη γη Μακεδόνων για να ιδρυθεί ένα «Παγκόσμιο Ελληνο-Μακεδονικό Συμβούλιο», που να παρακολουθεί από κοντά το θέμα αυτό, να ενημερώνει τους πάντες γύρω από το τεράστιο αυτό εθνικό θέμα και να παίρνει σοβαρές πρωτοβουλίες για τυχόν αναγκαία παγκόσμια κινητοποίηση των Ελλήνων Μακεδόνων; Να ασκεί επίσης δημόσια κριτική σε τυχόν λανθασμένες πολιτικές των εκάστοτε ελληνικών κυβερνήσεων, να εκφέρει τις δικές του απόψεις, να κάνει σοβαρό δημόσιο διάλογο και να προβαίνει ακόμα και σε υποδείξεις προς τις ελληνικές κυβερνήσεις, προκειμένου η πολιτική γραμμή που χαράζει η εκάστοτε κυβέρνηση να είναι σύμφωνη με τη βούληση του λαού. Να δίνει τέλος και κόκκινη κάρτα σε όλους όσους βουλευτές, υπουργούς αλλά και πρωθυπουργούς ακόμη, που κατά την κρίση του «Συμβουλίου», διαπράττουν ασυγχώρητα λάθη. Πέραν αυτού, το Συμβούλιο να ενημερώνει επαρκώς την παγκόσμια κοινή γνώμη, τις κυβερνήσεις των μεγάλων δυνάμεων και όλα τα διεθνή φόρα. Να κάνει ενημερωτικές καταχωρήσεις στον διεθνή Τύπο, να προσφέρει στα ξένα τηλεοπτικά δίκτυα κατάλληλα πολιτιστικά ντοκιμαντέρ για τους αρχαίους Μακεδόνες, για τον πολιτισμό τους, τη γλώσσα τους και την ιστορία τους. Εκεί όπου ολιγώρησαν μέχρι σήμερα οι πολιτικοί μας να τολμήσουν να δραστηριοποιηθούν τώρα οι ενεργοί πολίτες της Μακεδονίας και να αναλάβουν να πληροφορήσουν τους πάντες σε όλο τον κόσμο για τη μεγάλη απάτη που επιχειρούν οι Σκοπιανοί, εις βάρος της ελληνικής Ιστορίας και της πολιτιστικής κληρονομιάς των Ελλήνων. Να ενημερώσει τους πάντες ότι οι Σκοπιανοί που θέλουν να αποκαλούνται «Μακεδόνες» δεν έχουν καμία σχέση με την αρχαία Μακεδονία, καμία φυλετική ή άλλη συγγένεια με τους αρχαίους Μακεδόνες, καμία σχέση με τη γλώσσα τους και τον πολιτισμό τους, αφού πρόκειται για λαούς που ήρθαν και εγκαταστάθηκαν εκεί πολλούς αιώνες μετά τη διάλυση του Μακεδονικού κράτους από τους Ρωμαίους. Κωστας Σπανος / Φιλιατρά Το νόμιμο και το ηθικό Κύριε διευθυντά Γράφω για να συγχαρώ την εφημερίδα σας για τις αντιδράσεις της στη σημερινή πολιτική κρίση. Ιδιαίτερα ο κ. Καρκαγιάννης και ο κ. Ξυδάκης έθεσαν ορθά τη διάκριση μεταξύ νομίμου και ηθικού, σε μια εποχή που ο αμοραλισμός, η απληστία και η επιδειξιομανία έχουν διεισδύσει στις κορυφές ορισμένων πολιτικών χώρων και όταν ηγέτες σημαντικού διαμετρήματος, για λόγους που πολλοί μαντεύουν, ολιγωρούν. Οταν μάλιστα αυτοί οι ηγέτες έχουν να επιδείξουν και επιτυχίες στις σχέσεις με τις Μεγάλες Δυνάμεις και έχουν αποφύγει μέχρι στιγμής ολισθήματα σε εθνικά θέματα. Η ελληνική κοινωνία που τείνει να παρακάμπτει και το νόμιμο έχει επιτακτική ανάγκη να αντιλαμβάνεται αυτή τη διάκριση και να καθοδηγείται από το παράδειγμα των ηγετών της... Νομίζω, επίσης, ότι είναι σημαντικό οι τοποθετήσεις του Τύπου να εδράζονται σε βασικές αξίες και σε κάποια διαφάνεια προθέσεων, όπως γενικά χαρακτηρίζουν την «Καθημερινή», αντίθετα σε μερικά άλλα εκδοτικά συγκροτήματα που εμφανώς ή αφανώς υπονομεύουν πολιτικά πρόσωπα, επειδή δεν μπορούν να τα κηδεμονεύουν, χρησιμοποιώντας την απαξίωση –ακόμη και τη γελοιοποίηση– αφού δεν είναι δυνατή εκ των πραγμάτων η συκοφαντία ή η μη έντυπος μνεία... Αναφέρομαι και σε κορυφαία πολιτικά πρόσωπα που έδωσαν δείγματα υπερβολικής ίσως ευαισθησίας σε θέματα που άπτονται της διάκρισης νομίμου και ηθικού, με συνοπτικές διαγραφές ή περιθωριοποιήσεις στελεχών. Α ν η εφημερίδα σας προχωρήσει και στη διάκριση ανάμεσα στις πρακτικές των ηγετών μας πάνω στα θέματα που αυτή την εποχή μάς ταλανίζουν και αναδείξει ότι όλοι δεν είναι ίδιοι, θα προσφέρει ακόμη μια υπηρεσία όχι μόνο στην ενημέρωση, αλλά και στις ελπίδες εκείνων των συμπατριωτών μας που δεν έχουν χάσει την πίστη τους στο μέλλον της χώρας μας. Σωτηρης Μουσουρης / Αθήνα |
Comments