| Αρετή και τόλμη ή έστω διορατικότητα Tου Σταυρου Λυγερου / lygeros@kathimerini.gr Η ομιλία του Κώστα Καραμανλή στην Κεντρική Επιτροπή της Ν.Δ. ήταν μια τονωτική ένεση για τους ευρισκόμενους στα όρια του πανικού «γαλάζιους» αξιωματούχους. Εξ ου και το θερμό χειροκρότημά τους. Το πρόβλημα για το κυβερνών κόμμα, όμως, είναι ότι τη μάχη της εξουσίας δεν θα την κρίνει το κομματικό ακροατήριο. Θα την κρίνουν οι πολίτες. Και αυτοί δεν έμειναν ικανοποιημένοι από την πρωθυπουργική επίδειξη αποφασιστικότητας και πυγμής, όπως έδειξε και σχετική δημοσκόπηση. Η ανάγκη του πρωθυπουργού να «μαζέψει» την παράταξή του είναι κατανοητή. Σε αυτό το επίπεδο η ομιλία του λειτούργησε, αν και είναι πολύ αμφίβολο εάν θα δώσει οριστικό τέλος στο εσωκομματικό αντάρτικο. Οι βουλευτές που ασκούν δημόσια κριτική δεν έχουν στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης. Από την άλλη πλευρά, όμως, το μίγμα πολιτικών και προσωπικών λόγων που τους ώθησε να αμφισβητήσουν συνεχίζει να καθορίζει τη στάση τους, έστω και αν η απειλή της διαγραφής τούς υποχρεώνει να είναι πιο προσεκτικοί στις δηλώσεις τους. Στην πραγματικότητα, η εσωκομματική αμφισβήτηση είναι συνέπεια και όχι αιτία της κρίσης που μαστίζει το κυβερνών κόμμα. Εάν η Ν.Δ. διατηρούσε σταθερό προβάδισμα και εμφανιζόταν ως φαβορί και των επόμενων εκλογών, τα περιθώρια για αντάρτικο θα ήταν αμελητέα. Το πολύ πολύ θα γίνονταν κάποιες δηλώσεις, που θα απέπνεαν προσωπική πικρία και θα είχαν περιορισμένο πολιτικό αντίκτυπο. Σήμερα, η ανατροπή του συσχετισμού δυνάμεων προκαλεί κλίμα ανησυχίας και ανασφάλειας, το οποίο δημιουργεί ακροατήριο και τροφοδοτεί την αμφισβήτηση, η οποία με τη σειρά της επιτείνει την κρίση. Παρ’ ότι ο Κώστας Καραμανλής μίλησε για αυτοκριτική, στην πράξη έκανε το αντίθετο. Εξωράισε την κατάσταση κατά τρόπο κραυγαλέο. Δεν ήταν καν πρωτότυπος. Θύμισε πολύ τους προκατόχους του, όταν είχαν εισέλθει σε φάση παρακμής. Επανέλαβε τα ίδια στερεότυπα ρητορικά σχήματα: ένα βαρετό και μονόπλευρο απολογισμό του κυβερνητικού έργου, διανθισμένο με τη θεωρία της υπονόμευσης. Η στάση του είναι αλάνθαστη ένδειξη ότι ούτε τώρα έχει συνειδητοποιήσει το κλίμα που επικρατεί στην κοινωνία. Αναμφισβήτητα, η οικονομική πίεση που υφίστανται τα χαμηλά και τα μεσαία εισοδήματα προκαλεί ένα υπόστρωμα δυσφορίας. Είναι οι σκανδαλώδεις συμπεριφορές των κυβερνητικών αξιωματούχων και το απεχθές ύφος και ήθος της εξουσίας, που ενεργοποιεί πολιτικά αυτό το υπόστρωμα και διαφοροποιεί την εκλογική συμπεριφορά των πολιτών. Εάν ο πρωθυπουργός είχε διατηρήσει το ηθικό πλεονέκτημα που είχε το 2004 θα μπορούσε να διαχειρισθεί την λόγω οικονομίας κοινωνική δυσφορία κατά τρόπο που δεν θα οδηγούσε σε ανατροπή του συσχετισμού δυνάμεων. Στο σημείο που έχουν φθάσει τα πράγματα, τα περιθώρια του Κώστα Καραμανλή είναι συρρικνωμένα. Μόνο εάν έκανε γενναία αυτοκριτική, εάν μιλούσε ειλικρινά και εάν απομάκρυνε τους υπουργούς που έχουν προκαλέσει βάναυσα το κοινό αίσθημα θα εξασφάλιζε μία ανανέωση της εμπιστοσύνης των πολιτών στο πρόσωπό του. Ενας τέτοιος χειρισμός προϋποθέτει αρετή και τόλμη ή τουλάχιστον πολιτική διορατικότητα… | 
Comments