επιλογές .....κεφαλονίτικα ανέκδοτα

Οι ενισχύσεις δεν είναι η λύση στο Αφγανιστάν Tου David Ignatius - Aρθρογράφου της Washington Post Εάν υπάρχει ένα πράγμα στο όποίο συμφώνησαν οι Μπαράκ Ομπάμα και Τζον Μακέιν στο τηλεοπτικό ντιμπέιτ της περασμένης Παρασκευής είναι ότι πρέπει να σταλούν στρατιωτικές ενισχύσεις στο Αφγανιστάν. Η διακομματική αποδοχή για το θέμα αυτό είναι πολύ ισχυρή, χωρίς να έχει όμως προηγηθεί η απαιτούμενη διεξοδική συζήτηση, για τη σκοπιμότητα αποστολής επιπλέον στρατού. Σας παραθέτω λοιπόν τις επιφυλάξεις μου, έπειτα από μία πρόσφατη επίσκεψη που έκανα στη χώρα, αλλά και έπειτα από συζητήσεις που είχα με τον υπουργό Αμυνας, Ρόμπερτ Γκέιτς. Αντί να στείλουμε κι άλλους στρατιώτες, θα ήταν πολύ πιο ορθό να αποδεχθούμε την πρόταση του Γκέιτς για την επένδυση 1,3 δισ. δολαρίων σε συστήματα παρακολούθησης, τα οποία θα συμβάλουν στον εντοπισμό της ηγεσίας των ανταρτών. Ο πλέον ένθερμος υποστηρικτής της αποστολής ενισχύσεων είναι ο νέος στρατιωτικός διοικητής της Αμερικανικής Δύναμης στο Αφγανιστάν, στρατηγός Ντέιβιντ Μακίρναν. Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Tύπου που παραχώρησε στην Καμπούλ, δήλωσε ότι για να αντιμετωπίσει τους αντάρτες θα χρειαστεί τρεις επιπλέον ταξιαρχίες μάχης, που θα προσθέσουν 15.000 στρατιώτες στην υφιστάμενη δύναμη των 35.000 Αμερικανών. Σε ανάλογες εκτιμήσεις προέβησαν στη συνέχεια και άλλοι ανώτατοι Αμερικανοί αξιωματικοί στη χώρα. Ωστόσο, οι αξιωματικοί δεν διασαφήνισαν επαρκώς ποιον εχθρό θα κληθούν να πολεμήσουν οι στρατιώτες που ζητάνε. Ο εχθρός δεν είναι η Αλ Κάιντα ούτε και οι Ταλιμπάν. Ο πραγματικός εχθρός είναι το δίκτυο διασυνδέσεων που έχουν δημιουργήσει οι αντάρτες με τους τρομοκράτες. Ο βαθμός στον οποίο αυτό το «δίκτυο» απειλεί τις ΗΠΑ ή ακόμη και την αφγανική κυβέρνηση, δεν έχει ακόμη ξεκαθαριστεί. Ο ταξίαρχος Τζέιμς Μακόνβιλ, υπαρχηγός των αμερικανικών δυνάμεων στο ανατολικό Αφγανιστάν μας παρουσίασε την κατάσταση σε PowerPoint. Η μία διαφάνεια έδειχνε εννέα αλληλένδετους κύκλους οργανώσεων που μάχονται τους Αμερικανούς. Ανάμεσά τους, οι άνδρες του ισλαμιστή οπλαρχηγού Γκουλμπουντίν Χεκματιάρ, το «δίκτυο Χαγκάνι» του φυλάρχου Γιαλαλουντίν Χαγκάνι, καθώς και άλλες ομάδες που δρουν ως τοπική μαφία. Η Αλ Κάιντα περιλαμβανόταν στους κύκλους, αλλά σύμφωνα με τους ίδιους τους Αμερικανούς διοικητές, η δραστηριότητά της στη χώρα είναι περιορισμένη. Βεβαίως, οι εγκληματίες είναι εξίσου θανατηφόροι με τους αντάρτες. Για παράδειγμα, το δίκτυο Χαγκάνι κατηγορείται για τις βομβιστικές επιθέσεις στο ξενοδοχείο Σερίνα στην Καμπούλ, αλλά και στην ινδική πρεσβεία. Αμερικανοί αξιωματούχοι θεωρούν τους άνδρες του Χαγκάνι ως «μισθοφόρους τρομοκράτες», που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, μεταξύ άλλων, και στην Πακιστανική Υπηρεσία Πληροφοριών. Ως εκ τούτου, στοχευμένες επιθέσεις στην ηγεσία του δικτύου από ειδικές δυνάμεις θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικές από μια γενική αύξηση στον αριθμό των στρατιωτών στη χώρα. Εν ολίγοις, ο Γκέιτς έχει συχνά υπογραμμίσει ότι αυτό που χρειάζεται είναι πληροφορίες, παρακολούθηση και αναγνώριση, ώστε να καταστεί δυνατή η εκτέλεση τέτοιων στοχευμένων επιθέσεων. Εδώ και ένα χρόνο, ζητάει από την αεροπορία (η οποία όμως κωλυσιεργεί) την παροχή επιπλέον μη επανδρωμένων κατασκοπευτικών αεροσκαφών για την επόπτευση των ορεινών περασμάτων και οδών που χρησιμοποιούν οι αντάρτες για να σχεδιάσουν τις επιθέσεις τους. Ηδη, ο αριθμός των περιπολιών με μη επανδρωμένα αεροσκάφη έχει διπλασιαστεί τους τελευταίους μήνες. Επιβάλλεται ο εκ νέου διπλασιασμός τους μέσα στο επόμενο διάστημα. Οπως εξηγεί ο υποστράτηγος Ρίτσαρντ Ζάνερ, σκοπός των περιπολιών είναι να εντοπιστούν οι αντάρτες που κρύβονται στα χωριά και να εξολοθρεύονται από ειδικές δυνάμεις, όχι να βομβαρδίζονται ολόκληρα τα χωριά, όπως σήμερα.