| Γραμματα Aναγνωστων Αναδρομή στο νεοελληνικό κράτος Κύριε διευθυντά Η άλωση της Πόλης σηματοδοτεί το τέλος της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Η εκούσια θυσία του ελληνογαλουχημένου Κωνσταντίνου Παλαιολόγου γίνεται υποθήκη για την παλιγγενεσία του ελληνικού κράτους. Τετρακόσια χρόνια μετά, παρακμασούσης και πεσούσης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας πάσα γη ξυλεύεται και μοιράζεται στους δικαιούχους. Θαλασσοκράτειρα η Αγγλία, δεν ανέχεται φοροεισπράκτορα και έλεγχο στις θάλασσες της Μεσογείου, χρηματοδοτεί τον αγώνα και, τέλος, δημιουργείται το νέο κρατίδιο των Ελλήνων και προτεκτοράτο κυρίως των Εγγλέζων. Πρώτος κυβερνήτης διορίζεται ο καταξιωμένος πολιτικός Ιωάννης Καποδίστριας, με περιορισμένη χρονική διάρκεια και με όρκο να μείνει πιστός στη Δύση. Προτού λήξει η θητεία του τον έβγαλαν από τη μέση. Τον διαδέχτηκαν οι Βαυαροί με τη δέσμευση να κρατήσουν την Ελλάδα μακριά από τη Ρωσία. Με την πλειοψηφία των Ελλήνων δεδηλωμένους ζωοκλέφτες απαίτησαν σύγχρονο Σύνταγμα και έτσι απαλλάχτηκαν από τους Βαυαρούς. Ψηφίστηκε το ποθητό Σύνταγμα. Το Σύνταγμα δεν εφαρμόζεται και απόρροια αυτού σε κάθε γενιά να αντιστοιχεί και ένα καινούργιο. Την τελευταία δεκαετία ένα καρτέλ Ελληναράδων, επικουρούντες και της αυλής, πτωχεύουν οικονομικά τη χώρα, υποχρεώνοντας τον Χαρίλαο Τρικούπη να δηλώσει το «Δυστυχώς επτωχεύσαμε». Η πραγματική επανάσταση του Ζορμπά στου Γουδή το 1909, συμμάζεψε και ανασύνταξε τη χώρα. Το άστρο του Ελευθέριου Βενιζέλου θα λάμψει για την επόμενη δεκαετία. Με το σύνθημα των Ευρωπαίων «Η Ευρώπη στους χριστιανούς και οι μουσουλμάνοι στην Ασία», κρατώντας ταυτόχρονα τη Ρωσία και τους συμμάχους της μακριά από τη Μεσόγειο, η χώρα διπλασιάζεται και παίρνει τη σημερινή της γεωγραφική θέση. Με τον ενθουσιασμό του νικητή τα μυαλά μας παίρνουν αέρα, αποφασίζουμε την επέκταση του κράτους στη Μικρά Ασία. Κάτω από την απειλή να κατεβάσει ο Κεμάλ Ατατούρκ τους Μπολσεβίκους στη Μεσόγειο οι σύμμαχοι εγκαταλείπουν εν μια νυκτί την Ελλάδα προφασιζόμενοι παιδαριώδεις δικαιολογίες. Την ίδια περίοδο ένας μεγάλος πολιτικός προηγήθηκε της εποχής του. Δεν ήταν άλλος από τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου. Τη χώρα την επόμενη 15ετία διαδέχονται στρατιωτικά πραξικοπήματα, διχασμός βασιλικών - βενιζελικών, χάος και ακυβερνησία. Από το αδιέξοδο θα βγάλει τη χώρα ο διορατικός πολιτικός Ιωάννης Μεταξάς. Ενώνει τη χώρα, οργανώνει τον στρατό και ιδρύει κοινωνικό κράτος. Παρότι νικητές στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, έγινε αυτό που λέει ο λαός «και δαρμένοι και κερατωμένοι». Το '55 και το '74 Τούρκοι με συστηματικό πογκρόμ ξεριζώνουν και τους υπόλοιπες 120.000 Ελληνες της Πόλης, γράφοντας τη συνθήκη της Λωζάννης εκεί που ξέρουν. Το '65 βασικοί θεσμοί του Συντάγματος απαξιώθηκαν δίνοντας τροφή για αναρχία και οχλοκρατία. Τη μεταπολίτευση τη διαδέχονται δύο χαρισματικοί πολιτικοί, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ο ελληνικός λαός έδωσε και στους δύο γη και ύδωρ και μπορούσαν να βάλουν τις βάσεις για ένα σύγχρονο κράτος. Αντ' αυτού προτίμησαν να γίνουν αρεστοί προσφέροντας περισσότερα από τη χούντα, κρατικοποιούν και επεκτείνουν το άσωτο κράτος. Σήμερα, στη χώρα διακρίνουμε στοιχεία της ρωμαϊκής παρακμής. Δέκα οικογένειες εναλλάσσονται και νέμονται την εξουσία, πλαισιωμένοι από μια νομενκλατούρα, τους θεσμούς ανύπαρκτους και με ένα τραπεζικό σύστημα πάνω από τους θεσμούς. Η ένταξή μας στην ΕΟΚ και την ΟΝΕ μαζί με κάποιες ντιρεκτίβες συντέλεσαν στο να αποφύγουμε την τριτοκοσμική μας μοίρα. Το Κοινοβούλιο μοιάζει με μια δεξαμενή ξινισμένου κρασιού και τα νέα σταφύλια που προστίθενται ακολουθούν τον νόμο της χημείας. Επαληθεύεται καθημερινά ο Ισοκράτης στο διαχρονικό απόφεγμα: «Η ελευθεριότητα της Δημοκρατίας ισούται με παρανομία και αναρχία». Το ίδιο και ο μέγας Θουκιδίδης όταν δηλώνει: «Τον λαό δεν τον ενοχλεί το επιβεβλημένο αλλά το άδικο». Υ.Γ. Μοναδική λύση: Καινούργια δεξαμενή, νέο κρασί που θα απαρτίζεται από τους μισούς βουλευτές, άφθαρτους καταξιωμένους και δοκιμασμένους στον πολιτικό βίο μόνο για το Κοινοβούλιο και δέκα υπουργούς χωρίς το δικαίωμα του εκλέγεσθαι. Και πάνω από όλα να λειτουργήσουν κάποτε τους θεσμούς. Δημητριος Μαυραειδοπουλος
Πρωτέως 5, Π. Φάληρο | 
Comments