τι γράφει ο ξένος τύπος
Ηχηρό χαστούκι
SUDDEUTCHE ZEITUNG
Για πρώτη φορά τα τελευταία πενήντα χρόνια πέτυχε ένα κόμμα στην Τουρκία, όχι μόνο να επανεκλεγεί, αλλά να βελτιώσει και τα ποσοστά του. Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι επίσης ένα ηχηρό χαστούκι για το στρατιωτικό κατεστημένο και τους συνοδοιπόρους τους. Οι ψηφοφόροι όμως καθιστούν με την ψήφο τους όχι απλό νικητή το ΑΚΡ· του εκχωρούν μεγάλη ευθύνη για να διαχειριστεί την πολιτική κατάσταση: η πρόσφατη κρίση δεν προκλήθηκε μόνον εξαιτίας του στρατού ή της αντιπολίτευσης, αλλά και από την υπεροψία και τα λάθη του ΑΚΡ. Στην Τουρκία αυτή τη στιγμή υπάρχει πολιτική πόλωση, σε λίγο θα διεξαχθούν οι προεδρικές εκλογές, τότε πρέπει ο Ερντογάν να μείνει προσγειωμένος και να λειτουργήσει συνετά.
LA REPUBBLICA
Η Τουρκία αμφιταλαντεύεται
Από τη μια, η καρδιά της χτυπά για την Ευρώπη. Από την άλλη είναι αιχμάλωτος της ανατολίτικης παράδοσής της. Ασφαλώς δεν μπορεί να αλλάξει τη γεωγραφία της, αλλά δεν μπορεί να απεμπολήσει και το χρέος του ευρωπαϊκού προσανατολισμού. Μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, η Τουρκία ήταν η πλέον αμερικανόφιλη χώρα, αλλά η εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ προκαλεί την αποστροφή προς τις ΗΠΑ. Μέχρι χθες ήταν ένθερμος οπαδός της Ευρώπης, κάτι που σε πολλούς Ευρωπαίους προκαλούσε συγκίνηση. Μετά από τις ταπεινώσεις που υπέστη, αντιμετωπίζει σήμερα την Ευρώπη με σκεπτικισμό, αμφιβολία ή και με μίσος. Ομως όλα αυτά, παρά τις τουρκικές εκλογές, φαίνεται ότι δεν ενδιαφέρουν κανέναν στην Ευρώπη. Ο Σαρκοζί επαναλαμβάνει ότι η Τουρκία δεν είναι Ευρώπη, η Μέρκελ στηρίζει εμμέσως μια προνομιακή σχέση, ο Μπαρόζο έχει τις αντιρρήσεις του... Το ερώτημα είναι προς τα πού θα στραφεί τελικά η Τουρκία; Θα επιμείνει στην ευρωπαϊκή προοπτική ή θα επιδιώξει να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στην περιοχή της Ανατολής;
AEUE ZURCHER ZEITUNG
Η μάχη των «τάξεων»
Στην Τουρκία δεν υπάρχει μόνον η πάλη μεταξύ ισλαμιστών και οπαδών του κοσμικού κράτους, αλλά κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα ένας λυσσαλέος αγώνας μεταξύ της παλιάς κεμαλικής ελίτ, που βλέπει το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια της, και του μεσαίου στρώματος των αστικών περιοχών της Ανατολίας που είναι θρησκευόμενοι και οι οποίοι βελτίωσαν το βιοτικό τους επίπεδο και επιδιώκουν συμμετοχή στην άσκηση της εξουσίας. Με τη χθεσινή του νίκη το ΑΚΡ ενίσχυσε την άνοδο αυτών των στρωμάτων. Ευελπιστούμε δε ότι το ΑΚΡ μετά τον θρίαμβό του δεν θα βυθιστεί στο παραλήρημα της εξουσίας, αλλά θα πάρει στα σοβαρά εκείνους που δίκαια ή άδικα φοβούνται τον λανθάνοντα ισλαμισμό και θα προτείνει ως υποψήφιο για το προεδρικό αξίωμα κάποιον, τον οποίο να αποδέχεται και ο στρατός, διαφορετικά θα βρεθεί η χώρα εκεί από όπου ξεκίνησε τον Απρίλιο: σε βαθύτατη πολιτική κρίση. Ζητείται δηλαδή διάθεση συμβιβασμού και πολιτική ευθιξία υψίστου βαθμού.
THE TIMES
Σαρκοζί και Μπράουν
Παρά την εκλογική επιτυχία, η οποία ενίσχυσε και των δύο το στάτους, αλλά και την εμπιστοσύνη ανάμεσα στους πολίτες, υπήρξε ένα διαφορετικό κλίμα στην προ ημερών συνάντηση του Γκόρντον Μπράουν με το Νικολά Σαρκοζί. Βεβαίως, οι δύο πολιτικοί είχαν συναντηθεί παλιότερα υπό την ιδιότητα των υπουργών Οικονομικών και ο ένας είχε εντυπωσιάσει τον άλλον. Αλλά στην πρώτη διμερή συνάντησή τους ήταν εμφανής η ανησυχία τους να πάνε τη θέση τους ένα επίπεδο πιο πάνω. Αν και κανείς δεν μιλάει τη γλώσσα του άλλου και δεν υπάρχει το κλίμα που καταγραφόταν στις συναντήσεις Μπλερ - Σιράκ, είναι εμφανής η προσπάθειά τους να θέσουν σωστές προτεραιότητες και να ξεπεράσουν τις διαφορές, οι οποίες ανακύπτουν από το στιλ άσκησης εξουσίας, αλλά και από την πολιτική φιλοσοφία. Πάντως η καινούργια νότα που κυριαρχεί αυτή τη στιγμή στο Παρίσι είναι ο πραγματισμός. Ο Νικολά Σαρκοζί αν και με διαφορετικές ιδέες σε θέματα οικονομίας της αγοράς, τον εθνικό πρωταθλητισμό των βιομηχανιών και το ρόλο του κράτους, δεν κρύβει τον θαυμασμό του για την κραταιή οικονομία της Βρετανίας. Ο Γκόρντον Μπράουν επιχειρεί να στήσει το τρίγωνο Γαλλία- Βρετανία -Γερμανία. Αυτό όμως δεν θα πρέπει να γίνει σε βάρος της διατλαντικής σχέσης, προς την οποίαν ήδη δήλωσε προσήλωση.
THE NEW YORK TIMES
Η συζήτηση για το Ιράκ
Η στιγμή για τη διεξαγωγή μιας σοβαρής συζήτησης για το Ιράκ έχει φτάσει. Ο αμερικανικός λαός επιθυμεί να βγει δημοσίως ο πρόεδρος Μπους και να εξηγήσει πώς ακριβώς θα αποδεσμεύσει τα στρατεύματα από το Ιράκ και πώς θα συμμαζέψει, τρόπον τινά, το αιματηρό χάος που ο πόλεμος έχει προκαλέσει. Μαζί με τον αμερικανικό λαό περιμένουν και οι σύμμαχοι της Ουάσιγκτον και οι γείτονες του Ιράκ. Στο κάτω κάτω, όλοι στον κόσμο θα ήθελαν να πληροφορηθούν τι ακριβώς σκέπτεται ο πρόεδρος.
Ηδη βουλευτές και των δύο κομμάτων, άρχισαν να συζητούν τον καλύτερο τρόπο για την έξοδο από τον πόλεμο. Αλλά αντί ο Μπους και οι επιτελείς του να αδράξουν την ευκαιρία, έχουν αρχίσει να διαδίδουν λανθασμένες πληροφορίες και σλόγκαν για τη νίκη, ενώ μερικές φορές σπιλώνουν και χαρακτήρες.
Ο τελευταίος που «κτύπησε» ήταν ο Ερικ Εντελμαν, δεύτερος τη τάξει στο υπουργείο Αμυνας. Στόχος του η γερουσιαστίνα Χίλαρι Κλίντον. Τον Μάιο, η κυρία Κλίντον έγραψε στον υπουργό Αμύνης Ρόμπερτ Γκέιτς, ρωτώντας τον: «Εχει το Πεντάγωνο χαράξει σχέδιο για την αποχώρηση από το Ιράκ;» Ο Εντελμαν απάντησε ότι «η πρόωρη και δημόσια συζήτηση για την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ ενισχύει την προπαγάνδα του εχθρού που υπογραμμίζει την πρόθεση των ΗΠΑ να αποσυρθούν από το πεδίο των μαχών».
Η χρήση αυτής της φρασεολογίας θεωρείται προσβλητική κι ένας λόγος παραπάνω από τη στιγμή που απευθύνεται σε γερουσιαστή. Για τη συγκεκριμένη απάντηση προς τη Χίλαρι Κλίντον έχουν γίνει αναλύσεις. Ωστόσο σκοπός αυτών των επιθέσεων είναι να αποφευχθεί η άσκηση κριτικής για τον πόλεμο.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ήταν το λιγότερο προσβλητικό να ακούει κανείς τον πρόεδρο Μπους να κατηγορεί το κογκρέσο ότι αρνήθηκε να τον στηρίξει στο θέμα των αμερικανικών στρατευμάτων επειδή το αρχικό νομοσχέδιο του Πενταγώνου για τη χρηματοδότηση των στρατευμάτων κόλλησε στη συζήτηση της Γερουσίας για το Ιράκ και τελικά δεν πέρασε.
FINANCIAL TIMES
Ο «θάνατος» του Χάρι Πότερ...
Λοιπόν, ο Χάρι Πότερ είναι νεκρός. Οχι, μην πανικοβάλλεστε. Η συγγραφέας Τζ. Κ. Ρόουλινγκ αποφάσισε ότι το βιβλίο της «Harry Potter and the Deathly Hallows» (Xάρι Πότερ και οι κλήροι του θανάτου) θα είναι το έβδομο και τελευταίο της σειράς. Αλήθεια και ποιος να την κατηγορήσει γι’ αυτό; Ποιος όμως μπορεί και να την πιστέψει; Εχουμε δει πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Συγγραφείς, οι οποίοι έχουν βαρεθεί την επιτυχημένη δουλειά τους αποφάσισαν να εγκαταλείψουν, ενώ ο κόσμος εξακολουθεί να παθιάζεται με τη δουλειά τους. Πολλοί από αυτούς επανέρχονται αργότερα. Ο Σέρλοκ Χολμς σκοτώθηκε κάποια στιγμή, αλλά οκτώ χρόνια μετά επανεμφανίζεται.
Η ίδια λογική καθόρισε το βιβλίο του Christopher Tolkien «Τα Παιδιά του Χουρίν», συνέχεια και ολοκλήρωση του βιβλίου του πατέρα του J. R. R. Tolkien το 1918, το οποίο τελικά κυκλοφόρησε μόλις πέρσι τον Απρίλιο. Η ιστορία στο βιβλίο τοποθετείται 6500 χρόνια πριν από τον «Αρχοντα των Δακτυλιδιών» και έγινε δεκτό με ενθουσιώδεις κριτικές. Ο Σούπερμαν σκοτώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’80, αλλά επανεμφανίστηκε μετά από μερικές εβδομάδες. Το ερώτημα είναι αν θα επιστρέψει ο Χάρι Πότερ. Ισως γύρω στο 2030 να δούμε να κυκλοφορεί το 8ο βιβλίο. Ο Χάρι θα είναι φαλακρός, διαζευγμένος... Θα τα έχει καταφέρει με τα αθλήματα επιστημονικής φαντασίας Muggles και Quidditch ή μήπως θα είναι πολύ μεγάλος γι’ αυτά; Θα θυμάται το πρώτο φιλί με την Cho Chang και θα εύχεται να το είχε αφήσει να πάει λίγο παραπέρα; Αγωνία κι αυτή!πηγή καθημερινή.
SUDDEUTCHE ZEITUNG
Για πρώτη φορά τα τελευταία πενήντα χρόνια πέτυχε ένα κόμμα στην Τουρκία, όχι μόνο να επανεκλεγεί, αλλά να βελτιώσει και τα ποσοστά του. Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι επίσης ένα ηχηρό χαστούκι για το στρατιωτικό κατεστημένο και τους συνοδοιπόρους τους. Οι ψηφοφόροι όμως καθιστούν με την ψήφο τους όχι απλό νικητή το ΑΚΡ· του εκχωρούν μεγάλη ευθύνη για να διαχειριστεί την πολιτική κατάσταση: η πρόσφατη κρίση δεν προκλήθηκε μόνον εξαιτίας του στρατού ή της αντιπολίτευσης, αλλά και από την υπεροψία και τα λάθη του ΑΚΡ. Στην Τουρκία αυτή τη στιγμή υπάρχει πολιτική πόλωση, σε λίγο θα διεξαχθούν οι προεδρικές εκλογές, τότε πρέπει ο Ερντογάν να μείνει προσγειωμένος και να λειτουργήσει συνετά.
LA REPUBBLICA
Η Τουρκία αμφιταλαντεύεται
Από τη μια, η καρδιά της χτυπά για την Ευρώπη. Από την άλλη είναι αιχμάλωτος της ανατολίτικης παράδοσής της. Ασφαλώς δεν μπορεί να αλλάξει τη γεωγραφία της, αλλά δεν μπορεί να απεμπολήσει και το χρέος του ευρωπαϊκού προσανατολισμού. Μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, η Τουρκία ήταν η πλέον αμερικανόφιλη χώρα, αλλά η εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ προκαλεί την αποστροφή προς τις ΗΠΑ. Μέχρι χθες ήταν ένθερμος οπαδός της Ευρώπης, κάτι που σε πολλούς Ευρωπαίους προκαλούσε συγκίνηση. Μετά από τις ταπεινώσεις που υπέστη, αντιμετωπίζει σήμερα την Ευρώπη με σκεπτικισμό, αμφιβολία ή και με μίσος. Ομως όλα αυτά, παρά τις τουρκικές εκλογές, φαίνεται ότι δεν ενδιαφέρουν κανέναν στην Ευρώπη. Ο Σαρκοζί επαναλαμβάνει ότι η Τουρκία δεν είναι Ευρώπη, η Μέρκελ στηρίζει εμμέσως μια προνομιακή σχέση, ο Μπαρόζο έχει τις αντιρρήσεις του... Το ερώτημα είναι προς τα πού θα στραφεί τελικά η Τουρκία; Θα επιμείνει στην ευρωπαϊκή προοπτική ή θα επιδιώξει να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στην περιοχή της Ανατολής;
AEUE ZURCHER ZEITUNG
Η μάχη των «τάξεων»
Στην Τουρκία δεν υπάρχει μόνον η πάλη μεταξύ ισλαμιστών και οπαδών του κοσμικού κράτους, αλλά κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα ένας λυσσαλέος αγώνας μεταξύ της παλιάς κεμαλικής ελίτ, που βλέπει το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια της, και του μεσαίου στρώματος των αστικών περιοχών της Ανατολίας που είναι θρησκευόμενοι και οι οποίοι βελτίωσαν το βιοτικό τους επίπεδο και επιδιώκουν συμμετοχή στην άσκηση της εξουσίας. Με τη χθεσινή του νίκη το ΑΚΡ ενίσχυσε την άνοδο αυτών των στρωμάτων. Ευελπιστούμε δε ότι το ΑΚΡ μετά τον θρίαμβό του δεν θα βυθιστεί στο παραλήρημα της εξουσίας, αλλά θα πάρει στα σοβαρά εκείνους που δίκαια ή άδικα φοβούνται τον λανθάνοντα ισλαμισμό και θα προτείνει ως υποψήφιο για το προεδρικό αξίωμα κάποιον, τον οποίο να αποδέχεται και ο στρατός, διαφορετικά θα βρεθεί η χώρα εκεί από όπου ξεκίνησε τον Απρίλιο: σε βαθύτατη πολιτική κρίση. Ζητείται δηλαδή διάθεση συμβιβασμού και πολιτική ευθιξία υψίστου βαθμού.
THE TIMES
Σαρκοζί και Μπράουν
Παρά την εκλογική επιτυχία, η οποία ενίσχυσε και των δύο το στάτους, αλλά και την εμπιστοσύνη ανάμεσα στους πολίτες, υπήρξε ένα διαφορετικό κλίμα στην προ ημερών συνάντηση του Γκόρντον Μπράουν με το Νικολά Σαρκοζί. Βεβαίως, οι δύο πολιτικοί είχαν συναντηθεί παλιότερα υπό την ιδιότητα των υπουργών Οικονομικών και ο ένας είχε εντυπωσιάσει τον άλλον. Αλλά στην πρώτη διμερή συνάντησή τους ήταν εμφανής η ανησυχία τους να πάνε τη θέση τους ένα επίπεδο πιο πάνω. Αν και κανείς δεν μιλάει τη γλώσσα του άλλου και δεν υπάρχει το κλίμα που καταγραφόταν στις συναντήσεις Μπλερ - Σιράκ, είναι εμφανής η προσπάθειά τους να θέσουν σωστές προτεραιότητες και να ξεπεράσουν τις διαφορές, οι οποίες ανακύπτουν από το στιλ άσκησης εξουσίας, αλλά και από την πολιτική φιλοσοφία. Πάντως η καινούργια νότα που κυριαρχεί αυτή τη στιγμή στο Παρίσι είναι ο πραγματισμός. Ο Νικολά Σαρκοζί αν και με διαφορετικές ιδέες σε θέματα οικονομίας της αγοράς, τον εθνικό πρωταθλητισμό των βιομηχανιών και το ρόλο του κράτους, δεν κρύβει τον θαυμασμό του για την κραταιή οικονομία της Βρετανίας. Ο Γκόρντον Μπράουν επιχειρεί να στήσει το τρίγωνο Γαλλία- Βρετανία -Γερμανία. Αυτό όμως δεν θα πρέπει να γίνει σε βάρος της διατλαντικής σχέσης, προς την οποίαν ήδη δήλωσε προσήλωση.
THE NEW YORK TIMES
Η συζήτηση για το Ιράκ
Η στιγμή για τη διεξαγωγή μιας σοβαρής συζήτησης για το Ιράκ έχει φτάσει. Ο αμερικανικός λαός επιθυμεί να βγει δημοσίως ο πρόεδρος Μπους και να εξηγήσει πώς ακριβώς θα αποδεσμεύσει τα στρατεύματα από το Ιράκ και πώς θα συμμαζέψει, τρόπον τινά, το αιματηρό χάος που ο πόλεμος έχει προκαλέσει. Μαζί με τον αμερικανικό λαό περιμένουν και οι σύμμαχοι της Ουάσιγκτον και οι γείτονες του Ιράκ. Στο κάτω κάτω, όλοι στον κόσμο θα ήθελαν να πληροφορηθούν τι ακριβώς σκέπτεται ο πρόεδρος.
Ηδη βουλευτές και των δύο κομμάτων, άρχισαν να συζητούν τον καλύτερο τρόπο για την έξοδο από τον πόλεμο. Αλλά αντί ο Μπους και οι επιτελείς του να αδράξουν την ευκαιρία, έχουν αρχίσει να διαδίδουν λανθασμένες πληροφορίες και σλόγκαν για τη νίκη, ενώ μερικές φορές σπιλώνουν και χαρακτήρες.
Ο τελευταίος που «κτύπησε» ήταν ο Ερικ Εντελμαν, δεύτερος τη τάξει στο υπουργείο Αμυνας. Στόχος του η γερουσιαστίνα Χίλαρι Κλίντον. Τον Μάιο, η κυρία Κλίντον έγραψε στον υπουργό Αμύνης Ρόμπερτ Γκέιτς, ρωτώντας τον: «Εχει το Πεντάγωνο χαράξει σχέδιο για την αποχώρηση από το Ιράκ;» Ο Εντελμαν απάντησε ότι «η πρόωρη και δημόσια συζήτηση για την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ ενισχύει την προπαγάνδα του εχθρού που υπογραμμίζει την πρόθεση των ΗΠΑ να αποσυρθούν από το πεδίο των μαχών».
Η χρήση αυτής της φρασεολογίας θεωρείται προσβλητική κι ένας λόγος παραπάνω από τη στιγμή που απευθύνεται σε γερουσιαστή. Για τη συγκεκριμένη απάντηση προς τη Χίλαρι Κλίντον έχουν γίνει αναλύσεις. Ωστόσο σκοπός αυτών των επιθέσεων είναι να αποφευχθεί η άσκηση κριτικής για τον πόλεμο.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ήταν το λιγότερο προσβλητικό να ακούει κανείς τον πρόεδρο Μπους να κατηγορεί το κογκρέσο ότι αρνήθηκε να τον στηρίξει στο θέμα των αμερικανικών στρατευμάτων επειδή το αρχικό νομοσχέδιο του Πενταγώνου για τη χρηματοδότηση των στρατευμάτων κόλλησε στη συζήτηση της Γερουσίας για το Ιράκ και τελικά δεν πέρασε.
FINANCIAL TIMES
Ο «θάνατος» του Χάρι Πότερ...
Λοιπόν, ο Χάρι Πότερ είναι νεκρός. Οχι, μην πανικοβάλλεστε. Η συγγραφέας Τζ. Κ. Ρόουλινγκ αποφάσισε ότι το βιβλίο της «Harry Potter and the Deathly Hallows» (Xάρι Πότερ και οι κλήροι του θανάτου) θα είναι το έβδομο και τελευταίο της σειράς. Αλήθεια και ποιος να την κατηγορήσει γι’ αυτό; Ποιος όμως μπορεί και να την πιστέψει; Εχουμε δει πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Συγγραφείς, οι οποίοι έχουν βαρεθεί την επιτυχημένη δουλειά τους αποφάσισαν να εγκαταλείψουν, ενώ ο κόσμος εξακολουθεί να παθιάζεται με τη δουλειά τους. Πολλοί από αυτούς επανέρχονται αργότερα. Ο Σέρλοκ Χολμς σκοτώθηκε κάποια στιγμή, αλλά οκτώ χρόνια μετά επανεμφανίζεται.
Η ίδια λογική καθόρισε το βιβλίο του Christopher Tolkien «Τα Παιδιά του Χουρίν», συνέχεια και ολοκλήρωση του βιβλίου του πατέρα του J. R. R. Tolkien το 1918, το οποίο τελικά κυκλοφόρησε μόλις πέρσι τον Απρίλιο. Η ιστορία στο βιβλίο τοποθετείται 6500 χρόνια πριν από τον «Αρχοντα των Δακτυλιδιών» και έγινε δεκτό με ενθουσιώδεις κριτικές. Ο Σούπερμαν σκοτώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’80, αλλά επανεμφανίστηκε μετά από μερικές εβδομάδες. Το ερώτημα είναι αν θα επιστρέψει ο Χάρι Πότερ. Ισως γύρω στο 2030 να δούμε να κυκλοφορεί το 8ο βιβλίο. Ο Χάρι θα είναι φαλακρός, διαζευγμένος... Θα τα έχει καταφέρει με τα αθλήματα επιστημονικής φαντασίας Muggles και Quidditch ή μήπως θα είναι πολύ μεγάλος γι’ αυτά; Θα θυμάται το πρώτο φιλί με την Cho Chang και θα εύχεται να το είχε αφήσει να πάει λίγο παραπέρα; Αγωνία κι αυτή!πηγή καθημερινή.
Comments