τι γράφει ο ξένος τύπος
THE NEW YORK TIMES
πηγη καθημερινή
Παράδειγμα προς μίμηση
Η εντυπωσιακή επανεκλογή του συντηρητικού μουσουλμανικού κόμματος στην Τουρκία αποτελεί τιμή στην αυξανόμενη ωριμότητα των πολιτικών πραγμάτων της χώρας και έμπνευση για το δείγμα της δημοκρατίας στον ευρύτερο μουσουλμανικό κόσμο. Οι ψηφοφόροι ορθά απέρριψαν τον ισχυρισμό του στρατιωτικο-πολιτικού κατεστημένου ότι υπάρχει ασυμβατότητα μεταξύ δημοκρατίας και Ισλάμ. Αντιθέτως, επιβράβευσαν το κόμμα, το οποίο έδωσε στη χώρα την πιο επιτυχημένη κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών. Ετσι πρέπει να λειτουργεί η δημοκρατία.
Από την εποχή που το Κόμμα της Ανάπτυξης και της Δικαιοσύνης ανέβηκε στην εξουσία, προ πενταετίας, η άσκηση πολιτικής με γνώμονα την οικονομία της αγοράς συνέτεινε στην οικονομική ανάπτυξη και βοήθησε τον πληθωρισμό να σταθεί σε καλά για τα δεδομένα της χώρας επίπεδα. Απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση, το κόμμα του Ταγίπ Ερντογάν ήταν συνεπές. Προχώρησε σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις που αφορούσαν τον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αναθεώρησε την τουρκική νομοθεσία προς στα ευρωπαϊκά δεδομένα. Οι Τούρκοι στρατηγοί οφείλουν να σεβαστούν τους ψηφοφόρους. Η Ουάσιγκτον οφείλει να συνεχίσει να πιέζει για την προώθηση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας προς την Ευρώπη. Το παράδειγμα της επιτυχούς μουσουλμανικής δημοκρατίας μπορεί να γίνει ισχυρό όπλο του πολέμου των ιδεών εναντίον της ισλαμικής τρομοκρατίας.
DW-WORLD.DE
Τα οικόπεδα και το νερό
Σωστικά συνεργεία, μετεωρολόγοι, υπουργοί, όλοι συμφωνούν ότι τέτοιες βροχοπτώσεις είχε να δει η Μεγάλη Βρετανία εδώ και 60 χρόνια. Η βροχή που έπεσε σε δυο ημέρες πέφτει υπό κανονικές συνθήκες σε δυο μήνες. Εχει δίκιο λοιπόν ο υπουργός Περιβάλλοντος, Χίλαρι Μπεν, όταν σηκώνει τα χέρια μπροστά στη θεομηνία. «Είναι απίστευτες ποσότητες νερού, που θα προκαλέσουν επιπρόσθετες πλημμύρες και θα καταστρέψουν κι άλλους δρόμους και σπίτια», είπε ο κ. Μπεν.
Αλλά και η πολιτική ηγεσία της χώρας δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Χρόνια τώρα επιδίδεται συστηματικά στο τσιμεντάρισμα των παραποτάμιων περιοχών. Οικόπεδα για την ανέγερση νέων οικισμών είναι σημαντικότερα από εκτάσεις για την απορροή υδάτων. Αυτό ήταν το σταθερό δόγμα των κυβερνήσεων. Το αποτέλεσμα είναι να κατοικεί το 10% του πληθυσμού της Αγγλίας σε περιοχές που απειλούνται άμεσα από πλημμύρες.
Ο σημερινός πρωθυπουργός, Γκόρντον Μπράουν, παραδέχεται ότι πρέπει να επενδύσει περισσότερα στην αντιπλημμυρική προστασία. Ωστόσο, αρνείται να αναθεωρήσει και τα οικιστικά σχέδια σε παραποτάμιες περιοχές. Μιλώντας προχθές στην Κάτω Βουλή, δέχτηκε μόνο να τα επανεξετάσει με μεγαλύτερη προσοχή. «Οι νέες ρυθμίσεις προβλέπουν ότι θα επιτρέπεται η δόμηση μόνον αν δίνει το πράσινο φως η υπηρεσία περιβαλλοντικής προστασίας. Η έκθεση της υπηρεσίας θα είναι καθοριστικής σημασίας. Τα τελευταία χρόνια διαμορφώσαμε αυστηρότερα κριτήρια. Αρχικά το 2001 και ακόμη μια φορά το 2006», είπε ο κ. Μπράουν.
THE TIMES
Μεγάλα ερωτήματα
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το κλίμα αλλάζει και ότι ο πλανήτης έχει... κάθε δικαίωμα να αμφιβάλλει για τις δικές μας προθέσεις. Αλλά ειδικότερα για τη Βρετανία, ας παραμείνουμε επιφυλακτικοί. Αυτός ο χρόνος θα αποδειχθεί ο θερμότερος από το 1860, όχι όμως τόσο θερμός όσο αυτός του 1560. Το πόσο αυτό το στοιχείο αποτελεί κομμάτι ενός κύκλου της φύσης ή αποτελεί έργο του τρόπου της ζωής μας δεν έχει αποσαφηνιστεί. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου έγινε από μόνο του βιομηχανία. Το κύριο άρθρο της εφημερίδας, με ημερομηνία 29 Αυγούστου 1912, αναφερόταν στις φοβερές πλημμύρες της χρονιάς και απέδιδε το γεγονός σε αλυσιδωτά χαμηλά βαρομετρικά στη βορειοδυτική Ευρώπη. Τα ίδια συμπεράσματα συζητούνται και σήμερα.
LE FIGARO
Η πολιτική του πραγματισμού
Ο Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος συχνά άσκησε αυστηρή κριτική στους πραγματιστές, λαμβάνει σήμερα το βάπτισμα του πυρός στην πολιτική του πραγματισμού. Στο ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων η Λιβύη δεν διέθετε ποτέ, ούτε διαθέτει ακόμη, καλές συστάσεις, έστω και αν αποποιήθηκε την κατασκευή όπλων μαζικής καταστροφής και την τρομοκρατία. Για τη Γαλλία και την Ε.Ε., στη διαδικασία εξομάλυνσης των σχέσεων με την Τρίπολη, παίζει σοβαρό ρόλο η δυνατότητα πρόσβασής τους στα αποθέματα και στην αγορά αυτού του πλούσιου, αλλά υπανάπτυκτου Ελντοράντο του πετρελαίου. Οι ΗΠΑ προηγούνται στη διασφάλιση δικαιωμάτων στα πετρελαϊκά αποθέματα, και η Ε.Ε. βιάζεται να λάβει θέση έναντι αυτού του ισχυρού ανταγωνιστή.
LA REPUBBLICA
Νικολά - Σεσιλιά!
Παρά την κριτική της γαλλικής αριστερής αντιπολίτευσης η περίπτωση αυτή συνιστά θρίαμβο του ζεύγους Σαρκοζί και είναι το βάπτισμα του πυρός για μιαν άγνωστη ώς τώρα διπλωματία ενός ζευγαριού. Προχθές συνόδευσε στο σπίτι τους τις νοσοκόμες η Σεσιλιά, δίνοντας ανθρωπιστικό προφίλ στον ρόλο της, και χθες μετέβη ο Νικολά Σαρκοζί στην Τρίπολη για να προσδώσει στην υπόθεση τις πολιτικές της διαστάσεις. Αλλωστε ο Σαρκοζί είχε δηλώσει: «Αγαπητέ μου, δεν έρχομαι στη Λιβύη αν δεν απελευθερώσετε τις νοσοκόμες». Προφανώς ο Καντάφι θέλει να κλείσει οριστικά τους τελευταίους ανοικτούς λογαριασμούς με τη Δύση.
FINANCIAL TIMES
Επιτυχία της Ενωσης
Η απελευθέρωση των νοσοκόμων είναι πραγματική επιτυχία της κοινής εξωτερικής πολιτικής της Ε.Ε. Η Βουλγαρία μόνη της δεν θα είχε καταφέρει τίποτε και έτσι αποδεικνύεται πόσο σημαντικό ρόλο μπορεί να παίξει η Ε.Ε. για τα πιο αδύναμα και φτωχά μέλη της. Δεν ήταν επίσης έκπληξη το γεγονός ότι η Σεσιλιά Σαρκοζί εμφανίστηκε λίγο πριν από την απελευθέρωση των Βουλγάρων στη Λιβύη. Η Γαλλία μαζί με τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γερμανία διεξήγαγαν σκληρές, πολύπλοκες και χρονοβόρες διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωση των νοσοκόμων. Ούτε είναι η πρώτη φορά που κάποια χώρα της Ε.Ε. επιδιώκει να προσπορίσει οφέλη και δόξα προς ίδιο συμφέρον από μια κοινή προσπάθεια.
LE MONDE
Το Ισλάμ και η «βόμβα»
Ο πρόεδρος Μπους θεωρεί τον πρόεδρο του Πακιστάν, Περέζ Μουσάραφ, «προσωπικό φίλο» και «σταθερό υπερασπιστή της ελευθερίας», στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες δεν φείδονται χρημάτων, προκειμένου να στηρίξουν μετά το 2001 το καθεστώς του Μουσάραφ, γνωρίζουν πλέον με βεβαιότητα ότι ο τελευταίος δεν είναι τόσο αποτελεσματικός απέναντι στους Ταλιμπάν που κινούνται και δρουν εντός του πακιστανικού εδάφους, στα σύνορα με το Αφγανιστάν. Τα εσωτερικά προβλήματα του Πακιστάν, στα οποία εμπλέκονται και μυστικές υπηρεσίες, τα διαφορετικής υφής θρησκευτικά θέματα της χώρας δεν επέτρεψαν τελικά στον Μουσάραφ να ολοκληρώσει την πολιτική του, η οποία ήταν χαμογελάμε προς την Ουάσιγκτον και παραμένουμε σχετικά ουδέτεροι απέναντι στους φοιτητές και τα θρησκευτικά αιτήματά τους.
Η Ουάσιγκτον εφεξής θα πρέπει να είναι προσεκτική. Το Πακιστάν δεν είναι οποιαδήποτε χώρα. Πρόκειται για ένα ισλαμικό κράτος με 156 εκατ. μουσουλμάνους και παράλληλα για κράτος - πυρηνική δύναμη, που βρίσκεται σε αντιπαράθεση με την Ινδία, επίσης πυρηνική δύναμη.
Αυτό το σκηνικό μπορεί να γίνει μια καλή αφορμή για τους Δυτικούς να σκεφθούν πώς θα απαντήσουν στο δίλημμα: δημοκρατία ή σταθερότητα.
THE NEW YORK TIMES
Αλ Κάιντα και Ιράκ
Οσο συνεχίζεται η τραγωδία στο Ιράκ, τόσο η Αλ Κάιντα θα εκμεταλλεύεται τους πάντες και τα πάντα. Οσο το Ιράκ παραμένει μαγνήτης για τους τιμητές της τζιχάντ, τόσο θα δημιουργούνται καινούργιες φωλιές τρομοκρατίας. Οσο το Ιράκ εμφανίζεται διεθνώς ως τόπος ανασύνταξης και επιχειρησιακής ετοιμότητας της Αλ Κάιντα, ο Οσάμα μπιν Λάντεν θα το θεωρεί πεδίο δράσης.
Το φοβερό είναι ότι η κυβέρνηση Μπους εξακολουθεί να βυθίζεται στα χαρακώματα - παγίδες που η ίδια έχει ανοίξει.
πηγη καθημερινή
Παράδειγμα προς μίμηση
Η εντυπωσιακή επανεκλογή του συντηρητικού μουσουλμανικού κόμματος στην Τουρκία αποτελεί τιμή στην αυξανόμενη ωριμότητα των πολιτικών πραγμάτων της χώρας και έμπνευση για το δείγμα της δημοκρατίας στον ευρύτερο μουσουλμανικό κόσμο. Οι ψηφοφόροι ορθά απέρριψαν τον ισχυρισμό του στρατιωτικο-πολιτικού κατεστημένου ότι υπάρχει ασυμβατότητα μεταξύ δημοκρατίας και Ισλάμ. Αντιθέτως, επιβράβευσαν το κόμμα, το οποίο έδωσε στη χώρα την πιο επιτυχημένη κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών. Ετσι πρέπει να λειτουργεί η δημοκρατία.
Από την εποχή που το Κόμμα της Ανάπτυξης και της Δικαιοσύνης ανέβηκε στην εξουσία, προ πενταετίας, η άσκηση πολιτικής με γνώμονα την οικονομία της αγοράς συνέτεινε στην οικονομική ανάπτυξη και βοήθησε τον πληθωρισμό να σταθεί σε καλά για τα δεδομένα της χώρας επίπεδα. Απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση, το κόμμα του Ταγίπ Ερντογάν ήταν συνεπές. Προχώρησε σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις που αφορούσαν τον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αναθεώρησε την τουρκική νομοθεσία προς στα ευρωπαϊκά δεδομένα. Οι Τούρκοι στρατηγοί οφείλουν να σεβαστούν τους ψηφοφόρους. Η Ουάσιγκτον οφείλει να συνεχίσει να πιέζει για την προώθηση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας προς την Ευρώπη. Το παράδειγμα της επιτυχούς μουσουλμανικής δημοκρατίας μπορεί να γίνει ισχυρό όπλο του πολέμου των ιδεών εναντίον της ισλαμικής τρομοκρατίας.
DW-WORLD.DE
Τα οικόπεδα και το νερό
Σωστικά συνεργεία, μετεωρολόγοι, υπουργοί, όλοι συμφωνούν ότι τέτοιες βροχοπτώσεις είχε να δει η Μεγάλη Βρετανία εδώ και 60 χρόνια. Η βροχή που έπεσε σε δυο ημέρες πέφτει υπό κανονικές συνθήκες σε δυο μήνες. Εχει δίκιο λοιπόν ο υπουργός Περιβάλλοντος, Χίλαρι Μπεν, όταν σηκώνει τα χέρια μπροστά στη θεομηνία. «Είναι απίστευτες ποσότητες νερού, που θα προκαλέσουν επιπρόσθετες πλημμύρες και θα καταστρέψουν κι άλλους δρόμους και σπίτια», είπε ο κ. Μπεν.
Αλλά και η πολιτική ηγεσία της χώρας δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Χρόνια τώρα επιδίδεται συστηματικά στο τσιμεντάρισμα των παραποτάμιων περιοχών. Οικόπεδα για την ανέγερση νέων οικισμών είναι σημαντικότερα από εκτάσεις για την απορροή υδάτων. Αυτό ήταν το σταθερό δόγμα των κυβερνήσεων. Το αποτέλεσμα είναι να κατοικεί το 10% του πληθυσμού της Αγγλίας σε περιοχές που απειλούνται άμεσα από πλημμύρες.
Ο σημερινός πρωθυπουργός, Γκόρντον Μπράουν, παραδέχεται ότι πρέπει να επενδύσει περισσότερα στην αντιπλημμυρική προστασία. Ωστόσο, αρνείται να αναθεωρήσει και τα οικιστικά σχέδια σε παραποτάμιες περιοχές. Μιλώντας προχθές στην Κάτω Βουλή, δέχτηκε μόνο να τα επανεξετάσει με μεγαλύτερη προσοχή. «Οι νέες ρυθμίσεις προβλέπουν ότι θα επιτρέπεται η δόμηση μόνον αν δίνει το πράσινο φως η υπηρεσία περιβαλλοντικής προστασίας. Η έκθεση της υπηρεσίας θα είναι καθοριστικής σημασίας. Τα τελευταία χρόνια διαμορφώσαμε αυστηρότερα κριτήρια. Αρχικά το 2001 και ακόμη μια φορά το 2006», είπε ο κ. Μπράουν.
THE TIMES
Μεγάλα ερωτήματα
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το κλίμα αλλάζει και ότι ο πλανήτης έχει... κάθε δικαίωμα να αμφιβάλλει για τις δικές μας προθέσεις. Αλλά ειδικότερα για τη Βρετανία, ας παραμείνουμε επιφυλακτικοί. Αυτός ο χρόνος θα αποδειχθεί ο θερμότερος από το 1860, όχι όμως τόσο θερμός όσο αυτός του 1560. Το πόσο αυτό το στοιχείο αποτελεί κομμάτι ενός κύκλου της φύσης ή αποτελεί έργο του τρόπου της ζωής μας δεν έχει αποσαφηνιστεί. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου έγινε από μόνο του βιομηχανία. Το κύριο άρθρο της εφημερίδας, με ημερομηνία 29 Αυγούστου 1912, αναφερόταν στις φοβερές πλημμύρες της χρονιάς και απέδιδε το γεγονός σε αλυσιδωτά χαμηλά βαρομετρικά στη βορειοδυτική Ευρώπη. Τα ίδια συμπεράσματα συζητούνται και σήμερα.
LE FIGARO
Η πολιτική του πραγματισμού
Ο Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος συχνά άσκησε αυστηρή κριτική στους πραγματιστές, λαμβάνει σήμερα το βάπτισμα του πυρός στην πολιτική του πραγματισμού. Στο ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων η Λιβύη δεν διέθετε ποτέ, ούτε διαθέτει ακόμη, καλές συστάσεις, έστω και αν αποποιήθηκε την κατασκευή όπλων μαζικής καταστροφής και την τρομοκρατία. Για τη Γαλλία και την Ε.Ε., στη διαδικασία εξομάλυνσης των σχέσεων με την Τρίπολη, παίζει σοβαρό ρόλο η δυνατότητα πρόσβασής τους στα αποθέματα και στην αγορά αυτού του πλούσιου, αλλά υπανάπτυκτου Ελντοράντο του πετρελαίου. Οι ΗΠΑ προηγούνται στη διασφάλιση δικαιωμάτων στα πετρελαϊκά αποθέματα, και η Ε.Ε. βιάζεται να λάβει θέση έναντι αυτού του ισχυρού ανταγωνιστή.
LA REPUBBLICA
Νικολά - Σεσιλιά!
Παρά την κριτική της γαλλικής αριστερής αντιπολίτευσης η περίπτωση αυτή συνιστά θρίαμβο του ζεύγους Σαρκοζί και είναι το βάπτισμα του πυρός για μιαν άγνωστη ώς τώρα διπλωματία ενός ζευγαριού. Προχθές συνόδευσε στο σπίτι τους τις νοσοκόμες η Σεσιλιά, δίνοντας ανθρωπιστικό προφίλ στον ρόλο της, και χθες μετέβη ο Νικολά Σαρκοζί στην Τρίπολη για να προσδώσει στην υπόθεση τις πολιτικές της διαστάσεις. Αλλωστε ο Σαρκοζί είχε δηλώσει: «Αγαπητέ μου, δεν έρχομαι στη Λιβύη αν δεν απελευθερώσετε τις νοσοκόμες». Προφανώς ο Καντάφι θέλει να κλείσει οριστικά τους τελευταίους ανοικτούς λογαριασμούς με τη Δύση.
FINANCIAL TIMES
Επιτυχία της Ενωσης
Η απελευθέρωση των νοσοκόμων είναι πραγματική επιτυχία της κοινής εξωτερικής πολιτικής της Ε.Ε. Η Βουλγαρία μόνη της δεν θα είχε καταφέρει τίποτε και έτσι αποδεικνύεται πόσο σημαντικό ρόλο μπορεί να παίξει η Ε.Ε. για τα πιο αδύναμα και φτωχά μέλη της. Δεν ήταν επίσης έκπληξη το γεγονός ότι η Σεσιλιά Σαρκοζί εμφανίστηκε λίγο πριν από την απελευθέρωση των Βουλγάρων στη Λιβύη. Η Γαλλία μαζί με τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γερμανία διεξήγαγαν σκληρές, πολύπλοκες και χρονοβόρες διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωση των νοσοκόμων. Ούτε είναι η πρώτη φορά που κάποια χώρα της Ε.Ε. επιδιώκει να προσπορίσει οφέλη και δόξα προς ίδιο συμφέρον από μια κοινή προσπάθεια.
LE MONDE
Το Ισλάμ και η «βόμβα»
Ο πρόεδρος Μπους θεωρεί τον πρόεδρο του Πακιστάν, Περέζ Μουσάραφ, «προσωπικό φίλο» και «σταθερό υπερασπιστή της ελευθερίας», στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες δεν φείδονται χρημάτων, προκειμένου να στηρίξουν μετά το 2001 το καθεστώς του Μουσάραφ, γνωρίζουν πλέον με βεβαιότητα ότι ο τελευταίος δεν είναι τόσο αποτελεσματικός απέναντι στους Ταλιμπάν που κινούνται και δρουν εντός του πακιστανικού εδάφους, στα σύνορα με το Αφγανιστάν. Τα εσωτερικά προβλήματα του Πακιστάν, στα οποία εμπλέκονται και μυστικές υπηρεσίες, τα διαφορετικής υφής θρησκευτικά θέματα της χώρας δεν επέτρεψαν τελικά στον Μουσάραφ να ολοκληρώσει την πολιτική του, η οποία ήταν χαμογελάμε προς την Ουάσιγκτον και παραμένουμε σχετικά ουδέτεροι απέναντι στους φοιτητές και τα θρησκευτικά αιτήματά τους.
Η Ουάσιγκτον εφεξής θα πρέπει να είναι προσεκτική. Το Πακιστάν δεν είναι οποιαδήποτε χώρα. Πρόκειται για ένα ισλαμικό κράτος με 156 εκατ. μουσουλμάνους και παράλληλα για κράτος - πυρηνική δύναμη, που βρίσκεται σε αντιπαράθεση με την Ινδία, επίσης πυρηνική δύναμη.
Αυτό το σκηνικό μπορεί να γίνει μια καλή αφορμή για τους Δυτικούς να σκεφθούν πώς θα απαντήσουν στο δίλημμα: δημοκρατία ή σταθερότητα.
THE NEW YORK TIMES
Αλ Κάιντα και Ιράκ
Οσο συνεχίζεται η τραγωδία στο Ιράκ, τόσο η Αλ Κάιντα θα εκμεταλλεύεται τους πάντες και τα πάντα. Οσο το Ιράκ παραμένει μαγνήτης για τους τιμητές της τζιχάντ, τόσο θα δημιουργούνται καινούργιες φωλιές τρομοκρατίας. Οσο το Ιράκ εμφανίζεται διεθνώς ως τόπος ανασύνταξης και επιχειρησιακής ετοιμότητας της Αλ Κάιντα, ο Οσάμα μπιν Λάντεν θα το θεωρεί πεδίο δράσης.
Το φοβερό είναι ότι η κυβέρνηση Μπους εξακολουθεί να βυθίζεται στα χαρακώματα - παγίδες που η ίδια έχει ανοίξει.
Comments