Η σκέψη είναι εκτός μόδας για τη νέα γαλλική ηγεσία
Ο ίδιος ο πρόεδρος Σαρκοζί καλλιεργεί εικόνα «μη διανοουμένου»
Τhe Νew Υork Τimes
kathimerini.
Μπορεί η Γαλλία να είναι η χώρα που δημιούργησε τον Διαφωτισμό, το σύνθημα του Ντεκάρτ «Σκέφτομαι, άρα υπάρχω» και τον υπαρξισμό του Ζαν Πολ Σαρτρ, εσχάτως όμως η κυβέρνηση του προέδρου Νικολά Σαρκοζί θεωρεί ότι η σκέψη είναι εκτός μόδας. Παρουσιάζοντας το φορολογικό της νομοσχέδιο, η υπουργός Οικονομικών Κριστίν Λαγκάρντ συμβούλεψε κυνικά τον γαλλικό λαό να εγκαταλείψει το «παλιό εθνικό του χόμπι». «Η Γαλλία είναι μία χώρα που σκέφτεται. Δεν υπάρχει καμία ιδεολογία, την οποία δεν έχουμε μετατρέψει σε θεωρία. Εχουμε στις βιβλιοθήκες μας υλικό για συζητήσεις, που θα μπορούσαν να διαρκέσουν αιώνες. Γι' αυτό θα ήθελα να σας πω: φτάνει πια με τη σκέψη, σηκώστε τα μανίκια σας», δήλωσε χαρακτηριστικά. Επικαλούμενη το έργο του Αλέξη ντε Τοκβίλ, «Δημοκρατία στην Αμερική», κάλεσε τους Γάλλους να εργάζονται σκληρότερα, να κερδίζουν περισσότερα και να επιβραβεύονται με χαμηλότερους φόρους, όταν πλουτίζουν.
Η γραμμή Λαγκάρντ
Η Λαγκάρντ γνωρίζει άλλωστε καλά πώς να πλουτίσει κανείς μέσω σκληρής δουλειάς. Κατευθύνθηκε δυτικά για να κάνει την περιουσία της, περνώντας το μεγαλύτερο κομμάτι της καριέρας της ως δικηγόρος μεγάλης εταιρείας στο Σικάγο, την πόλη που χαρακτηρίζεται από το εργασιακό ήθος της. Εγινε η πρώτη γυναίκα επικεφαλής της εταιρείας Baker&McKenzie και συμπεριελήφθη στον κατάλογο των ισχυρότερων γυναικών του κόσμου στο περιοδικό Forbes.
Πάντως, ο ίδιος ο πρόεδρος έχει καλλιεργήσει μία εικόνα «μη διανοούμενου». «Δεν είμαι θεωρητικός, δεν είμαι ιδεολόγος, δεν είμαι διανοούμενος, είμαι απλά συγκεκριμένος!», είχε διακηρύξει τον περασμένο μήνα. Ωστόσο, η απέχθειά του για τη σκέψη είναι λίγο υπερβολική και αναμφισβήτητα έχει ενοχλήσει τους Γάλλους διανοουμένους.
Ο Μπερνάρ-Ανρί Λεβί, φιλόσοφος και δημοσιογράφος, ο οποίος έχει γράψει μάλιστα βιβλία για τα ταξίδια του Τοκβίλ στις ΗΠΑ τον 19ο αιώνα, εκφράζει την αποστροφή του για τα σχόλια της Λαγκάρντ. «Είναι το είδος των δηλώσεων που ακούει κανείς σε καφενείο από ανθρώπους που πίνουν υπερβολικά», επισήμανε ο Λεβί. «Είμαι φιλο-Αμερικανός, υπέρμαχος της ελεύθερης αγοράς, συνεπώς θα μπορούσα να είχα ψηφίσει τον Σαρκοζί, αλλά αυτή η τάση του για αντιπνευματικότητα είναι ένας από τους λόγους που δεν το έκανα», εξήγησε. Ο Λεβί, ο οποίος τελικά υποστήριξε τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ, κάλεσε τη Λαγκάρντ να διαβάσει όλο το έργο του Τοκβίλ και να μη σταθεί σε μία μόνο φράση του.
Εμμονή στη σκληρή εργασία
Η εμμονή της κυβέρνησης στη σκληρή εργασία είναι ο θεμέλιος λίθος της φιλόδοξης εκστρατείας της για την αναζωογόνηση της γαλλικής οικονομίας, αυξάνοντας τόσο την απασχόληση όσο και την αγοραστική δύναμη των Γάλλων. Στο πλαίσιο αυτό η ιδέα της αποδοχής του πλούτου, η οποία εθεωρείτο μέχρι πρότινος απαράδεκτη, γίνεται ολοένα πιο αποδεκτή. Το 2006 το εισόδημα προσωπικοτήτων όπως ο Ζινεντίν Ζιντάν και ο Τζόνι Χαλιντέι ξεπέρασε τα δέκα εκατομμύρια δολάρια, 18 για τον πρώτο και 12,1 για τον δεύτερο.
Αναμφισβήτητα η κυριαρχία του χρήματος πάνω στις ιδέες είναι πρωτόγνωρη στη γαλλική πολιτική σκηνή. Ο Ζορζ Πομπιντού ήταν συγγραφέας μιας δημοφιλούς ποιητικής ανθολογίας, ο Φρανσουά Μιτεράν συλλέκτης σπάνιων βιβλίων, ακόμη και ο Ζακ Σιράκ ήταν ειδικός σε θέματα ασιατικής κουλτούρας και τέχνης. «Ο δυτικός πολιτισμός γεννήθηκε από τους περιπάτους», σχολίασε πρόσφατα ο φιλόσοφος Αλέν Φινκιελκρότ. «Το περπάτημα είναι μια ευαίσθητη πνευματική πράξη. Αντίθετα το τζόγκινγκ αποτελεί διαχείριση του κορμιού. Είναι μια αλλαγή ρυθμού» η μετάβαση στην εποχή του Σαρκοζί.
Ο ίδιος ο πρόεδρος Σαρκοζί καλλιεργεί εικόνα «μη διανοουμένου»
Τhe Νew Υork Τimes
kathimerini.
Μπορεί η Γαλλία να είναι η χώρα που δημιούργησε τον Διαφωτισμό, το σύνθημα του Ντεκάρτ «Σκέφτομαι, άρα υπάρχω» και τον υπαρξισμό του Ζαν Πολ Σαρτρ, εσχάτως όμως η κυβέρνηση του προέδρου Νικολά Σαρκοζί θεωρεί ότι η σκέψη είναι εκτός μόδας. Παρουσιάζοντας το φορολογικό της νομοσχέδιο, η υπουργός Οικονομικών Κριστίν Λαγκάρντ συμβούλεψε κυνικά τον γαλλικό λαό να εγκαταλείψει το «παλιό εθνικό του χόμπι». «Η Γαλλία είναι μία χώρα που σκέφτεται. Δεν υπάρχει καμία ιδεολογία, την οποία δεν έχουμε μετατρέψει σε θεωρία. Εχουμε στις βιβλιοθήκες μας υλικό για συζητήσεις, που θα μπορούσαν να διαρκέσουν αιώνες. Γι' αυτό θα ήθελα να σας πω: φτάνει πια με τη σκέψη, σηκώστε τα μανίκια σας», δήλωσε χαρακτηριστικά. Επικαλούμενη το έργο του Αλέξη ντε Τοκβίλ, «Δημοκρατία στην Αμερική», κάλεσε τους Γάλλους να εργάζονται σκληρότερα, να κερδίζουν περισσότερα και να επιβραβεύονται με χαμηλότερους φόρους, όταν πλουτίζουν.
Η γραμμή Λαγκάρντ
Η Λαγκάρντ γνωρίζει άλλωστε καλά πώς να πλουτίσει κανείς μέσω σκληρής δουλειάς. Κατευθύνθηκε δυτικά για να κάνει την περιουσία της, περνώντας το μεγαλύτερο κομμάτι της καριέρας της ως δικηγόρος μεγάλης εταιρείας στο Σικάγο, την πόλη που χαρακτηρίζεται από το εργασιακό ήθος της. Εγινε η πρώτη γυναίκα επικεφαλής της εταιρείας Baker&McKenzie και συμπεριελήφθη στον κατάλογο των ισχυρότερων γυναικών του κόσμου στο περιοδικό Forbes.
Πάντως, ο ίδιος ο πρόεδρος έχει καλλιεργήσει μία εικόνα «μη διανοούμενου». «Δεν είμαι θεωρητικός, δεν είμαι ιδεολόγος, δεν είμαι διανοούμενος, είμαι απλά συγκεκριμένος!», είχε διακηρύξει τον περασμένο μήνα. Ωστόσο, η απέχθειά του για τη σκέψη είναι λίγο υπερβολική και αναμφισβήτητα έχει ενοχλήσει τους Γάλλους διανοουμένους.
Ο Μπερνάρ-Ανρί Λεβί, φιλόσοφος και δημοσιογράφος, ο οποίος έχει γράψει μάλιστα βιβλία για τα ταξίδια του Τοκβίλ στις ΗΠΑ τον 19ο αιώνα, εκφράζει την αποστροφή του για τα σχόλια της Λαγκάρντ. «Είναι το είδος των δηλώσεων που ακούει κανείς σε καφενείο από ανθρώπους που πίνουν υπερβολικά», επισήμανε ο Λεβί. «Είμαι φιλο-Αμερικανός, υπέρμαχος της ελεύθερης αγοράς, συνεπώς θα μπορούσα να είχα ψηφίσει τον Σαρκοζί, αλλά αυτή η τάση του για αντιπνευματικότητα είναι ένας από τους λόγους που δεν το έκανα», εξήγησε. Ο Λεβί, ο οποίος τελικά υποστήριξε τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ, κάλεσε τη Λαγκάρντ να διαβάσει όλο το έργο του Τοκβίλ και να μη σταθεί σε μία μόνο φράση του.
Εμμονή στη σκληρή εργασία
Η εμμονή της κυβέρνησης στη σκληρή εργασία είναι ο θεμέλιος λίθος της φιλόδοξης εκστρατείας της για την αναζωογόνηση της γαλλικής οικονομίας, αυξάνοντας τόσο την απασχόληση όσο και την αγοραστική δύναμη των Γάλλων. Στο πλαίσιο αυτό η ιδέα της αποδοχής του πλούτου, η οποία εθεωρείτο μέχρι πρότινος απαράδεκτη, γίνεται ολοένα πιο αποδεκτή. Το 2006 το εισόδημα προσωπικοτήτων όπως ο Ζινεντίν Ζιντάν και ο Τζόνι Χαλιντέι ξεπέρασε τα δέκα εκατομμύρια δολάρια, 18 για τον πρώτο και 12,1 για τον δεύτερο.
Αναμφισβήτητα η κυριαρχία του χρήματος πάνω στις ιδέες είναι πρωτόγνωρη στη γαλλική πολιτική σκηνή. Ο Ζορζ Πομπιντού ήταν συγγραφέας μιας δημοφιλούς ποιητικής ανθολογίας, ο Φρανσουά Μιτεράν συλλέκτης σπάνιων βιβλίων, ακόμη και ο Ζακ Σιράκ ήταν ειδικός σε θέματα ασιατικής κουλτούρας και τέχνης. «Ο δυτικός πολιτισμός γεννήθηκε από τους περιπάτους», σχολίασε πρόσφατα ο φιλόσοφος Αλέν Φινκιελκρότ. «Το περπάτημα είναι μια ευαίσθητη πνευματική πράξη. Αντίθετα το τζόγκινγκ αποτελεί διαχείριση του κορμιού. Είναι μια αλλαγή ρυθμού» η μετάβαση στην εποχή του Σαρκοζί.
Comments