τι γράφει ο ξένος τύπος
THE GUARDIAN
Αποκρουστικές μεθοδεύσεις
Το 1943 ο Ουίστον Τσόρτσιλ, αντιμέτωπος με πολύ μεγαλύτερες απειλές από αυτές που σήμερα εγείρει ο μαχητικός ισλαμισμός, είχε πει: «Η εξουσία των αρχών να κρατούν στη φυλακή ανθρώπους χωρίς οι παραβατικές πράξεις τους να εμπίπτουν στην προβλεπόμενη νομοθεσία είναι αποκρουστικές και αποτελούν τη βάση για την οικοδόμηση ολοκληρωτικής κυβέρνησης». Αυτή η κουβέντα ηχεί περίεργα σήμερα μετά την προχθεσινή απόφαση της κυβέρνησης Γκόρντον Μπράουν να διπλασιάσει τον χρόνο κράτησης υπόπτων για τρομοκρατία, από 28 σε 56 ημέρες. Μαζί με αυτήν την πρόταση, ο Βρετανός πρωθυπουργός, ο οποίος τελικά απέφυγε να προτείνει την επιβολή κράτησης 90 ημερών, όπως ο προκάτοχος του Τόνι Μπλερ, ζήτησε τη λήψη επιπρόσθετων μέτρων ασφαλείας, επιχειρώντας να βρει την ισορροπία ανάμεσα στην ασφάλεια και την ελευθερία. Οι υπουργοί του έχουν δίκιο να λένε, όμως, ότι τα μέτρα δεν θα λύσουν το πρόβλημα της τρομοκρατίας.
FINANCIAL TIMES
Πολύπλοκο πολιτικό παιγνίδι
Ο δεύτερος γύρος των συνομιλιών στη Βαγδάτη μεταξύ Ιρανών και Αμερικανών διπλωματών ήταν ένα ακόμη κονταροκτύπημα μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών. Ομως αυτός ο δεύτερος γύρος οδήγησε τη σύσταση επιτροπής ασφαλείας για μελλοντικές επαφές. Αν επομένως υπάρχει μια πρόκληση είναι αυτό το είδος των συνομιλιών να εξελιχθεί σε φόρουμ σταθεροποίσης του Ιράκ και να συμβάλει, ώστε η εδαφική ακεραιότητά του να μην γίνει σημείο αντιπαράθεσης μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν. Βεβαίως, τίποτα δεν θα είναι εύκολο. Η Ουάσιγκτον έχει να αντιμετωπίσει προκλήσεις. Οι αμερικανικές δυνάμεις βρίσκονται αντιμέτωπες με την ιρακινή αντίσταση, η οποία κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων έχει ανανεωθεί, διαθέτοντας πλέον και νεώτερα μέλη και καλύτερα εκπαιδευμένα και εξοπλισμένα. Τα περισσότερα από τα καινούργια μέλη έχουν εισέλθει στο Ιράκ προερχομενα από τη Σαουδική Αραβία και το Ιράν.
Η κυβέρνηση Μπους κατηγορεί την Τεχεράνη ότι τροφοδοτεί τους εξεγερμένους με βομβιστικό υλικό, με αποτέλεσμα ο αριθμός των νεκρών Αμερικανών στρατιωτών να έχει αυξηθεί. «Δασκαλοι» πρώτου μεγέθους είναι οι άνθρωποι της Χεζμπολάχ, ωστόσο ένα σημαντικό στρατιωτικό υλικό προέρχεται από τις αποθήκες του ιρακινού στρατού, όπου συσσωρεύονται όπλα των Αμερικανών που οι τελευταίοι έχουν παρατήσει.
Οι ισχυρισμοί των ΗΠΑ για τις διασυνδέσεις Τεχεράνης και σιιτών στο Ιράκ δεν ευσταθούν. Οι σιίτες του Ιράν δεν βρίσκονται πίσω από τους εξεγερμένους σουνίτες. Ο στρατός του Μοκτάντα αλ Σαντρ έχει αποφύγει να ανακατευτεί στη σημερινή μαζική επίθεση των Αμερικανών. Και αν ήταν ο πιο κοντινός σύμμαχος του Ιράν δεν θα χρειαζόταν η διαμεσολάβηση της κυβέρνησης Μαλίκι προς την Τεχεράνη, προκειμένου να χορηγηθεί άσυλο σε ορισμένα ηγετικά στελέχη του. Αλλά η Τεχεράνη βρίσκεται ακόμη μακράν του να συνεισφέρει στη σταθερότητα στο Ιράκ. Οι αμερικανικές δυνάμεις είναι μάλλον απίθανο να επιτεθούν στο Ιράν από το ιρακινό έδαφος, οπου βρίσκονται σήμερα. Είναι εγκλωβισμένες στις δικές τους μάχες. Τελικά πρόκειται για μια πολιτική υψηλού ρίσκου και γι’ αυτό χρειάζεται να παραμείνει εν ζωή η επιτροπή ασφαλείας.
SUDDEUTSCHE ZEITUNG
Ο υποψήφιος δεν υποχωρεί
Ορισμένοι προειδοποιούν τον υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας Αμπντουλά Γκιουλ να αποσύρει την υποψηφιότητά του, διότι προκαλεί, ανευ λόγου, το στρατιωτικό κατεστημένο και την παλιά κεμαλική ελίτ. Ομως είναι δημοκρατικό δικαίωμα του Α. Γκιουλ να αφήσει ανοιχτό το θέμα της υποψηφιότητας. Δείχνει ότι δεν υποχωρεί και το μήνυμα που έδωσαν οι βουλευτικές εκλογές είναι αυτό ακριβώς: όποιος υποχωρεί στον στρατό, τιμωρείται από τους ψηφοφόρους.
BAZ.CH
Ανίσχυροι στρατηγοί
Η εντολή των εκλογών είναι ξεκάθαρη. Κακοί οι οιωνοί για πραξικοπηματίες, αλλά μακροπρόθεσμα δεν πρέπει ο Ταγίπ Ερντογάν να ερεθίζει τους στρατιωτικούς, απλώς στο άμεσο μέλλον οι στρατηγοί είναι πλήρως ανίσχυροι.
AEUE ZURCHER ZEITUNG
Συμφωνίες με τη Λιβύη
Ο Σαρκοζί καλύπτει το τερέν στο νέο ξεκίνημα των ευρω-λιβυκών σχέσεων, το οποίο όμως είχε προετοιμάσει στην τελευταία επίσκεψη το 2005 ως υπουργός Εσωτερικών. Οι Γάλλοι μεγαλοβιομήχανοι αδημονούν τώρα για συμβόλαια στον κατασκευαστικό τομέα, στη βιομηχανία πετρελαίου και ασφαλώς στον τραπεζικό τομέα. Ας μην ξεχνάμε ότι η γαλλική τράπεζα BNP Paribas με την πρόσφατη αγοράς της λιβυκής τράπεζας Σαχάρα Μπανκ έγινε το πρώτο ξένο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα που έχει υποκαταστήματα στη χώρα.
LE MONDE
Γαλλική αποχώρηση
Για μια ακόμη φορά, ο γ.γ. του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ βρίσκεται σε κινητικότητα. Αλλά αυτήν τη φορά δεν πρόκειται για τη διασφάλιση της θέσης του στη γενική γραμματεία του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Δεν βρισκόμαστε πια ούτε στο 2002, μετά την ήττα του Λιονέλ Ζοσπέν, ούτε στο 2005 μετά το ηχηρό όχι των Γάλλων απέναντι στο Ευρωσύνταγμα. Η κινητικότητα αφορά την ανανέωση του Σοσιαλιστικού Κόμματος που παραπαίει μετά νίκη του Νικολά Σαρκοζί, του Γάλλου προέδρου ο οποίος είναι πεπεισμένος ότι οι Σοσιαλιστές θα μείνουν περί τα δέκα χρόνια στην αντιπολίτευση. Αλλά οι κινήσεις του Ολάντ αφορούν την αναζήτηση μιας καλά μεθοδευμένης εξόδου από το κόμμα. Στο επόμενο συνέδριο, τον Ιούνιο του 2008, ο Φρανσουά Ολάντ θα εγκαταλείψει τη γενική γραμματεία, θέση την οποίαν κατέχει από τον Νοέμβριο του 1997. Το ερώτημα είναι κατά πόσον ο Ολάντ, αποχωρώντας θα γίνει ο καλλιτέχνης της ανανέωσης χωρίς να είναι ο επικεφαλής του έργου. Το επόμενο ερώτημα είναι ποιος θα τον διαδεχθεί και κατά πόσον ο ίδιος θα συνεχίσει να υπάρχει πολιτικά.
ABC
Νέοι προμηθευτές πετρελαίου
Ο Καντάφι εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι η Ευρώπη χρειάζεται νέους προμηθευτές πετρελαίου και φυσικού αερίου, αλλά και τις ζωτικής σημασίας σχέσεις της βιομηχανίας πετρελαίου της Ε.Ε. και του λιβυκού καθεστώτος. Η σχέση Λιβύης - Ευρώπης δεν πρέπει όμως να καλυφθεί με μύθους, αλλά να είναι τουλάχιστον ως προς την ουσία ειλικρινής.
HERALD TRIBUNE
Υπάρχει ρόλος για τον Μπλερ;
Ακόμη κι αν έχει τις καλύτερες των προθέσεων, οι πιθανότητες να επιτύχει ο Τόνι Μπλερ στη Μέση Ανατολή είναι ισχνές. Οταν αναδύεται στην επιφάνεια το θέμα της ασφάλειας και της γης, οι Ισραηλινοί δεν εμπιστεύονται κανέναν, πλην των Αμερικανών.
Επομένως ούτε κουβέντα για έναν Βρετανό, ο οποίος στα μάτια τους προβάλλει ως φιλικά διακείμενος στους Αραβες. Οι Παλαιστίνιοι είναι πεπεισμένοι ότι μόνον οι Αμερικανοί μπορούν να λύσουν το πρόβλημα. Οι Αμερικανοί δεν ανέχονται καμιά βοήθεια. Και ιστορικά κανείς διαμεσολαβητής εκτός ΗΠΑ έχει επιτύχει το παραμικρό μέχρι σήμερα. Η αμερικανική κυβέρνηση, για να είναι βεβαία ότι ο Τόνι Μπλερ δεν θα σπάσει...την παράδοση εχει επισπεύσει τη διαδικασία οικοδόμησης των παλαιστινιακών θεσμών, ένα σισύφειο έργο, δεδομένης της διαφθοράς που παρατηρείται στους κόλπους της παλαιστινιακής εξουσίας και το ασφυκτικό μαρκάρισμα της ισραηλινής οικονομίας από τους Ισραηλινούς. Βεβαίως, αποτελεί καλή είδηση ότι ο Μπλερ σχεδιάζει να περνάει μια εβδομάδα τον μήνα στην εύθραυστη περιοχή. Αλλά για να επιτύχει κάτι, χρειάζεται πολλά περισσότερα από επιμονή.
Σίγουρα θα πρέπει να πιέσει τους Ισραηλινούς να δεχτούν την ανάγκη των πραγματικών αλλαγών στην καθημερινή ζωή των Παλαιστινίων και να πιέσει την παλαιστινιακή ηγεσία να χειριστεί καλύτερα τα πράγματα, περιορίζοντας κατά το δυνατόν την τρομοκρατική βία. Θα πρέπει επίσης να πιέσει τους Αμερικανούς και τα φιλικά αραβικά κράτη να αναλάβουν μεγαλύτερη ευθύνη στο όνομα της ειρήνης.
Αποκρουστικές μεθοδεύσεις
Το 1943 ο Ουίστον Τσόρτσιλ, αντιμέτωπος με πολύ μεγαλύτερες απειλές από αυτές που σήμερα εγείρει ο μαχητικός ισλαμισμός, είχε πει: «Η εξουσία των αρχών να κρατούν στη φυλακή ανθρώπους χωρίς οι παραβατικές πράξεις τους να εμπίπτουν στην προβλεπόμενη νομοθεσία είναι αποκρουστικές και αποτελούν τη βάση για την οικοδόμηση ολοκληρωτικής κυβέρνησης». Αυτή η κουβέντα ηχεί περίεργα σήμερα μετά την προχθεσινή απόφαση της κυβέρνησης Γκόρντον Μπράουν να διπλασιάσει τον χρόνο κράτησης υπόπτων για τρομοκρατία, από 28 σε 56 ημέρες. Μαζί με αυτήν την πρόταση, ο Βρετανός πρωθυπουργός, ο οποίος τελικά απέφυγε να προτείνει την επιβολή κράτησης 90 ημερών, όπως ο προκάτοχος του Τόνι Μπλερ, ζήτησε τη λήψη επιπρόσθετων μέτρων ασφαλείας, επιχειρώντας να βρει την ισορροπία ανάμεσα στην ασφάλεια και την ελευθερία. Οι υπουργοί του έχουν δίκιο να λένε, όμως, ότι τα μέτρα δεν θα λύσουν το πρόβλημα της τρομοκρατίας.
FINANCIAL TIMES
Πολύπλοκο πολιτικό παιγνίδι
Ο δεύτερος γύρος των συνομιλιών στη Βαγδάτη μεταξύ Ιρανών και Αμερικανών διπλωματών ήταν ένα ακόμη κονταροκτύπημα μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών. Ομως αυτός ο δεύτερος γύρος οδήγησε τη σύσταση επιτροπής ασφαλείας για μελλοντικές επαφές. Αν επομένως υπάρχει μια πρόκληση είναι αυτό το είδος των συνομιλιών να εξελιχθεί σε φόρουμ σταθεροποίσης του Ιράκ και να συμβάλει, ώστε η εδαφική ακεραιότητά του να μην γίνει σημείο αντιπαράθεσης μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν. Βεβαίως, τίποτα δεν θα είναι εύκολο. Η Ουάσιγκτον έχει να αντιμετωπίσει προκλήσεις. Οι αμερικανικές δυνάμεις βρίσκονται αντιμέτωπες με την ιρακινή αντίσταση, η οποία κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων έχει ανανεωθεί, διαθέτοντας πλέον και νεώτερα μέλη και καλύτερα εκπαιδευμένα και εξοπλισμένα. Τα περισσότερα από τα καινούργια μέλη έχουν εισέλθει στο Ιράκ προερχομενα από τη Σαουδική Αραβία και το Ιράν.
Η κυβέρνηση Μπους κατηγορεί την Τεχεράνη ότι τροφοδοτεί τους εξεγερμένους με βομβιστικό υλικό, με αποτέλεσμα ο αριθμός των νεκρών Αμερικανών στρατιωτών να έχει αυξηθεί. «Δασκαλοι» πρώτου μεγέθους είναι οι άνθρωποι της Χεζμπολάχ, ωστόσο ένα σημαντικό στρατιωτικό υλικό προέρχεται από τις αποθήκες του ιρακινού στρατού, όπου συσσωρεύονται όπλα των Αμερικανών που οι τελευταίοι έχουν παρατήσει.
Οι ισχυρισμοί των ΗΠΑ για τις διασυνδέσεις Τεχεράνης και σιιτών στο Ιράκ δεν ευσταθούν. Οι σιίτες του Ιράν δεν βρίσκονται πίσω από τους εξεγερμένους σουνίτες. Ο στρατός του Μοκτάντα αλ Σαντρ έχει αποφύγει να ανακατευτεί στη σημερινή μαζική επίθεση των Αμερικανών. Και αν ήταν ο πιο κοντινός σύμμαχος του Ιράν δεν θα χρειαζόταν η διαμεσολάβηση της κυβέρνησης Μαλίκι προς την Τεχεράνη, προκειμένου να χορηγηθεί άσυλο σε ορισμένα ηγετικά στελέχη του. Αλλά η Τεχεράνη βρίσκεται ακόμη μακράν του να συνεισφέρει στη σταθερότητα στο Ιράκ. Οι αμερικανικές δυνάμεις είναι μάλλον απίθανο να επιτεθούν στο Ιράν από το ιρακινό έδαφος, οπου βρίσκονται σήμερα. Είναι εγκλωβισμένες στις δικές τους μάχες. Τελικά πρόκειται για μια πολιτική υψηλού ρίσκου και γι’ αυτό χρειάζεται να παραμείνει εν ζωή η επιτροπή ασφαλείας.
SUDDEUTSCHE ZEITUNG
Ο υποψήφιος δεν υποχωρεί
Ορισμένοι προειδοποιούν τον υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας Αμπντουλά Γκιουλ να αποσύρει την υποψηφιότητά του, διότι προκαλεί, ανευ λόγου, το στρατιωτικό κατεστημένο και την παλιά κεμαλική ελίτ. Ομως είναι δημοκρατικό δικαίωμα του Α. Γκιουλ να αφήσει ανοιχτό το θέμα της υποψηφιότητας. Δείχνει ότι δεν υποχωρεί και το μήνυμα που έδωσαν οι βουλευτικές εκλογές είναι αυτό ακριβώς: όποιος υποχωρεί στον στρατό, τιμωρείται από τους ψηφοφόρους.
BAZ.CH
Ανίσχυροι στρατηγοί
Η εντολή των εκλογών είναι ξεκάθαρη. Κακοί οι οιωνοί για πραξικοπηματίες, αλλά μακροπρόθεσμα δεν πρέπει ο Ταγίπ Ερντογάν να ερεθίζει τους στρατιωτικούς, απλώς στο άμεσο μέλλον οι στρατηγοί είναι πλήρως ανίσχυροι.
AEUE ZURCHER ZEITUNG
Συμφωνίες με τη Λιβύη
Ο Σαρκοζί καλύπτει το τερέν στο νέο ξεκίνημα των ευρω-λιβυκών σχέσεων, το οποίο όμως είχε προετοιμάσει στην τελευταία επίσκεψη το 2005 ως υπουργός Εσωτερικών. Οι Γάλλοι μεγαλοβιομήχανοι αδημονούν τώρα για συμβόλαια στον κατασκευαστικό τομέα, στη βιομηχανία πετρελαίου και ασφαλώς στον τραπεζικό τομέα. Ας μην ξεχνάμε ότι η γαλλική τράπεζα BNP Paribas με την πρόσφατη αγοράς της λιβυκής τράπεζας Σαχάρα Μπανκ έγινε το πρώτο ξένο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα που έχει υποκαταστήματα στη χώρα.
LE MONDE
Γαλλική αποχώρηση
Για μια ακόμη φορά, ο γ.γ. του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ βρίσκεται σε κινητικότητα. Αλλά αυτήν τη φορά δεν πρόκειται για τη διασφάλιση της θέσης του στη γενική γραμματεία του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Δεν βρισκόμαστε πια ούτε στο 2002, μετά την ήττα του Λιονέλ Ζοσπέν, ούτε στο 2005 μετά το ηχηρό όχι των Γάλλων απέναντι στο Ευρωσύνταγμα. Η κινητικότητα αφορά την ανανέωση του Σοσιαλιστικού Κόμματος που παραπαίει μετά νίκη του Νικολά Σαρκοζί, του Γάλλου προέδρου ο οποίος είναι πεπεισμένος ότι οι Σοσιαλιστές θα μείνουν περί τα δέκα χρόνια στην αντιπολίτευση. Αλλά οι κινήσεις του Ολάντ αφορούν την αναζήτηση μιας καλά μεθοδευμένης εξόδου από το κόμμα. Στο επόμενο συνέδριο, τον Ιούνιο του 2008, ο Φρανσουά Ολάντ θα εγκαταλείψει τη γενική γραμματεία, θέση την οποίαν κατέχει από τον Νοέμβριο του 1997. Το ερώτημα είναι κατά πόσον ο Ολάντ, αποχωρώντας θα γίνει ο καλλιτέχνης της ανανέωσης χωρίς να είναι ο επικεφαλής του έργου. Το επόμενο ερώτημα είναι ποιος θα τον διαδεχθεί και κατά πόσον ο ίδιος θα συνεχίσει να υπάρχει πολιτικά.
ABC
Νέοι προμηθευτές πετρελαίου
Ο Καντάφι εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι η Ευρώπη χρειάζεται νέους προμηθευτές πετρελαίου και φυσικού αερίου, αλλά και τις ζωτικής σημασίας σχέσεις της βιομηχανίας πετρελαίου της Ε.Ε. και του λιβυκού καθεστώτος. Η σχέση Λιβύης - Ευρώπης δεν πρέπει όμως να καλυφθεί με μύθους, αλλά να είναι τουλάχιστον ως προς την ουσία ειλικρινής.
HERALD TRIBUNE
Υπάρχει ρόλος για τον Μπλερ;
Ακόμη κι αν έχει τις καλύτερες των προθέσεων, οι πιθανότητες να επιτύχει ο Τόνι Μπλερ στη Μέση Ανατολή είναι ισχνές. Οταν αναδύεται στην επιφάνεια το θέμα της ασφάλειας και της γης, οι Ισραηλινοί δεν εμπιστεύονται κανέναν, πλην των Αμερικανών.
Επομένως ούτε κουβέντα για έναν Βρετανό, ο οποίος στα μάτια τους προβάλλει ως φιλικά διακείμενος στους Αραβες. Οι Παλαιστίνιοι είναι πεπεισμένοι ότι μόνον οι Αμερικανοί μπορούν να λύσουν το πρόβλημα. Οι Αμερικανοί δεν ανέχονται καμιά βοήθεια. Και ιστορικά κανείς διαμεσολαβητής εκτός ΗΠΑ έχει επιτύχει το παραμικρό μέχρι σήμερα. Η αμερικανική κυβέρνηση, για να είναι βεβαία ότι ο Τόνι Μπλερ δεν θα σπάσει...την παράδοση εχει επισπεύσει τη διαδικασία οικοδόμησης των παλαιστινιακών θεσμών, ένα σισύφειο έργο, δεδομένης της διαφθοράς που παρατηρείται στους κόλπους της παλαιστινιακής εξουσίας και το ασφυκτικό μαρκάρισμα της ισραηλινής οικονομίας από τους Ισραηλινούς. Βεβαίως, αποτελεί καλή είδηση ότι ο Μπλερ σχεδιάζει να περνάει μια εβδομάδα τον μήνα στην εύθραυστη περιοχή. Αλλά για να επιτύχει κάτι, χρειάζεται πολλά περισσότερα από επιμονή.
Σίγουρα θα πρέπει να πιέσει τους Ισραηλινούς να δεχτούν την ανάγκη των πραγματικών αλλαγών στην καθημερινή ζωή των Παλαιστινίων και να πιέσει την παλαιστινιακή ηγεσία να χειριστεί καλύτερα τα πράγματα, περιορίζοντας κατά το δυνατόν την τρομοκρατική βία. Θα πρέπει επίσης να πιέσει τους Αμερικανούς και τα φιλικά αραβικά κράτη να αναλάβουν μεγαλύτερη ευθύνη στο όνομα της ειρήνης.
Comments