τι γράφει ο ξένος τύπος
THE NEW YORK TIMES
Σαουδική Αραβία και Ιράκ
από καθημερινή,
Η κυβέρνηση Μπους και η βασιλική οικογένεια της Σαουδικής Αραβίας έχουν πολλά κοινά σημεία. Μεταξύ άλλων το πετρέλαιο, η αντιπαλότητα με το Ιράν και η κοινή αντίληψη για την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής που στην ουσία υποβαθμίζει πολύ τον ρόλο της Σαουδικής Αραβίας στην 11η Σεπτεμβρίου. Κοινή επίσης είναι η πεποίθηση ότι το χάος του Ιράκ ενδέχεται να ξεφύγει από τα γεωγραφικά όριά του και να εξαπλωθεί στις γειτονικές χώρες. Ενώ η Ουάσιγκτον δεν έχει αντιδράσει ώς τώρα δημοσίως, αποτελεί κοινό μυστικό ότι η Σουαδική Αραβία βοηθάει οικονομικά τους Σουνίτες της ιρακινής αντιπολίτευσης και επιτρέπει να διεισδύουν στο Ιράκ Σαουδάραβες, οι οποίοι στη συνέχεια εισχωρούν στις εξεγερμένες δυνάμεις των Σουνιτών που πολεμούν τον αμερικανικό στρατό. Η Ουάσιγκτον εκτιμά ότι κάθε μήνα 80 Σαουδάραβες εισέρχονται στο Ιράκ, προερχόμενοι από τη Σαουδική Αραβία. Μέχρι σήμερα, ούτε το Ριάντ ούτε η Ουάσιγκτον έχουν καθίσει στο ίδιο τραπέζι, προκειμένου να συζητήσουν τι θα συμβεί όταν οι αμερικανικές δυνάμεις αποχωρήσουν από το Ιράκ.
Το μόνο καλό νέο είναι ότι ο πρόεδρος Μπους στέλνει στη Σαουδική Αραβία την υπουργό Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις και τον υπουργό Αμύνης Ρόμπερτ Γκέιτς, προφανώς με στόχο να συζητήσουν παρεμφερή ζητήματα. Βεβαίως, ένα υπό κατάρρευση Ιράκ, με την Αλ Κάιντα ενεργή και μάλιστα τόσο κοντά στη Σαουδική Αραβία δεν είναι προς το συμφέρον της βασιλικής οικογένειας της χώρας. Αλλά για να επιτύχουν στην αποστολή τους Ράις και Γκέιτς θα πρέπει να εργαστούν σκληρά με στόχο την αλλαγή των απόψεων της βασιλικής οικογένειας. Και φυσικά, η αρχή θα πρέπει να γίνει από το Ιράν, το οποίο εκπαιδεύει συνεχώς Σιίτες μαχητές, στήνει βάσεις σε σιιτικές περιοχές του Ιράκ και βάζει σε μπελάδες τον σημερινό πρωθυπουργό του Ιράκ, Νουρί Καμάλ αλ Μαλίκι. Οι επεκτατικές τάσεις του Ιράν αποτελούν μεγάλο πονοκέφαλο για τη Σαουδική Αραβία.
Το Ριαντ αντιλαμβάνεται την αλλαγή των παλαιότερων δεδομένων, αλλά οφείλει να τη συνειδητοποιήσει πλήρως, αν πραγματικά επιθυμεί να ξεφύγει από τα σημερινά αδιέξοδα. Η Ουάσιγκτον από την πλευρά της οφείλει να αντιμετωπίσει τις εξελίξεις και να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με την Τεχεράνη. Ενα άλλο θέμα που χρειάζεται την προσοχή της Ουάσιγκτον είναι η τύχη της σουνιτικής μειονότητας στο Ιράκ υπό τη σιιτική σήμερα κυριαρχία. Πολλά θα εξαρτηθούν από τον τρόπο που θα χειριστεί τα πράγματα το Ιρακινός πρωθυπουργός. Αν θα συμβάλει στον τερματισμό της αντιπαλότητας στους κόλπους των δυνάμεων ασφαλείας και αν θα βοηθήσει ώστε να υπάρξει δίκαιη κατανομή των εσόδων από το πετρέλαιο. Προφανώς, η αμερικανική κυβέρνηση έχει φτάσει σε οριακό σημείο. Οφείλει δηλαδή να παραδεχτεί ότι δεν έχει πιθανότητες να κερδίσει μια στρατιωτική νίκη στο Ιράκ και έχει φτάσει πλέον η ώρα να διαχειριστεί τις συνέπειες της αμερικανικής αποχώρησης. Θα χρειαστεί προς τούτο να συνεργαστεί με τις γειτονικές χώρες του Ιράκ, περιλαμβανομένης της Συρίας και του Ιράν. Συγκριτικά με αυτές, η συνεργασία με τη Σαουδική Αραβία θα είναι εύκολη υπόθεση.
HERALD TRIBUNE
Οικείες οι απειλές
Μια εβδομάδα μετά τη δημοσιοποίηση της έκθεσης των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ και των προειδοποιήσεων για την επαναδραστηριοποίηση της Αλ Κάιντα στο Πακιστάν, ο πρόεδρος Μπους εκφώνησε ομιλία, εμμένοντας στην άποψή του ότι η Αλ Κάιντα βρίσκεται στο Ιράκ. Ανέφερε τις λέξεις «Αλ Κάιντα» και «Ιράκ» 95 φορές, ενώ δεν ανέφερε ούτε μια φορά τις λέξεις «Πακιστάν» και «Περβέζ Μουσάραφ». Δύο ημέρες αργότερα, αξιωματούχοι των μυστικών υπηρεσιών αρνήθηκαν να προσυπογράψουν τις «εμμονές» του, όταν εμφανίστηκαν ενώπιον του Κογκρέσου. Ολο αυτό το κλίμα είναι τελικά τόσο οικείο αυτό το καλοκαίρι. Τόσο οικείες πλέον και οι απειλές...
FRANKFURTER ALLGEMEINE
Οι πωλήσεις όπλων
Η Ουάσιγκτον για μια ακόμη φορά καταφεύγει στη στρατιωτική συνεργασία και τις πωλήσεις σύγχρονων οπλικών συστημάτων, προκειμένου να χτυπήσει πολλά πουλιά με ένα όπλο: ενισχύει την ασφάλεια του Ισραήλ, διατηρεί τις καθιερωμένες διασυνδέσεις με τους συμμάχους και περιορίζει τις φιλοδοξίες του Ιράν να εξελιχθεί σε κυρίαρχη δύναμη στη Μέση Ανατολή. Η Αμερική για αρκετό καιρό έμεινε προσηλωμένη στην ιδέα της προώθησης της δημοκρατίας, που εθεωρείτο το βαρύ πυροβολικό εναντίον της παθογένειας του ισλαμικού αραβικού κόσμου και του στρατευμένου ισλαμισμού. Ακόμη και στην περίπτωση που ο προεδρος Μπους συνεχίσει να πιστεύει στην εξαγωγή της δημοκρατίας, είναι προφανές ότι δεν προωθεί πλέον με τον κλασικό τρόπο την ασφάλεια κα τη σταθερότητα στην περιοχή. Τα πράγματα αλλάζουν.
DW-WORLD.DE
Τριάντα χρόνια μετά...
Τριάντα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη δολοφονία του Γιούργκεν Πόντο από τη RAF. Ηταν διευθυντής της Dresdner Bank, από τους σημαντικότερους τραπεζίτες της Γερμανίας και σύμβουλος του τότε καγκελάριου Χέλμουτ Σμιτ.
30 Ιουλίου 1977 στο Ομπερούλζερ της Φρανκφούρτης αργά το απόγευμα δύο γυναίκες και ένας άνδρας χτυπούν του κουδούνι στο σπίτι του διευθυντή της Dresdner Bank, Jrgen Ponto, με μια ανθοδέσμη τριαντάφυλλα. Ο ρεπόρτερ του ειδησεογραφικού μαγκαζίνο Tagesschau του πρώτου γερμανικού καναλιού ARD, Dieter M�ller, περιγράφει σε ζωντανή μετάδοση από τον τόπο του εγκλήματος: «Ακολούθησε μέσα στο σπίτι μια συνομιλία ανάμεσα στον Πόντο και την ομάδα. H σύζυγός του άκουσε γύρω στις πέντε και δέκα πυροβολισμούς έτρεξε στο ισόγειο. Βρήκε τον άντρα της στο πάτωμα και είδε τα τρία άτομα να φεύγουν. Ο Γιούργκεν Πόντο μεταφέρθηκε αμέσως με ελικόπτερο στη νευροχειρουργική κλινική στη Φρανκφούρτη, όπου μία ώρα αργότερα υπέκυψε στα τραύματά του».
Οι επισκέπτες του Πόντο ήταν η Μπριγκίτε Μόνχαουπτ, που αποφυλακίστηκε τον περασμένο Μάρτιο, και ο Κρίστιαν Κλαρ που συνεχίζει να εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης και η αίτηση απονομής χάριτος απορρίφθηκε πριν από δύο μήνες, και οι δύο μέλη της RAF της «Φράξιας Κόκκινος Στρατός». Συνοδεύονταν από τη Σουζάνε Αλμπρεχτ, γνωστή στην αστυνομία ως κινούμενη στο ευρύτερο χώρο των τρομοκρατών. Είχε ανακριθεί από το 1973 αρκετές φορές. Η Σουζάνε Αλμπρεχτ είναι γνωστή και στην οικογένεια Πόντο, είναι φίλη μιας βαφτιστικιάς τους. Ο τότε γενικός εισαγγελέας Κουρτ Ρέμπμαν: «Η Σουζάνε Αλμπρεχτ έφερε μια ανθοθέσμη με τριαντάφυλλα και χαιρέτησε τον Γιούργκεν Πόντο με τα λόγια: ήρθα να με δείτε».
Με την εν ψυχρώ δολοφονία του Πόντο η τρομοκρατία της RAF πήρε μια νέα διάσταση, στο στόχαστρο των τρομοκρατών δεν είναι μόνον οι εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος της Γερμανίας, αλλά και κορυφαίοι οικονομικοί παράγοντες. Στις 14 Αυγούστου η RAF με τηλεφώνημά της στο πρακτορείο Ρόιτερς ανέλαβε την ευθύνη της δολοφονίας Πόντο: «Εμείς η απελευθερωτική κίνηση Κόκκινη Αυγή δολοφονήσαμε τον Πόντο. Ζητούμε την απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων της Ομοσπονδιακής Γερμανίας. Εάν δεν ικανοποιηθεί αυτό το αίτημά μας, θα εκτελεστούν και άλλοι εκπρόσωποι της τάξης των εκμεταλλευτών». Η δολοφονία του Γιούργκεν Πόντο ήρθε μετά τη δολοφονία του γενικού ομοσπονδιακού εισαγγελέα Ζίγκφριντ Μπούμπακ. Και ήταν προπομπός της απαγωγής και της δολοφονίας του προέδρου του Συνδέσμου Γερμανών Εργοδοτών Χανς Μάρτιν Σλάιερ που ακολούθησε λίγους μήνες αργότερα, το φθινόπωρο του 1977. Η περίοδος εκείνη έμεινε στην ιστορία ως «Γερμανικό Φθινόπωρο». Ήταν το αποκορύφωμα της τρομοκρατίας της RAF στη Γερμανία.
THE SUNDAY TELEGRAPH
Τα αντιπλημμυρικά έργα
Είναι γεγονός ότι οι βροχές ήταν κάτι που κανείς δεν περίμενε. Η ποσότητα του νερού υπήρξε συγκλονιστικά μεγάλη. Κι είναι επίσης γεγονός ότι ακόμη και τα καλύτερα αμυντικά έργα (μέτρα) δεν θα μπορούσαν να προλάβουν την καταστροφή. Ποιος να κατηγορηθεί και γιατί; Πρέπει όμως να λεχθεί κάτι πολύ σοβαρό. Τα τελευταία χρόνια, οι υπουργοί της κυβέρνησης έλεγαν και ξανάλεγαν πόσο σοβαρό είναι το θέμα των κλιματολογικών αλλαγών. Μιλούσαν μάλιστα και για τις επερχόμενες καταστρεπτικές συνέπειες. Ομως, ενώ περίμεναν από εμάς τους πολίτες να αλλάξουμε ζωή και να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα, εκείνοι δεν έκαναν τίποτα για να ευθυγραμμίσουν την κυβερνητική πολιτική με τη ρητορική τους. Βεβαίως για όλα υπάρχει μέση οδός. Αυτοί που είναι παθιασμένοι με το φαινόμενο του θερμοκηπίου και με τη Συμφωνία του Κιότο θέλουν να επιβραδυνθεί η ανάπτυξη του πλανήτη, προκειμένου να επιβραδυνθεί η υπόθεση του φαινομένου του θερμοκηπίου. Αλλά έχει σημασία να κάνουμε αυτό που έκαναν και οι προηγούμενες γενιές, οι οποίες προσαρμόστηκαν στο περιβάλλον. Κι αν κάτι οφείλει η κυβέρνηση στη Βρετανία να πράξει, είναι να οργανωθεί καλύτερα στα θέματα άμυνας της χώρας από τις πλημμύρες. Δηλαδή σοβαρά και αποτελεσματικά αντιπλημμυρικά έργα.
Σαουδική Αραβία και Ιράκ
από καθημερινή,
Η κυβέρνηση Μπους και η βασιλική οικογένεια της Σαουδικής Αραβίας έχουν πολλά κοινά σημεία. Μεταξύ άλλων το πετρέλαιο, η αντιπαλότητα με το Ιράν και η κοινή αντίληψη για την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής που στην ουσία υποβαθμίζει πολύ τον ρόλο της Σαουδικής Αραβίας στην 11η Σεπτεμβρίου. Κοινή επίσης είναι η πεποίθηση ότι το χάος του Ιράκ ενδέχεται να ξεφύγει από τα γεωγραφικά όριά του και να εξαπλωθεί στις γειτονικές χώρες. Ενώ η Ουάσιγκτον δεν έχει αντιδράσει ώς τώρα δημοσίως, αποτελεί κοινό μυστικό ότι η Σουαδική Αραβία βοηθάει οικονομικά τους Σουνίτες της ιρακινής αντιπολίτευσης και επιτρέπει να διεισδύουν στο Ιράκ Σαουδάραβες, οι οποίοι στη συνέχεια εισχωρούν στις εξεγερμένες δυνάμεις των Σουνιτών που πολεμούν τον αμερικανικό στρατό. Η Ουάσιγκτον εκτιμά ότι κάθε μήνα 80 Σαουδάραβες εισέρχονται στο Ιράκ, προερχόμενοι από τη Σαουδική Αραβία. Μέχρι σήμερα, ούτε το Ριάντ ούτε η Ουάσιγκτον έχουν καθίσει στο ίδιο τραπέζι, προκειμένου να συζητήσουν τι θα συμβεί όταν οι αμερικανικές δυνάμεις αποχωρήσουν από το Ιράκ.
Το μόνο καλό νέο είναι ότι ο πρόεδρος Μπους στέλνει στη Σαουδική Αραβία την υπουργό Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις και τον υπουργό Αμύνης Ρόμπερτ Γκέιτς, προφανώς με στόχο να συζητήσουν παρεμφερή ζητήματα. Βεβαίως, ένα υπό κατάρρευση Ιράκ, με την Αλ Κάιντα ενεργή και μάλιστα τόσο κοντά στη Σαουδική Αραβία δεν είναι προς το συμφέρον της βασιλικής οικογένειας της χώρας. Αλλά για να επιτύχουν στην αποστολή τους Ράις και Γκέιτς θα πρέπει να εργαστούν σκληρά με στόχο την αλλαγή των απόψεων της βασιλικής οικογένειας. Και φυσικά, η αρχή θα πρέπει να γίνει από το Ιράν, το οποίο εκπαιδεύει συνεχώς Σιίτες μαχητές, στήνει βάσεις σε σιιτικές περιοχές του Ιράκ και βάζει σε μπελάδες τον σημερινό πρωθυπουργό του Ιράκ, Νουρί Καμάλ αλ Μαλίκι. Οι επεκτατικές τάσεις του Ιράν αποτελούν μεγάλο πονοκέφαλο για τη Σαουδική Αραβία.
Το Ριαντ αντιλαμβάνεται την αλλαγή των παλαιότερων δεδομένων, αλλά οφείλει να τη συνειδητοποιήσει πλήρως, αν πραγματικά επιθυμεί να ξεφύγει από τα σημερινά αδιέξοδα. Η Ουάσιγκτον από την πλευρά της οφείλει να αντιμετωπίσει τις εξελίξεις και να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με την Τεχεράνη. Ενα άλλο θέμα που χρειάζεται την προσοχή της Ουάσιγκτον είναι η τύχη της σουνιτικής μειονότητας στο Ιράκ υπό τη σιιτική σήμερα κυριαρχία. Πολλά θα εξαρτηθούν από τον τρόπο που θα χειριστεί τα πράγματα το Ιρακινός πρωθυπουργός. Αν θα συμβάλει στον τερματισμό της αντιπαλότητας στους κόλπους των δυνάμεων ασφαλείας και αν θα βοηθήσει ώστε να υπάρξει δίκαιη κατανομή των εσόδων από το πετρέλαιο. Προφανώς, η αμερικανική κυβέρνηση έχει φτάσει σε οριακό σημείο. Οφείλει δηλαδή να παραδεχτεί ότι δεν έχει πιθανότητες να κερδίσει μια στρατιωτική νίκη στο Ιράκ και έχει φτάσει πλέον η ώρα να διαχειριστεί τις συνέπειες της αμερικανικής αποχώρησης. Θα χρειαστεί προς τούτο να συνεργαστεί με τις γειτονικές χώρες του Ιράκ, περιλαμβανομένης της Συρίας και του Ιράν. Συγκριτικά με αυτές, η συνεργασία με τη Σαουδική Αραβία θα είναι εύκολη υπόθεση.
HERALD TRIBUNE
Οικείες οι απειλές
Μια εβδομάδα μετά τη δημοσιοποίηση της έκθεσης των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ και των προειδοποιήσεων για την επαναδραστηριοποίηση της Αλ Κάιντα στο Πακιστάν, ο πρόεδρος Μπους εκφώνησε ομιλία, εμμένοντας στην άποψή του ότι η Αλ Κάιντα βρίσκεται στο Ιράκ. Ανέφερε τις λέξεις «Αλ Κάιντα» και «Ιράκ» 95 φορές, ενώ δεν ανέφερε ούτε μια φορά τις λέξεις «Πακιστάν» και «Περβέζ Μουσάραφ». Δύο ημέρες αργότερα, αξιωματούχοι των μυστικών υπηρεσιών αρνήθηκαν να προσυπογράψουν τις «εμμονές» του, όταν εμφανίστηκαν ενώπιον του Κογκρέσου. Ολο αυτό το κλίμα είναι τελικά τόσο οικείο αυτό το καλοκαίρι. Τόσο οικείες πλέον και οι απειλές...
FRANKFURTER ALLGEMEINE
Οι πωλήσεις όπλων
Η Ουάσιγκτον για μια ακόμη φορά καταφεύγει στη στρατιωτική συνεργασία και τις πωλήσεις σύγχρονων οπλικών συστημάτων, προκειμένου να χτυπήσει πολλά πουλιά με ένα όπλο: ενισχύει την ασφάλεια του Ισραήλ, διατηρεί τις καθιερωμένες διασυνδέσεις με τους συμμάχους και περιορίζει τις φιλοδοξίες του Ιράν να εξελιχθεί σε κυρίαρχη δύναμη στη Μέση Ανατολή. Η Αμερική για αρκετό καιρό έμεινε προσηλωμένη στην ιδέα της προώθησης της δημοκρατίας, που εθεωρείτο το βαρύ πυροβολικό εναντίον της παθογένειας του ισλαμικού αραβικού κόσμου και του στρατευμένου ισλαμισμού. Ακόμη και στην περίπτωση που ο προεδρος Μπους συνεχίσει να πιστεύει στην εξαγωγή της δημοκρατίας, είναι προφανές ότι δεν προωθεί πλέον με τον κλασικό τρόπο την ασφάλεια κα τη σταθερότητα στην περιοχή. Τα πράγματα αλλάζουν.
DW-WORLD.DE
Τριάντα χρόνια μετά...
Τριάντα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη δολοφονία του Γιούργκεν Πόντο από τη RAF. Ηταν διευθυντής της Dresdner Bank, από τους σημαντικότερους τραπεζίτες της Γερμανίας και σύμβουλος του τότε καγκελάριου Χέλμουτ Σμιτ.
30 Ιουλίου 1977 στο Ομπερούλζερ της Φρανκφούρτης αργά το απόγευμα δύο γυναίκες και ένας άνδρας χτυπούν του κουδούνι στο σπίτι του διευθυντή της Dresdner Bank, Jrgen Ponto, με μια ανθοδέσμη τριαντάφυλλα. Ο ρεπόρτερ του ειδησεογραφικού μαγκαζίνο Tagesschau του πρώτου γερμανικού καναλιού ARD, Dieter M�ller, περιγράφει σε ζωντανή μετάδοση από τον τόπο του εγκλήματος: «Ακολούθησε μέσα στο σπίτι μια συνομιλία ανάμεσα στον Πόντο και την ομάδα. H σύζυγός του άκουσε γύρω στις πέντε και δέκα πυροβολισμούς έτρεξε στο ισόγειο. Βρήκε τον άντρα της στο πάτωμα και είδε τα τρία άτομα να φεύγουν. Ο Γιούργκεν Πόντο μεταφέρθηκε αμέσως με ελικόπτερο στη νευροχειρουργική κλινική στη Φρανκφούρτη, όπου μία ώρα αργότερα υπέκυψε στα τραύματά του».
Οι επισκέπτες του Πόντο ήταν η Μπριγκίτε Μόνχαουπτ, που αποφυλακίστηκε τον περασμένο Μάρτιο, και ο Κρίστιαν Κλαρ που συνεχίζει να εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης και η αίτηση απονομής χάριτος απορρίφθηκε πριν από δύο μήνες, και οι δύο μέλη της RAF της «Φράξιας Κόκκινος Στρατός». Συνοδεύονταν από τη Σουζάνε Αλμπρεχτ, γνωστή στην αστυνομία ως κινούμενη στο ευρύτερο χώρο των τρομοκρατών. Είχε ανακριθεί από το 1973 αρκετές φορές. Η Σουζάνε Αλμπρεχτ είναι γνωστή και στην οικογένεια Πόντο, είναι φίλη μιας βαφτιστικιάς τους. Ο τότε γενικός εισαγγελέας Κουρτ Ρέμπμαν: «Η Σουζάνε Αλμπρεχτ έφερε μια ανθοθέσμη με τριαντάφυλλα και χαιρέτησε τον Γιούργκεν Πόντο με τα λόγια: ήρθα να με δείτε».
Με την εν ψυχρώ δολοφονία του Πόντο η τρομοκρατία της RAF πήρε μια νέα διάσταση, στο στόχαστρο των τρομοκρατών δεν είναι μόνον οι εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος της Γερμανίας, αλλά και κορυφαίοι οικονομικοί παράγοντες. Στις 14 Αυγούστου η RAF με τηλεφώνημά της στο πρακτορείο Ρόιτερς ανέλαβε την ευθύνη της δολοφονίας Πόντο: «Εμείς η απελευθερωτική κίνηση Κόκκινη Αυγή δολοφονήσαμε τον Πόντο. Ζητούμε την απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων της Ομοσπονδιακής Γερμανίας. Εάν δεν ικανοποιηθεί αυτό το αίτημά μας, θα εκτελεστούν και άλλοι εκπρόσωποι της τάξης των εκμεταλλευτών». Η δολοφονία του Γιούργκεν Πόντο ήρθε μετά τη δολοφονία του γενικού ομοσπονδιακού εισαγγελέα Ζίγκφριντ Μπούμπακ. Και ήταν προπομπός της απαγωγής και της δολοφονίας του προέδρου του Συνδέσμου Γερμανών Εργοδοτών Χανς Μάρτιν Σλάιερ που ακολούθησε λίγους μήνες αργότερα, το φθινόπωρο του 1977. Η περίοδος εκείνη έμεινε στην ιστορία ως «Γερμανικό Φθινόπωρο». Ήταν το αποκορύφωμα της τρομοκρατίας της RAF στη Γερμανία.
THE SUNDAY TELEGRAPH
Τα αντιπλημμυρικά έργα
Είναι γεγονός ότι οι βροχές ήταν κάτι που κανείς δεν περίμενε. Η ποσότητα του νερού υπήρξε συγκλονιστικά μεγάλη. Κι είναι επίσης γεγονός ότι ακόμη και τα καλύτερα αμυντικά έργα (μέτρα) δεν θα μπορούσαν να προλάβουν την καταστροφή. Ποιος να κατηγορηθεί και γιατί; Πρέπει όμως να λεχθεί κάτι πολύ σοβαρό. Τα τελευταία χρόνια, οι υπουργοί της κυβέρνησης έλεγαν και ξανάλεγαν πόσο σοβαρό είναι το θέμα των κλιματολογικών αλλαγών. Μιλούσαν μάλιστα και για τις επερχόμενες καταστρεπτικές συνέπειες. Ομως, ενώ περίμεναν από εμάς τους πολίτες να αλλάξουμε ζωή και να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα, εκείνοι δεν έκαναν τίποτα για να ευθυγραμμίσουν την κυβερνητική πολιτική με τη ρητορική τους. Βεβαίως για όλα υπάρχει μέση οδός. Αυτοί που είναι παθιασμένοι με το φαινόμενο του θερμοκηπίου και με τη Συμφωνία του Κιότο θέλουν να επιβραδυνθεί η ανάπτυξη του πλανήτη, προκειμένου να επιβραδυνθεί η υπόθεση του φαινομένου του θερμοκηπίου. Αλλά έχει σημασία να κάνουμε αυτό που έκαναν και οι προηγούμενες γενιές, οι οποίες προσαρμόστηκαν στο περιβάλλον. Κι αν κάτι οφείλει η κυβέρνηση στη Βρετανία να πράξει, είναι να οργανωθεί καλύτερα στα θέματα άμυνας της χώρας από τις πλημμύρες. Δηλαδή σοβαρά και αποτελεσματικά αντιπλημμυρικά έργα.
Comments