Ο υποψήφιος δεν υποχωρεί
Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift:
Η υποψηφιότητα Γκιουλ για το προεδρικό αξίωμα και η επίσκεψη Σαρκοζί στη Λιβύη κυριαρχούν στον ευρωπαϊκό τύπο.
«Ο υποψήφιος δεν υποχωρεί» γράφει η γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung για την υποψηφιότητα Γκιουλ «ορισμένοι προειδοποιούν τον Γκιουλ να αποσύρει την υποψηφιότητά του, διότι προκαλεί χωρίς λόγο το στρατιωτικό κατεστημένο και την παλιά κεμαλική ελίτ. Όμως είναι δημοκρατικό δικαίωμα του Γκιουλ να αφήσει ανοιχτό το θέμα της υποψηφιότητας. Δείχνει ότι δεν υποχωρεί και το μήνυμα που έδωσαν οι βουλευτικές εκλογές είναι αυτό ακριβώς: όποιος υποχωρεί στο στρατό, τιμωρείται από τους ψηφοφόρους.»
«Η εντολή των εκλογών είναι ξεκάθαρη:» υποστηρίζει και η ελβετική εφημερίδα Basler Zeitung «κακοί οι οιωνοί για πραξικοπηματίες, αλλά μακροπρόθεσμα δεν πρέπει ο Ερντογάν να ερεθίζει τους στρατιωτικούς, απλώς στο άμεσο μέλλον οι στρατηγοί είναι πλήρως ανίσχυροι.»
«Ο Σαρκοζί καλύπτει το τερέν στο νέο ξεκίνημα των ευρωλιβυκών σχέσεων, το οποίο όμως είχε προετοιμάσει στην τελευταία επίσκεψη το 2005 ως υπουργός Εσωτερικών» παρατηρεί η ελβετική Neue Zürcher Zeitung με αφορμή την χθεσινή επίσκεψη του Γάλλου προέδρου στη Λιβύη: «οι Γάλλοι μεγαλοβιομήχανοι αδημονούν τώρα για συμβόλαια στον κατασκευαστικό τομέα, στη βιομηχανία πετρελαίου και ασφαλώς στον τραπεζικό τομέα. Ας μην ξεχνάμε ότι η γαλλική τράπεζα BNP Paribas με την πρόσφατη αγορά της λιβυκής τράπεζας Σαχάρα Μπανκ έγινε το πρώτο ξένο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα που έχει υποκαταστήματα στη χώρα.»
«Ο Καντάφι εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι η Ευρώπη χρειάζεται νέους προμηθευτές πετρελαίου και φυσικού αερίου, αλλά και τις ζωτικής σημασίας σχέσεις της βιομηχανίας πετρελαίου της ΕΕ και του λιβυκού καθεστώτος» υπογραμμίζει η ισπανική εφημερίδα ABC «η σχέση Λιβύης - Ευρώπης δεν πρέπει όμως να καλυφθεί με μύθους, αλλά να είναι τουλάχιστον ως προς την ουσία ειλικρινής.»
Τέλος με τίτλο «Μια νέα όπερα για την Αθήνα - για να μην φιλοξενούνται μόνο ξένες παραγωγές» η επιφυλλίδα της γερμανικής εφημερίδας Süddeutsche Zeitung δημοσιεύει εκτενές άρθρο με αφορμή τα σχέδια ανοικοδόμησης Όπερας στην περιοχή του ιπποδρόμου στην Αθήνα: «Μύθος και μιζέρια βρίσκονται συχνά στην Ελλάδα τόσο κοντά, όσο το παλάτι του Πασά με την καλύβα του Καραγκιόζη. Στις 16 Σεπτεμβρίου, στην 30η επέτειο από το θάνατο της Μαρίας Κάλλας, η Αθήνα θέλει να υπενθυμίσει στον κόσμο ότι εκτός από τον Παρθενώνα και τη Δημοκρατία γέννησε και τη μεγαλύτερη τραγουδίστρια όλων των εποχών. Θα ήταν συνεπώς αυτονόητο το ελληνικό κράτος να καλλιεργεί την πολιτιστική κληρονομιά που άφησε το 1977 η Μαρία Κάλλας. Σήμερα όμως η Αθήνα είναι η μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα χωρίς όπερα.»
«Σε κάθε ευκαιρία οι Έλληνες πολιτικοί επιδεικνύουν τους δεσμούς της με τα είδωλα της λαϊκο-πόπ ελληνικής μουσικής ή εμφανίζονται να χορεύουν δημοτικούς χορούς. Όταν όμως θέλουν να δείξουν τη πολιτιστική τους συγγένεια με την κεντρική Ευρώπη προστρέχουν στο Μέγαρο Μουσικής, που χρηματοδοτείται από την ΕΕ, και διοικείται από τον Έλληνα τσάρο των ΜΜΕ Χρίστο Λαμπράκη.»
«Μετά τη χαμένη ευκαιρία να χτιστεί η όπερα στα πλαίσια των ολυμπιακών έργων του 2004, το ίδρυμα Νιάρχου αναλαμβάνει τώρα να δώσει λύση στο χρόνιο πρόβλημα και προωθεί τα σχέδια ανοικοδόμησης όπερας στο Φάληρο. Όλοι γνωρίζουν ωστόσο ότι το Φάληρο είναι δεύτερη επιλογή και πως ένα νέο κτίριο σε αυτό το σημείο δεν θα συμβάλλει στην διαμόρφωση του κέντρου της ελληνικής πρωτεύουσας.» Και η εφημερίδα καταλήγει: «Παρ’ όλα τα προβλήματα οι πιθανότητες να αποκτήσει η Αθήνα επιτέλους όπερα είναι περισσότερες από κάθε άλλη φορά: ούτως ή άλλως η χώρα περιμένει εδώ και τρία χρόνια τον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή να κυβερνήσει. Κάτι θα θέλει να αφήσει πίσω του. Και ας είναι μόνο ένα κτίριο όπερας.»
Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου
d.welle
Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift:
Η υποψηφιότητα Γκιουλ για το προεδρικό αξίωμα και η επίσκεψη Σαρκοζί στη Λιβύη κυριαρχούν στον ευρωπαϊκό τύπο.
«Ο υποψήφιος δεν υποχωρεί» γράφει η γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung για την υποψηφιότητα Γκιουλ «ορισμένοι προειδοποιούν τον Γκιουλ να αποσύρει την υποψηφιότητά του, διότι προκαλεί χωρίς λόγο το στρατιωτικό κατεστημένο και την παλιά κεμαλική ελίτ. Όμως είναι δημοκρατικό δικαίωμα του Γκιουλ να αφήσει ανοιχτό το θέμα της υποψηφιότητας. Δείχνει ότι δεν υποχωρεί και το μήνυμα που έδωσαν οι βουλευτικές εκλογές είναι αυτό ακριβώς: όποιος υποχωρεί στο στρατό, τιμωρείται από τους ψηφοφόρους.»
«Η εντολή των εκλογών είναι ξεκάθαρη:» υποστηρίζει και η ελβετική εφημερίδα Basler Zeitung «κακοί οι οιωνοί για πραξικοπηματίες, αλλά μακροπρόθεσμα δεν πρέπει ο Ερντογάν να ερεθίζει τους στρατιωτικούς, απλώς στο άμεσο μέλλον οι στρατηγοί είναι πλήρως ανίσχυροι.»
«Ο Σαρκοζί καλύπτει το τερέν στο νέο ξεκίνημα των ευρωλιβυκών σχέσεων, το οποίο όμως είχε προετοιμάσει στην τελευταία επίσκεψη το 2005 ως υπουργός Εσωτερικών» παρατηρεί η ελβετική Neue Zürcher Zeitung με αφορμή την χθεσινή επίσκεψη του Γάλλου προέδρου στη Λιβύη: «οι Γάλλοι μεγαλοβιομήχανοι αδημονούν τώρα για συμβόλαια στον κατασκευαστικό τομέα, στη βιομηχανία πετρελαίου και ασφαλώς στον τραπεζικό τομέα. Ας μην ξεχνάμε ότι η γαλλική τράπεζα BNP Paribas με την πρόσφατη αγορά της λιβυκής τράπεζας Σαχάρα Μπανκ έγινε το πρώτο ξένο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα που έχει υποκαταστήματα στη χώρα.»
«Ο Καντάφι εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι η Ευρώπη χρειάζεται νέους προμηθευτές πετρελαίου και φυσικού αερίου, αλλά και τις ζωτικής σημασίας σχέσεις της βιομηχανίας πετρελαίου της ΕΕ και του λιβυκού καθεστώτος» υπογραμμίζει η ισπανική εφημερίδα ABC «η σχέση Λιβύης - Ευρώπης δεν πρέπει όμως να καλυφθεί με μύθους, αλλά να είναι τουλάχιστον ως προς την ουσία ειλικρινής.»
Τέλος με τίτλο «Μια νέα όπερα για την Αθήνα - για να μην φιλοξενούνται μόνο ξένες παραγωγές» η επιφυλλίδα της γερμανικής εφημερίδας Süddeutsche Zeitung δημοσιεύει εκτενές άρθρο με αφορμή τα σχέδια ανοικοδόμησης Όπερας στην περιοχή του ιπποδρόμου στην Αθήνα: «Μύθος και μιζέρια βρίσκονται συχνά στην Ελλάδα τόσο κοντά, όσο το παλάτι του Πασά με την καλύβα του Καραγκιόζη. Στις 16 Σεπτεμβρίου, στην 30η επέτειο από το θάνατο της Μαρίας Κάλλας, η Αθήνα θέλει να υπενθυμίσει στον κόσμο ότι εκτός από τον Παρθενώνα και τη Δημοκρατία γέννησε και τη μεγαλύτερη τραγουδίστρια όλων των εποχών. Θα ήταν συνεπώς αυτονόητο το ελληνικό κράτος να καλλιεργεί την πολιτιστική κληρονομιά που άφησε το 1977 η Μαρία Κάλλας. Σήμερα όμως η Αθήνα είναι η μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα χωρίς όπερα.»
«Σε κάθε ευκαιρία οι Έλληνες πολιτικοί επιδεικνύουν τους δεσμούς της με τα είδωλα της λαϊκο-πόπ ελληνικής μουσικής ή εμφανίζονται να χορεύουν δημοτικούς χορούς. Όταν όμως θέλουν να δείξουν τη πολιτιστική τους συγγένεια με την κεντρική Ευρώπη προστρέχουν στο Μέγαρο Μουσικής, που χρηματοδοτείται από την ΕΕ, και διοικείται από τον Έλληνα τσάρο των ΜΜΕ Χρίστο Λαμπράκη.»
«Μετά τη χαμένη ευκαιρία να χτιστεί η όπερα στα πλαίσια των ολυμπιακών έργων του 2004, το ίδρυμα Νιάρχου αναλαμβάνει τώρα να δώσει λύση στο χρόνιο πρόβλημα και προωθεί τα σχέδια ανοικοδόμησης όπερας στο Φάληρο. Όλοι γνωρίζουν ωστόσο ότι το Φάληρο είναι δεύτερη επιλογή και πως ένα νέο κτίριο σε αυτό το σημείο δεν θα συμβάλλει στην διαμόρφωση του κέντρου της ελληνικής πρωτεύουσας.» Και η εφημερίδα καταλήγει: «Παρ’ όλα τα προβλήματα οι πιθανότητες να αποκτήσει η Αθήνα επιτέλους όπερα είναι περισσότερες από κάθε άλλη φορά: ούτως ή άλλως η χώρα περιμένει εδώ και τρία χρόνια τον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή να κυβερνήσει. Κάτι θα θέλει να αφήσει πίσω του. Και ας είναι μόνο ένα κτίριο όπερας.»
Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου
d.welle
Comments