Ο Καραμανλής και το περιβάλλον
καθημερινή.
Tου Αθανασιου Ελλις
Εάν o πρωθυπουργός συμφωνεί με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι «η προστασία του περιβάλλοντος είναι ζήτημα δημοκρατίας», τότε οφείλει να αντιδράσει. Υπό το βάρος και της καθημερινής πλέον αιμορραγίας της ελληνικής φύσης οι κινήσεις του πρέπει να είναι άμεσες και δραστικές. Οχι μόνο σε τακτικό επίπεδο, με δηλώσεις και συσκέψεις, αλλά κυρίως σε στρατηγικό.
Η ίδρυση ανεξάρτητου υπουργείου Περιβάλλοντος προβάλλει όσο ποτέ άλλοτε αναγκαία. Στην ηγεσία του ο κ. Καραμανλής πρέπει να τοποθετήσει κορυφαίο στέλεχος που να διαθέτει όραμα και να είναι αποφασισμένος να συγκρουσθεί με συμφέροντα και να υλοποιήσει αποφάσεις που θα δημιουργήσουν εχθρούς. Αν δεν το πράξει άμεσα, η επερχόμενη προεκλογική περίοδος προσφέρεται για να πιεσθεί και να πεισθεί για την αναγκαιότητα μιας τέτοιας απόφασης. Οι πολιτικοί αρχηγοί θα κληθούν να δεσμευθούν και θα κριθούν την επομένη των εκλογών.
Η προστασία των δασών, του αέρα που αναπνέουμε, του νερού που πίνουμε, των θαλασσών που κολυμπάμε, αποτελεί παγκόσμια επιταγή. Αφορά την υγεία μας, και τελικά τη ζωή μας. Η διεθνής κοινότητα ενεργοποιείται, και όχι μόνο οι πάντα πρωτοπόροι ακτιβιστές. Ενας πρώην αντιπρόεδρος της υπερδύναμης μάχεται για το περιβάλλον και μας προειδοποιεί ότι «ύστερα από δέκα χρόνια θα είναι αργά». Η «συντηρητική» καγκελάριος της Γερμανίας έχει αναγάγει σε προτεραιότητα την προώθηση νέων τεχνολογιών για την προστασία του περιβάλλοντος. Ακόμη και ο πλέον δύσπιστος επί του θέματος, Τζορτζ Μπους, αναγκάζεται να κάνει κάποια διστακτικά βήματα.
Η πρόσφατη σύνοδος του G-8 επικεντρώθηκε στο θέμα. Στις 24 Σεπτεμβρίου ο γ.γ. του ΟΗΕ συγκαλεί σύσκεψη στη Νέα Υόρκη για την προστασία του περιβάλλοντος. Ο πρωθυπουργός οφείλει να παραστεί. Κάποιοι σύμβουλοί του ίσως τον αποθαρρύνουν, λόγω προεκλογικών σχεδιασμών. Ας μην ξεχνούν ότι η ελληνική κοινωνία, που μετρά τις πληγές της από τις φυσικές καταστροφές, όχι μόνο ενδιαφέρεται αλλά θα αρχίσει πλέον και να ψηφίζει με γνώμονα τη στάση των κομμάτων εξουσίας έναντι του περιβάλλοντος.
Ο κ. Παπούλιας τόνισε πως «όταν σήμερα μιλάμε για ποιότητα δημοκρατίας, δεν μπορούμε παρά να έχουμε στο νου μας μία οικολογική δημοκρατία που θα έχει στο επίκεντρο την προστασία της φύσης». Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέδειξε το θέμα εκφράζοντας τη συλλογική αγωνία του ελληνικού λαού. Θεσμικά, όμως, δεν δύναται να παρέμβει. Ο ρόλος αυτός ανήκει στον εκλεγμένο πρωθυπουργό της χώρας...
καθημερινή.
Tου Αθανασιου Ελλις
Εάν o πρωθυπουργός συμφωνεί με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι «η προστασία του περιβάλλοντος είναι ζήτημα δημοκρατίας», τότε οφείλει να αντιδράσει. Υπό το βάρος και της καθημερινής πλέον αιμορραγίας της ελληνικής φύσης οι κινήσεις του πρέπει να είναι άμεσες και δραστικές. Οχι μόνο σε τακτικό επίπεδο, με δηλώσεις και συσκέψεις, αλλά κυρίως σε στρατηγικό.
Η ίδρυση ανεξάρτητου υπουργείου Περιβάλλοντος προβάλλει όσο ποτέ άλλοτε αναγκαία. Στην ηγεσία του ο κ. Καραμανλής πρέπει να τοποθετήσει κορυφαίο στέλεχος που να διαθέτει όραμα και να είναι αποφασισμένος να συγκρουσθεί με συμφέροντα και να υλοποιήσει αποφάσεις που θα δημιουργήσουν εχθρούς. Αν δεν το πράξει άμεσα, η επερχόμενη προεκλογική περίοδος προσφέρεται για να πιεσθεί και να πεισθεί για την αναγκαιότητα μιας τέτοιας απόφασης. Οι πολιτικοί αρχηγοί θα κληθούν να δεσμευθούν και θα κριθούν την επομένη των εκλογών.
Η προστασία των δασών, του αέρα που αναπνέουμε, του νερού που πίνουμε, των θαλασσών που κολυμπάμε, αποτελεί παγκόσμια επιταγή. Αφορά την υγεία μας, και τελικά τη ζωή μας. Η διεθνής κοινότητα ενεργοποιείται, και όχι μόνο οι πάντα πρωτοπόροι ακτιβιστές. Ενας πρώην αντιπρόεδρος της υπερδύναμης μάχεται για το περιβάλλον και μας προειδοποιεί ότι «ύστερα από δέκα χρόνια θα είναι αργά». Η «συντηρητική» καγκελάριος της Γερμανίας έχει αναγάγει σε προτεραιότητα την προώθηση νέων τεχνολογιών για την προστασία του περιβάλλοντος. Ακόμη και ο πλέον δύσπιστος επί του θέματος, Τζορτζ Μπους, αναγκάζεται να κάνει κάποια διστακτικά βήματα.
Η πρόσφατη σύνοδος του G-8 επικεντρώθηκε στο θέμα. Στις 24 Σεπτεμβρίου ο γ.γ. του ΟΗΕ συγκαλεί σύσκεψη στη Νέα Υόρκη για την προστασία του περιβάλλοντος. Ο πρωθυπουργός οφείλει να παραστεί. Κάποιοι σύμβουλοί του ίσως τον αποθαρρύνουν, λόγω προεκλογικών σχεδιασμών. Ας μην ξεχνούν ότι η ελληνική κοινωνία, που μετρά τις πληγές της από τις φυσικές καταστροφές, όχι μόνο ενδιαφέρεται αλλά θα αρχίσει πλέον και να ψηφίζει με γνώμονα τη στάση των κομμάτων εξουσίας έναντι του περιβάλλοντος.
Ο κ. Παπούλιας τόνισε πως «όταν σήμερα μιλάμε για ποιότητα δημοκρατίας, δεν μπορούμε παρά να έχουμε στο νου μας μία οικολογική δημοκρατία που θα έχει στο επίκεντρο την προστασία της φύσης». Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέδειξε το θέμα εκφράζοντας τη συλλογική αγωνία του ελληνικού λαού. Θεσμικά, όμως, δεν δύναται να παρέμβει. Ο ρόλος αυτός ανήκει στον εκλεγμένο πρωθυπουργό της χώρας...
Comments