Πολιτισμός | 22.02.2008
Χορεύοντας βαλς στο Βερολίνο
Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift:
Στη γερμανική πρωτεύουσα βρέθηκε αυτές τις μέρες ο σκηνοθέτης Θόδωρος Αγγελόπουλος για τα γυρίσματα της 13ης ταινίας του. Τίτλος της: "Η σκόνη του χρόνου". Το φιλμ θα πάρει το δρόμο για το Φεστιβάλ των Καννών.
Η ιστορία διαδραματίζεται σε έξι χώρες ανά τον κόσμο με τέσσερις κορυφαίους ηθοποιούς σε πρωταγωνιστικό ρόλο: τον Ουίλιαμ Νταφόε, τον Μισέλ Πικολί, την Ιρέν Ζακόμπ και τον Μπρούνο Γκαντς. Οι τρείς τελευταίοι συμμετείχαν στα γυρίσματα που έγιναν στην Κολονία και στο Βερολίνο μπροστά από την Πύλη του Βραδεμβούργου και στον σταθμό του μετρό Gleisdreieck. Την ημέρα των γυρισμάτων εδώ το κρύο δοκίμαζε τις αντοχές όλων. Παρά ταύτα, σχεδόν 5 ώρες, ξανά και ξανά, οι τρεις πρωταγωνιστές ανεβαίνουν αδιαμαρτύρητα τα σκαλιά, στέκονται στο πλατύσκαλο και κάποια στιγμή, ακούγοντας τη μουσική που παίζει μια μπάντα, ο Μπρούνο Γκάντς και στη συνέχεια ο Μισέλ Πικολί θα χορεύουν βάλς με την Ιρέν Ζακόμπ. Πρόκειται για μια και μοναδική σκηνή που διαρκεί πέντε λεπτά, μια σκηνή που κατά τον Θόδωρο Αγγελόπουλο ήταν η δυσκολότερη της όλης ταινίας. Το πρόβλημα ήταν, θα μας πει ο σκηνοθέτης, ότι γυρίζαμε σε έναν πολυσύχναστο σταθμό.
«Η σχέση ανάμεσα στη μηχανή και τους ηθοποιούς ήτανε μια ελεύθερη χρόνου σχέση, με την έννοια ότι η κάμερα έκανε έναν κύκλο γύρω από ένα χορό που δε μπορούσε να σταθμιστεί χρονικά με ακρίβεια και κάθε φορά και η έκφραση και ο λόγος και το ένα και το άλλο έπρεπε να πέσουν στην ακριβή θέση. Δεν είναι πάρα πολύ εύκολο. Δεν έλεγχα το χώρο απολύτως.»
Έξω από τα γερμανικά πλαίσια
Η “Σκόνη του χρόνου” διαδραματίζεται σε τρεις ηπείρους και έξι χώρες - από το Καζαχστάν ώς τον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Παρ’ότι σε άλλες χώρες υπήρχαν δυσκολότερες καιρικές συνθήκες και πιθανώς ανοργανωσιά - τα πιο δύσκολα γυρίσματα, θα μας εκμυστηρευθεί ο ΘόδωροςΑγγελόπουλος, έγιναν παραδόξως στη Γερμανία, δηλαδή στην Κολονία και στο Βερολίνο. Πρόκειται για δύο διαφορετικές νοοτροπίες, θα μας πει ο σκηνοθέτης. Οι Γερμανοί είναι οργανωμένοι και προσδιορισμένοι με ένα απόλυτο πρόγραμμα. Εγώ είμαι εκτός αυτών.
«Ο χώρος, οι συνθήκες, οι ηθοποιοί, ο καιρός και το ένα και το άλλο με προσδιορίζουν, άρα μου αλλάζουν τις προθέσεις, άρα μου δίνουν άλλες συντεταγμένες και οι Γερμανοί εννοούν να μείνουν στο ίδιο πλαίσιο. Εγώ δε μπορώ να μείνω στο ίδιο πλαίσιο. Εγώ είμαι αναρχικός από φύση.»
Πενήντα χρόνια αγάπη
Η υπόθεση της ταινίας είναι ως συνήθως στον Αγγελόπουλο σύνθετη. Η ιστορία αρχίζει με τον θάνατο του Στάλιν το 1953 στη Σοβιετική Ένωση και εκτυλίσσεται στον κόσμο, εμπλέκοντας τα προσωπικά συμβάντα της ζωής των πρωταγωνιστών με τα μεγάλα γεγονότα που σφράγισαν τον περασμένο αιώνα. Άξονας του σεναρίου είναι μια ερωτική σχέση. Μια γυναίκα, η κομμουνίστρια Ελένη, την οποία υποδύεται η Ιρέν Ζακόμπ, και δύο άντρες, ο Μπρούνο Γκάντς στο ρόλο του γερμανοεβραίου κομμουνιστή Γιάκομπ και ο Μισέλ Πικολί στο ρόλο του Ελληνοαμερικανού Σπύρου. Δύο άνδρες που τους αγάπησε και την αγάπησαν ως το τέλος - 50 ολόκληρα χρόνια. Η Ελένη ταξιδεύει αναζητώντας τον Σπύρο, ενώ ο Γιάκομπ την ακολουθεί παντού.
Τελευταίος του σταθμός είναι το Βερολίνο, όπου αυτοκτονεί έχοντας χάσει όλες του τις
αυταπάτες – τόσο για τη σχέση του με την Ελένη όσο και για τα οράματα του.
Αρχικά ο Γιάκομπ βρέθηκε στη Σοβιετική Ένωση για να αποφύγει τα ναζιστικά στρατόπεδα.
Στην Τασκένδη συναντά την Ελληνίδα Ελένη και μένουν μαζί. Αυτή έχει ένα παιδί από τον Σπύρο. Αυτό το παιδί φεύγει σε μικρή ηλικία για τη Νέα Υόρκη και μεγαλώνει σε συγγενείς του Σπύρου. Μεγαλώνοντας γίνεται σκηνοθέτης, που σε ταινία του αφηγείται την προσωπική του ιστορία - τη δικιά του και των γονιών του. Τον ρόλο αυτόν τον ερμηνεύει ο Ουίλιαμ Νταφόε.
Στο δρόμο για τις Κάννες
Τα γυρίσματα της ταινίας ολοκληρώνονται αυτήν την εβδομάδα στην Αθήνα και στη Ρώμη. Μετά ακολουθεί το μοντάρισμα που κανονικά στον Θόδωρο Αγγελόπουλο δεν παίρνει πολύ χρόνο. Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά, καθώς θα πρέπει να προβεί σε ψηφιακές επεμβάσεις.
«Έχω κάποια πράγματα digital να κάνω, επεμβάσεις δηλαδή ψηφιακές, και αυτές παίρνουν πάρα πολύ χρόνο. Όχι από μένα, από τα εργαστήρια που πρόκειται να τις κάνουνε και αυτό δεν ξέρω πότε θα ολοκληρωθεί και πότε θα τελειώσει. Η πρόθεση είναι να φτάσουμε στις Κάννες στο φεστιβάλ.»
Ας σημειωθεί εδώ ότι το Φεστιβάλ Κινηματογράφου στις Κάννες ξεκινά στις 14. Μαϊου.
Ο χρόνος λοιπόν τρέχει για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο.
Βερολίνο, Παναγιώτης Κουπαράνης
Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift:
Στη γερμανική πρωτεύουσα βρέθηκε αυτές τις μέρες ο σκηνοθέτης Θόδωρος Αγγελόπουλος για τα γυρίσματα της 13ης ταινίας του. Τίτλος της: "Η σκόνη του χρόνου". Το φιλμ θα πάρει το δρόμο για το Φεστιβάλ των Καννών.
Η ιστορία διαδραματίζεται σε έξι χώρες ανά τον κόσμο με τέσσερις κορυφαίους ηθοποιούς σε πρωταγωνιστικό ρόλο: τον Ουίλιαμ Νταφόε, τον Μισέλ Πικολί, την Ιρέν Ζακόμπ και τον Μπρούνο Γκαντς. Οι τρείς τελευταίοι συμμετείχαν στα γυρίσματα που έγιναν στην Κολονία και στο Βερολίνο μπροστά από την Πύλη του Βραδεμβούργου και στον σταθμό του μετρό Gleisdreieck. Την ημέρα των γυρισμάτων εδώ το κρύο δοκίμαζε τις αντοχές όλων. Παρά ταύτα, σχεδόν 5 ώρες, ξανά και ξανά, οι τρεις πρωταγωνιστές ανεβαίνουν αδιαμαρτύρητα τα σκαλιά, στέκονται στο πλατύσκαλο και κάποια στιγμή, ακούγοντας τη μουσική που παίζει μια μπάντα, ο Μπρούνο Γκάντς και στη συνέχεια ο Μισέλ Πικολί θα χορεύουν βάλς με την Ιρέν Ζακόμπ. Πρόκειται για μια και μοναδική σκηνή που διαρκεί πέντε λεπτά, μια σκηνή που κατά τον Θόδωρο Αγγελόπουλο ήταν η δυσκολότερη της όλης ταινίας. Το πρόβλημα ήταν, θα μας πει ο σκηνοθέτης, ότι γυρίζαμε σε έναν πολυσύχναστο σταθμό.
«Η σχέση ανάμεσα στη μηχανή και τους ηθοποιούς ήτανε μια ελεύθερη χρόνου σχέση, με την έννοια ότι η κάμερα έκανε έναν κύκλο γύρω από ένα χορό που δε μπορούσε να σταθμιστεί χρονικά με ακρίβεια και κάθε φορά και η έκφραση και ο λόγος και το ένα και το άλλο έπρεπε να πέσουν στην ακριβή θέση. Δεν είναι πάρα πολύ εύκολο. Δεν έλεγχα το χώρο απολύτως.»
Έξω από τα γερμανικά πλαίσια
Η “Σκόνη του χρόνου” διαδραματίζεται σε τρεις ηπείρους και έξι χώρες - από το Καζαχστάν ώς τον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Παρ’ότι σε άλλες χώρες υπήρχαν δυσκολότερες καιρικές συνθήκες και πιθανώς ανοργανωσιά - τα πιο δύσκολα γυρίσματα, θα μας εκμυστηρευθεί ο ΘόδωροςΑγγελόπουλος, έγιναν παραδόξως στη Γερμανία, δηλαδή στην Κολονία και στο Βερολίνο. Πρόκειται για δύο διαφορετικές νοοτροπίες, θα μας πει ο σκηνοθέτης. Οι Γερμανοί είναι οργανωμένοι και προσδιορισμένοι με ένα απόλυτο πρόγραμμα. Εγώ είμαι εκτός αυτών.
«Ο χώρος, οι συνθήκες, οι ηθοποιοί, ο καιρός και το ένα και το άλλο με προσδιορίζουν, άρα μου αλλάζουν τις προθέσεις, άρα μου δίνουν άλλες συντεταγμένες και οι Γερμανοί εννοούν να μείνουν στο ίδιο πλαίσιο. Εγώ δε μπορώ να μείνω στο ίδιο πλαίσιο. Εγώ είμαι αναρχικός από φύση.»
Πενήντα χρόνια αγάπη
Η υπόθεση της ταινίας είναι ως συνήθως στον Αγγελόπουλο σύνθετη. Η ιστορία αρχίζει με τον θάνατο του Στάλιν το 1953 στη Σοβιετική Ένωση και εκτυλίσσεται στον κόσμο, εμπλέκοντας τα προσωπικά συμβάντα της ζωής των πρωταγωνιστών με τα μεγάλα γεγονότα που σφράγισαν τον περασμένο αιώνα. Άξονας του σεναρίου είναι μια ερωτική σχέση. Μια γυναίκα, η κομμουνίστρια Ελένη, την οποία υποδύεται η Ιρέν Ζακόμπ, και δύο άντρες, ο Μπρούνο Γκάντς στο ρόλο του γερμανοεβραίου κομμουνιστή Γιάκομπ και ο Μισέλ Πικολί στο ρόλο του Ελληνοαμερικανού Σπύρου. Δύο άνδρες που τους αγάπησε και την αγάπησαν ως το τέλος - 50 ολόκληρα χρόνια. Η Ελένη ταξιδεύει αναζητώντας τον Σπύρο, ενώ ο Γιάκομπ την ακολουθεί παντού.
Τελευταίος του σταθμός είναι το Βερολίνο, όπου αυτοκτονεί έχοντας χάσει όλες του τις
αυταπάτες – τόσο για τη σχέση του με την Ελένη όσο και για τα οράματα του.
Αρχικά ο Γιάκομπ βρέθηκε στη Σοβιετική Ένωση για να αποφύγει τα ναζιστικά στρατόπεδα.
Στην Τασκένδη συναντά την Ελληνίδα Ελένη και μένουν μαζί. Αυτή έχει ένα παιδί από τον Σπύρο. Αυτό το παιδί φεύγει σε μικρή ηλικία για τη Νέα Υόρκη και μεγαλώνει σε συγγενείς του Σπύρου. Μεγαλώνοντας γίνεται σκηνοθέτης, που σε ταινία του αφηγείται την προσωπική του ιστορία - τη δικιά του και των γονιών του. Τον ρόλο αυτόν τον ερμηνεύει ο Ουίλιαμ Νταφόε.
Στο δρόμο για τις Κάννες
Τα γυρίσματα της ταινίας ολοκληρώνονται αυτήν την εβδομάδα στην Αθήνα και στη Ρώμη. Μετά ακολουθεί το μοντάρισμα που κανονικά στον Θόδωρο Αγγελόπουλο δεν παίρνει πολύ χρόνο. Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά, καθώς θα πρέπει να προβεί σε ψηφιακές επεμβάσεις.
«Έχω κάποια πράγματα digital να κάνω, επεμβάσεις δηλαδή ψηφιακές, και αυτές παίρνουν πάρα πολύ χρόνο. Όχι από μένα, από τα εργαστήρια που πρόκειται να τις κάνουνε και αυτό δεν ξέρω πότε θα ολοκληρωθεί και πότε θα τελειώσει. Η πρόθεση είναι να φτάσουμε στις Κάννες στο φεστιβάλ.»
Ας σημειωθεί εδώ ότι το Φεστιβάλ Κινηματογράφου στις Κάννες ξεκινά στις 14. Μαϊου.
Ο χρόνος λοιπόν τρέχει για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο.
Βερολίνο, Παναγιώτης Κουπαράνης
Comments