γράμματα αναγνωστών -καθημερινή
Κίνδυνος υποβάθμισης των Ερευνητικών Κέντρων
Κύριε διευθυντά
Το νομοσχέδιο για την Ερευνα και Τεχνολογία (Ε&Τ) που κατατέθηκε στη Βουλή φιλοδοξεί να αλλάξει, να βελτιώσει και να εκσυγχρονίσει το θεσμικό πλαίσιο για την έρευνα (νόμος 1514/1985), το οποίο υφίσταται στην Ελλάδα τα τελευταία 23 χρόνια.
Επειτα από διαβούλευση δυόμισι χρόνων μεταξύ των ενδιαφερόμενων φορέων και του υπουργείου Ανάπτυξης, στην αρχή του 2007, είχε καταρτισθεί ένα προσχέδιο νόμου με αρκετά θετικά στοιχεία (Εθνικός Οργανισμός Ε&Τ, θεσμοθέτηση ενιαίου χώρου Ερευνας - Ανώτατης Εκπαίδευσης κ.ά.), τα οποία αναμφισβήτητα θεωρήθηκαν ως ένα σοβαρό βήμα προς την κατεύθυνση της αναβάθμισης της εθνικής ερευνητικής στρατηγικής στην πατρίδα μας.
Τελικά, παρά τα συμπεφωνημένα, το σχέδιο νόμου το οποίο κατατέθηκε παρουσιάζει εκτεταμένους ακρωτηριασμούς και διαφοροποιήσεις σε σημαντικά ζητήματα, όπως αυτά που αφορούν κυρίως τον ενιαίο χώρο τριτοβάθμιας μεταπτυχιακής εκπαίδευσης με ισότιμη συμμετοχή των Ερενητικών Κέντρων (Ε.Κ.) και των ΑΕΙ στη δυνατότητα επίβλεψης μεταπτυχιακών διατριβών από ερευνητές και ακόμη στη μισθολογική εξομοίωση ερευνητών με τους καθηγητές των ΑΕΙ.
Τι συνέβη όμως και έγιναν αυτές οι παρεμβάσεις;
Επειτα από τις συνόδους των πρυτάνεων στην Καστοριά (20/4/2007) και στο Ηράκλειο (22/6/2007) η δομή και η φιλοσοφία του νομοσχεδίου άλλαξαν. Πανεπιστημιακοί κύκλοι άρχισαν να θέτουν θέματα χρηματοδότησης για κάποια πανεπιστημιακά Ερευνητικά Κέντρα, τα οποία παρ’ όλο που ακόμα δεν έχουν ιδρυθεί, διεκδικούν σοβαρό μερίδιο της χρηματοδότησης για την Ερευνα, η οποία από το 0,6% του ΑΕΠ που είναι τώρα θα πρέπει να αυξηθεί στο 1,5% μέχρι το 2013.
Για τη διεκδίκηση της παράλογης αυτής απαίτησης για χρηματοδότηση μη υπαρκτών ή μη αξιολογημένων φορέων, οι κύκλοι αυτοί προέβησαν προφανώς στην άσκηση πιέσεων για την υποβάθμιση των επί δεκαετιών υπαρχόντων και αξιολογημένων με αδιάβλητες διαδικασίες Ε.Κ. της χώρας. Οι δραστηριότητες των ερευνητών και τα Ε.Κ. αποτελούν τον μοναδικό τομέα του ελληνικού Δημοσίου που αξιολογείται σε συστηματική βάση ανά πενταετία και η χρηματοδότησή τους συναρτάται με τα αποτελέσματα της αξιολόγησης.
Η ισότιμη αλληλεπίδραση Ε.Κ. και ΑΕΙ σε επίπεδο κοινών ερευνητικών στόχων και μεταπτυχιακών σπουδών, από τη φύση της, μόνο ωφέλιμη για τη χώρα μας μπορεί να είναι. Η αναγνώριση και η θεσμοθέτηση αυτής της αναγκαιότητας υποβαθμίστηκε. Αυτή η παράβλεψη (θεσμοθετεί) την ύπαρξη «Κρυφών Σχολειών» στη σύγχρονη εποχή, δηλαδή των Ε.Κ., στα οποία παρέχεται υψηλής ποιότητας μεταπτυχιακή εκπαίδευση και ερευνητική κουλτούρα σε εκατοντάδες νέους επιστήμονες εν κρυπτώ, αφού σαν επιβλέποντες των μεταπτυχιακών φοιτητών εμφανίζονται όχι οι υπεύθυνοι ερευνητές αλλά συνάδελφοί τους μέλη ΔΕΠ.
Επιπλέον, ενώ τα προσόντα των ερευνητών και μελών ΔΕΠ είναι σε πλήρη αντιστοιχία, ο νέος νόμος είναι προκλητικά αρνητικός στην αυτονόητη μισθολογική εξομοίωση. Η αντιστοίχηση αυτή υπήρχε στον νόμο 1514/1985 και σε αυτή οφειλόταν σε ένα μεγάλο βαθμό η προσέλκυση ικανότατων επιστημόνων στα Ε.Κ. κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, οι οποίοι εν τέλει και αποδεδειγμένα, προήγαγαν κατά τα μέγιστα την υψηλού επιπέδου έρευνα στην Ελλάδα.
Τέτοιες εσκεμμένες συστηματικές προσπάθειες υποβάθμισης των Ε.Κ. και των ερευνητών οδηγούν στη δημιουργία επιστημόνων δεύτερης κατηγορίας, και αναγκάζουν σε βέβαιο και ταχύ μαρασμό τα Ε.Κ. Επιπλέον, διχοτομούν το ερευνητικό δυναμικό της χώρας, το οποίο σε κάθε περίπτωση δεν είναι και το μεγαλύτερο δυνατό.
Τελειώνοντας θα ήθελα να φέρω τους αρμόδιους προ των ευθυνών τους πριν από την ψήφιση του νομοσχεδίου για το θεσμικό πλαίσιο της έρευνας στην ολομέλεια της Βουλής. Ας αναλογιστούν τελικά αν θέλουν, η συρρίκνωση και ο μαρασμος των Ε.Κ. της Ελλάδας να φέρει την υπογραφή
Μιχαλης Βελεγρακης - Πρόεδρος του Δ.Σ. Συλλόγου Ερευνητών Ιδρύματος Τεχνολογίας και Ερευνας (ΙΤΕ)
Η τιμή της βενζίνης
Είναι γνωστή σε όλους η απροθυμία των πολιτών στη χρησιμοποίηση των Μαζικών Μέσων Μεταφοράς, την οποία περιγράφει λεπτομερώς η συνεργάτις σας Αλεξάνδρα Κασσίμη στην εφημερίδα σας της 17ης τρέχοντος: «Τα μέσα (μαζικής) μεταφοράς δεν ελκύουν τους Αθηναίους». Χρησιμοποιούν κατά κανόνα τα επιβατικά τους Ι.Χ. και τα διαρκώς αυξανόμενα βενζινοβόρα τζιπ τα οποία κυκλοφορούν στο κέντρο της Αθήνας, του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης και των μεγάλων πόλεων. Το αποτέλεσμα είναι η κυκλοφοριακή συμφόρηση, την οποία λεπτομερώς περιγράφει για τη Θεσσαλονίκη ο συνεργάτης σας Θανάσης Τσιγγάνας («Διπλοπαρκάρισμα και στον Λευκό Πύργο» «Η Καθημερινή», 18 Ιανουαρίου), η κατασπατάληση καυσίμου και η ρύπανση του περιβάλλοντος.
Η κυβέρνηση όχι μόνο στηρίζεται στον πατριωτισμό των πολιτών για τη χρησιμοποίηση από αυτούς των ΜΜΜ και τον περιορισμό της χρησιμοποίησης των ΕΙΧ, αλλά με μέτρα τα οποία πρόσφατα υιοθετεί, όπως π.χ. η πώληση υγρών καυσίμων από σούπερ μάρκετ, προσπαθεί να μειώσει την τιμή λιανικής της βενζίνης, με αποτέλεσμα την ενθάρρυνση της χρησιμοποίησης των ΕΙΧ. Από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης στη δική μας χώρα η βενζίνη πωλείται σε κατά πολύ μικρότερη τιμή και τούτο, όχι γιατί η τιμή πωλήσεως από τα διυλιστήριά μας είναι η χαμηλότερη (αντιθέτως, είναι από τις υψηλότερες), αλλά γιατί το Δημόσιο επιβάλλει στα υγρά καύσιμα τον χαμηλότερο Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης.
Αν ειλικρινά η κυβέρνηση επιθυμεί τον περιορισμό της χρησιμοποίησης από τους πολίτες των ΕΙΧ, θα πρέπει αμέσως να αυξήσει τον ΕΦΚ της βενζίνης. Και θα πρέπει η αύξηση να είναι γενναία (διπλασιασμός;) δεδομένου ότι η ελαστικότητα της ζήτησης ως προς την τιμή στην περίπτωση της βενζίνης είναι χαμηλή. Ενα τέτοιο μέτρο θα ανέβαζε την τιμή λιανικής της βενζίνης στο επίπεδο του μέσου όρου των τιμών που ισχύουν στην Ε.Ε., θα περιόριζε τη χρησιμοποίηση των ΕΙΧ, με αποτέλεσμα τον περιορισμό της συμφόρησης της κυκλοφορίας και της ρύπανσης της ατμόσφαιρας. Η επίδραση επί του πληθωρισμού θα είναι αμελητέα, δεδομένου ότι οι βιομηχανίες, βιοτεχνίες και οι μεταφορές δεν χρησιμοποιούν βενζίνη ώστε να δικαιολογούνται ανατιμήσεις προϊόντων ή κομίστρων.
Πυθαγορας Μπικος / Αθήνα
Με τιμές αρχηγού κράτους
Κύριε διευθυντά
Διαβάζοντας στην «Καθημερινή» της 31ης Ιαν. 2008, τη στήλη «Απογραφές» με τίτλο «Στη χώρα της υπερβολής», μου εγεννήθησαν ορισμένες απορίες. Τόσο πολύ ενόχλησε τη στήλη το γεγονός ότι ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος εκηδεύθη με τιμές αρχηγού κράτους εν ενεργεία, ενώ ήταν Αρχιεπίσκοπος εν ενεργεία; Αν ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν, θα θυμηθούμε ότι η κηδεία της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη και ενώ δεν ήταν κατά τον χρόνο της ασθενείας της παρά μια απλή βουλευτής, έγινε με τιμές πρωθυπουργού εν ενεργεία, επί κιλλίβαντος πυροβόλου, κατά δε την επιστροφή της σορού της από τις ΗΠΑ, απογειώθησαν πολεμικά αεροσκάφη τα οποία και εκτός ακόμη του ελληνικού εναερίου χώρου, έσπευσαν προς προϋπάντηση του αεροσκάφους της, το οποίο και συνόδευσαν τιμητικά μέχρι την Αθήνα. Η ενέργεια αυτή δικαιώνει τον τίτλο της στήλης.
Η στήλη σημειώνει ότι η αργία την ημέρα της κηδείας, στις δημόσιες υπηρεσίες, ήταν δυνατόν να δημιουργήσει προβλήματα στη λειτουργία τους. Ωστε μία ημέρα αργίας μετά δέκα χρόνια που ήταν Αρχιεπίσκοπος ο μακαριστός Χριστόδουλος θα δημιουργούσε πρόβλημα και δεν δημιουργείται από τις επαναλαμβανόμενες και αυξανόμενες με γεωμετρική πρόοδο απεργίες που προκαλούν οι συνδικαλιστές του δημοσίου τομέα; Αυτό δεν είναι υπερβολή;
Σπυρ. Τσαμουρης / Γλυφάδα
Περί ασύλου
Κύριε διευθυντά
Με τίτλο «Οκτώ μήνες μετά τον νόμο-πλαίσιο» η «Κ» αφιέρωσε μια ολόκληρη σελίδα στο θέμα του ασύλου. Τολμώ να πω ότι οι δημοσιευόμενες παρεμβάσεις έξι πανεπιστημιακών είναι απογοητευτικές. Σα να μην υπάρχει πρόβλημα. Βολές εκτός γηπέδου, αλλά καμιά προσπάθεια διατύπωσης μιας ρεαλιστικής διορθωτικής πρότασης.
Ισως μια απλούστερη (αλλά στο επικρατούν κλίμα δυσκολότερα αποδεκτή) λύση θα ήταν να ανατεθεί η αρμοδιότητα αντιμετώπισης των καταχρήσεων ασύλου αποκλειστικά στον πρύτανη χωρίς συμμετοχή του πρ. σ. ή οποιουδήποτε άλλου διοικητικού οργάνου, ώστε να αποφευχθούν περιπλοκές λόγω ενδεχόμενης διαφωνίας του οργάνου αυτού με την εισήγηση του πρύτανη. Σε τέτοια περίπτωση πρέπει να ανήκει στην προσωρινή ευθύνη του πρύτανη η αρμοδιότητα να ζητήσει τη συνδρομή (παρουσία εισαγγελέως) των νόμιμων κρατικών οργάνων ασφαλείας, οπότε, αν προβεί καταθέσει εγκαίρως την αίτηση αυτή, απαλλάσσεται από κάθε ευθύνη για ζημίες δημόσιας περιουσίας, που ενδεχομένως προκύψουν λόγω της κατάχρησης του ασύλου.
Δεν αποκλείεται να υπάρχουν καλύτερες λύσεις στο σοβαρό και δύσκολο αυτό πρόβλημα. Αλλά, όπως σημειώθηκε και προηγουμένως, ας τις προτείνουν αρμοδιότεροι από μένα!
Γρηγ. Δ. Ευστρατιαδης / Αθήνα
Οι εξελίξεις στα Βαλκάνια
Κύριε διευθυντά
Με έντονο αίσθημα ανησυχίας και απορίας, παρατηρώ τις τελευταίες γεωπολιτικές εξελίξεις στα Βαλκάνια και ειδικότερα στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Σύσταση νέων κρατιδίων, εντάξεις στο ΝΑΤΟ, αμερικανικές φιλοφρονήσεις και ρωσικές απειλές. Γεγονότα, φράσεις και λογικές παλαιότερων δεκαετιών, που θυμίζουν μονάχα καταστάσεις απειλών και αποσταθεροποιήσεων. Το Κόσοβο ανακηρύσσει την ανεξαρτησία του με τις ευλογίες των ΗΠΑ, η Σερβία λογικά αντιδρά με την υποστήριξη των Ρώσων, που με τη σειρά τους μιλάνε για προδεδικασμένα σε Κύπρο και επαρχίες της Γεωργίας. Μπροστά σε αυτές, λοιπόν, τις διεθνείς εξελίξεις η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα σημαντικό σταυροδρόμι, που θα καθορίσει το μέλλον των διεθνών της σχέσεων, καθώς και τον ηγετικό της ρόλο, ως ρυθμιστή καταστάσεων στον ευρύτερο χώρο της νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Η Ελλάδα, στο θέμα του Κοσόβου δεν μπορεί να συμπλεύσει με την πολιτική της Ε.Ε. που μάλλον έχει την πολυτέλεια του χρόνου να περιμένει μερικές ημέρες προτού αντιδράσει μια και ουδέποτε επέδειξε ωριμότητα σε διεθνείς προκλήσεις και συχνά αδυναμία κατάληξης κοινών αποφάσεων (βλ. Ιράκ).
Η χώρα μας βρίσκεται στο μεταίχμιο ενός νέου ρόλου στην περιοχή. Η ιστορία μας διδάσκει αδικήματα της διεθνούς κοινότητας και των συμμάχων επί των συμφερόντων της μικρής μας χώρας, ακόμα περισσότερο όμως ίσως να έχουμε αδικήσει τον εαυτό μας, αδυνατώντας κατά καιρούς να εκφράσουμε με πυγμή τη στάση μας στις διεθνείς προκλήσεις, προβάλλοντάς μας στους διεθνείς μας εταίρους ως παθητικούς άβουλους κομπάρσους. Ο ελληνικός λαός αναζητεί πλατφόρμα έκφρασης στο πρόσωπο του κ. Καραμανλή και ο πρωθυπουργός έχει ευθύνη να την παρέχει. Μπροστά στην έλλειψη εκπροσώπησης αυτών των πεποιθήσεων, φοβούμαι πως ο λαός θα στραφεί προς πολιτικές παρατάξεις ακραίων φρονημάτων, πράγμα που ίσως αποτελεί και κίνδυνο στα θεμέλια του ίδιου του κοινωνικού στερεώματος.
Κασεκας Λουκας - Ιδιωτικός υπάλληλος / Ηνωμένο Βασίλειο
Κίνδυνος υποβάθμισης των Ερευνητικών Κέντρων
Κύριε διευθυντά
Το νομοσχέδιο για την Ερευνα και Τεχνολογία (Ε&Τ) που κατατέθηκε στη Βουλή φιλοδοξεί να αλλάξει, να βελτιώσει και να εκσυγχρονίσει το θεσμικό πλαίσιο για την έρευνα (νόμος 1514/1985), το οποίο υφίσταται στην Ελλάδα τα τελευταία 23 χρόνια.
Επειτα από διαβούλευση δυόμισι χρόνων μεταξύ των ενδιαφερόμενων φορέων και του υπουργείου Ανάπτυξης, στην αρχή του 2007, είχε καταρτισθεί ένα προσχέδιο νόμου με αρκετά θετικά στοιχεία (Εθνικός Οργανισμός Ε&Τ, θεσμοθέτηση ενιαίου χώρου Ερευνας - Ανώτατης Εκπαίδευσης κ.ά.), τα οποία αναμφισβήτητα θεωρήθηκαν ως ένα σοβαρό βήμα προς την κατεύθυνση της αναβάθμισης της εθνικής ερευνητικής στρατηγικής στην πατρίδα μας.
Τελικά, παρά τα συμπεφωνημένα, το σχέδιο νόμου το οποίο κατατέθηκε παρουσιάζει εκτεταμένους ακρωτηριασμούς και διαφοροποιήσεις σε σημαντικά ζητήματα, όπως αυτά που αφορούν κυρίως τον ενιαίο χώρο τριτοβάθμιας μεταπτυχιακής εκπαίδευσης με ισότιμη συμμετοχή των Ερενητικών Κέντρων (Ε.Κ.) και των ΑΕΙ στη δυνατότητα επίβλεψης μεταπτυχιακών διατριβών από ερευνητές και ακόμη στη μισθολογική εξομοίωση ερευνητών με τους καθηγητές των ΑΕΙ.
Τι συνέβη όμως και έγιναν αυτές οι παρεμβάσεις;
Επειτα από τις συνόδους των πρυτάνεων στην Καστοριά (20/4/2007) και στο Ηράκλειο (22/6/2007) η δομή και η φιλοσοφία του νομοσχεδίου άλλαξαν. Πανεπιστημιακοί κύκλοι άρχισαν να θέτουν θέματα χρηματοδότησης για κάποια πανεπιστημιακά Ερευνητικά Κέντρα, τα οποία παρ’ όλο που ακόμα δεν έχουν ιδρυθεί, διεκδικούν σοβαρό μερίδιο της χρηματοδότησης για την Ερευνα, η οποία από το 0,6% του ΑΕΠ που είναι τώρα θα πρέπει να αυξηθεί στο 1,5% μέχρι το 2013.
Για τη διεκδίκηση της παράλογης αυτής απαίτησης για χρηματοδότηση μη υπαρκτών ή μη αξιολογημένων φορέων, οι κύκλοι αυτοί προέβησαν προφανώς στην άσκηση πιέσεων για την υποβάθμιση των επί δεκαετιών υπαρχόντων και αξιολογημένων με αδιάβλητες διαδικασίες Ε.Κ. της χώρας. Οι δραστηριότητες των ερευνητών και τα Ε.Κ. αποτελούν τον μοναδικό τομέα του ελληνικού Δημοσίου που αξιολογείται σε συστηματική βάση ανά πενταετία και η χρηματοδότησή τους συναρτάται με τα αποτελέσματα της αξιολόγησης.
Η ισότιμη αλληλεπίδραση Ε.Κ. και ΑΕΙ σε επίπεδο κοινών ερευνητικών στόχων και μεταπτυχιακών σπουδών, από τη φύση της, μόνο ωφέλιμη για τη χώρα μας μπορεί να είναι. Η αναγνώριση και η θεσμοθέτηση αυτής της αναγκαιότητας υποβαθμίστηκε. Αυτή η παράβλεψη (θεσμοθετεί) την ύπαρξη «Κρυφών Σχολειών» στη σύγχρονη εποχή, δηλαδή των Ε.Κ., στα οποία παρέχεται υψηλής ποιότητας μεταπτυχιακή εκπαίδευση και ερευνητική κουλτούρα σε εκατοντάδες νέους επιστήμονες εν κρυπτώ, αφού σαν επιβλέποντες των μεταπτυχιακών φοιτητών εμφανίζονται όχι οι υπεύθυνοι ερευνητές αλλά συνάδελφοί τους μέλη ΔΕΠ.
Επιπλέον, ενώ τα προσόντα των ερευνητών και μελών ΔΕΠ είναι σε πλήρη αντιστοιχία, ο νέος νόμος είναι προκλητικά αρνητικός στην αυτονόητη μισθολογική εξομοίωση. Η αντιστοίχηση αυτή υπήρχε στον νόμο 1514/1985 και σε αυτή οφειλόταν σε ένα μεγάλο βαθμό η προσέλκυση ικανότατων επιστημόνων στα Ε.Κ. κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, οι οποίοι εν τέλει και αποδεδειγμένα, προήγαγαν κατά τα μέγιστα την υψηλού επιπέδου έρευνα στην Ελλάδα.
Τέτοιες εσκεμμένες συστηματικές προσπάθειες υποβάθμισης των Ε.Κ. και των ερευνητών οδηγούν στη δημιουργία επιστημόνων δεύτερης κατηγορίας, και αναγκάζουν σε βέβαιο και ταχύ μαρασμό τα Ε.Κ. Επιπλέον, διχοτομούν το ερευνητικό δυναμικό της χώρας, το οποίο σε κάθε περίπτωση δεν είναι και το μεγαλύτερο δυνατό.
Τελειώνοντας θα ήθελα να φέρω τους αρμόδιους προ των ευθυνών τους πριν από την ψήφιση του νομοσχεδίου για το θεσμικό πλαίσιο της έρευνας στην ολομέλεια της Βουλής. Ας αναλογιστούν τελικά αν θέλουν, η συρρίκνωση και ο μαρασμος των Ε.Κ. της Ελλάδας να φέρει την υπογραφή
Μιχαλης Βελεγρακης - Πρόεδρος του Δ.Σ. Συλλόγου Ερευνητών Ιδρύματος Τεχνολογίας και Ερευνας (ΙΤΕ)
Η τιμή της βενζίνης
Είναι γνωστή σε όλους η απροθυμία των πολιτών στη χρησιμοποίηση των Μαζικών Μέσων Μεταφοράς, την οποία περιγράφει λεπτομερώς η συνεργάτις σας Αλεξάνδρα Κασσίμη στην εφημερίδα σας της 17ης τρέχοντος: «Τα μέσα (μαζικής) μεταφοράς δεν ελκύουν τους Αθηναίους». Χρησιμοποιούν κατά κανόνα τα επιβατικά τους Ι.Χ. και τα διαρκώς αυξανόμενα βενζινοβόρα τζιπ τα οποία κυκλοφορούν στο κέντρο της Αθήνας, του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης και των μεγάλων πόλεων. Το αποτέλεσμα είναι η κυκλοφοριακή συμφόρηση, την οποία λεπτομερώς περιγράφει για τη Θεσσαλονίκη ο συνεργάτης σας Θανάσης Τσιγγάνας («Διπλοπαρκάρισμα και στον Λευκό Πύργο» «Η Καθημερινή», 18 Ιανουαρίου), η κατασπατάληση καυσίμου και η ρύπανση του περιβάλλοντος.
Η κυβέρνηση όχι μόνο στηρίζεται στον πατριωτισμό των πολιτών για τη χρησιμοποίηση από αυτούς των ΜΜΜ και τον περιορισμό της χρησιμοποίησης των ΕΙΧ, αλλά με μέτρα τα οποία πρόσφατα υιοθετεί, όπως π.χ. η πώληση υγρών καυσίμων από σούπερ μάρκετ, προσπαθεί να μειώσει την τιμή λιανικής της βενζίνης, με αποτέλεσμα την ενθάρρυνση της χρησιμοποίησης των ΕΙΧ. Από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης στη δική μας χώρα η βενζίνη πωλείται σε κατά πολύ μικρότερη τιμή και τούτο, όχι γιατί η τιμή πωλήσεως από τα διυλιστήριά μας είναι η χαμηλότερη (αντιθέτως, είναι από τις υψηλότερες), αλλά γιατί το Δημόσιο επιβάλλει στα υγρά καύσιμα τον χαμηλότερο Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης.
Αν ειλικρινά η κυβέρνηση επιθυμεί τον περιορισμό της χρησιμοποίησης από τους πολίτες των ΕΙΧ, θα πρέπει αμέσως να αυξήσει τον ΕΦΚ της βενζίνης. Και θα πρέπει η αύξηση να είναι γενναία (διπλασιασμός;) δεδομένου ότι η ελαστικότητα της ζήτησης ως προς την τιμή στην περίπτωση της βενζίνης είναι χαμηλή. Ενα τέτοιο μέτρο θα ανέβαζε την τιμή λιανικής της βενζίνης στο επίπεδο του μέσου όρου των τιμών που ισχύουν στην Ε.Ε., θα περιόριζε τη χρησιμοποίηση των ΕΙΧ, με αποτέλεσμα τον περιορισμό της συμφόρησης της κυκλοφορίας και της ρύπανσης της ατμόσφαιρας. Η επίδραση επί του πληθωρισμού θα είναι αμελητέα, δεδομένου ότι οι βιομηχανίες, βιοτεχνίες και οι μεταφορές δεν χρησιμοποιούν βενζίνη ώστε να δικαιολογούνται ανατιμήσεις προϊόντων ή κομίστρων.
Πυθαγορας Μπικος / Αθήνα
Με τιμές αρχηγού κράτους
Κύριε διευθυντά
Διαβάζοντας στην «Καθημερινή» της 31ης Ιαν. 2008, τη στήλη «Απογραφές» με τίτλο «Στη χώρα της υπερβολής», μου εγεννήθησαν ορισμένες απορίες. Τόσο πολύ ενόχλησε τη στήλη το γεγονός ότι ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος εκηδεύθη με τιμές αρχηγού κράτους εν ενεργεία, ενώ ήταν Αρχιεπίσκοπος εν ενεργεία; Αν ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν, θα θυμηθούμε ότι η κηδεία της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη και ενώ δεν ήταν κατά τον χρόνο της ασθενείας της παρά μια απλή βουλευτής, έγινε με τιμές πρωθυπουργού εν ενεργεία, επί κιλλίβαντος πυροβόλου, κατά δε την επιστροφή της σορού της από τις ΗΠΑ, απογειώθησαν πολεμικά αεροσκάφη τα οποία και εκτός ακόμη του ελληνικού εναερίου χώρου, έσπευσαν προς προϋπάντηση του αεροσκάφους της, το οποίο και συνόδευσαν τιμητικά μέχρι την Αθήνα. Η ενέργεια αυτή δικαιώνει τον τίτλο της στήλης.
Η στήλη σημειώνει ότι η αργία την ημέρα της κηδείας, στις δημόσιες υπηρεσίες, ήταν δυνατόν να δημιουργήσει προβλήματα στη λειτουργία τους. Ωστε μία ημέρα αργίας μετά δέκα χρόνια που ήταν Αρχιεπίσκοπος ο μακαριστός Χριστόδουλος θα δημιουργούσε πρόβλημα και δεν δημιουργείται από τις επαναλαμβανόμενες και αυξανόμενες με γεωμετρική πρόοδο απεργίες που προκαλούν οι συνδικαλιστές του δημοσίου τομέα; Αυτό δεν είναι υπερβολή;
Σπυρ. Τσαμουρης / Γλυφάδα
Περί ασύλου
Κύριε διευθυντά
Με τίτλο «Οκτώ μήνες μετά τον νόμο-πλαίσιο» η «Κ» αφιέρωσε μια ολόκληρη σελίδα στο θέμα του ασύλου. Τολμώ να πω ότι οι δημοσιευόμενες παρεμβάσεις έξι πανεπιστημιακών είναι απογοητευτικές. Σα να μην υπάρχει πρόβλημα. Βολές εκτός γηπέδου, αλλά καμιά προσπάθεια διατύπωσης μιας ρεαλιστικής διορθωτικής πρότασης.
Ισως μια απλούστερη (αλλά στο επικρατούν κλίμα δυσκολότερα αποδεκτή) λύση θα ήταν να ανατεθεί η αρμοδιότητα αντιμετώπισης των καταχρήσεων ασύλου αποκλειστικά στον πρύτανη χωρίς συμμετοχή του πρ. σ. ή οποιουδήποτε άλλου διοικητικού οργάνου, ώστε να αποφευχθούν περιπλοκές λόγω ενδεχόμενης διαφωνίας του οργάνου αυτού με την εισήγηση του πρύτανη. Σε τέτοια περίπτωση πρέπει να ανήκει στην προσωρινή ευθύνη του πρύτανη η αρμοδιότητα να ζητήσει τη συνδρομή (παρουσία εισαγγελέως) των νόμιμων κρατικών οργάνων ασφαλείας, οπότε, αν προβεί καταθέσει εγκαίρως την αίτηση αυτή, απαλλάσσεται από κάθε ευθύνη για ζημίες δημόσιας περιουσίας, που ενδεχομένως προκύψουν λόγω της κατάχρησης του ασύλου.
Δεν αποκλείεται να υπάρχουν καλύτερες λύσεις στο σοβαρό και δύσκολο αυτό πρόβλημα. Αλλά, όπως σημειώθηκε και προηγουμένως, ας τις προτείνουν αρμοδιότεροι από μένα!
Γρηγ. Δ. Ευστρατιαδης / Αθήνα
Οι εξελίξεις στα Βαλκάνια
Κύριε διευθυντά
Με έντονο αίσθημα ανησυχίας και απορίας, παρατηρώ τις τελευταίες γεωπολιτικές εξελίξεις στα Βαλκάνια και ειδικότερα στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Σύσταση νέων κρατιδίων, εντάξεις στο ΝΑΤΟ, αμερικανικές φιλοφρονήσεις και ρωσικές απειλές. Γεγονότα, φράσεις και λογικές παλαιότερων δεκαετιών, που θυμίζουν μονάχα καταστάσεις απειλών και αποσταθεροποιήσεων. Το Κόσοβο ανακηρύσσει την ανεξαρτησία του με τις ευλογίες των ΗΠΑ, η Σερβία λογικά αντιδρά με την υποστήριξη των Ρώσων, που με τη σειρά τους μιλάνε για προδεδικασμένα σε Κύπρο και επαρχίες της Γεωργίας. Μπροστά σε αυτές, λοιπόν, τις διεθνείς εξελίξεις η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα σημαντικό σταυροδρόμι, που θα καθορίσει το μέλλον των διεθνών της σχέσεων, καθώς και τον ηγετικό της ρόλο, ως ρυθμιστή καταστάσεων στον ευρύτερο χώρο της νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Η Ελλάδα, στο θέμα του Κοσόβου δεν μπορεί να συμπλεύσει με την πολιτική της Ε.Ε. που μάλλον έχει την πολυτέλεια του χρόνου να περιμένει μερικές ημέρες προτού αντιδράσει μια και ουδέποτε επέδειξε ωριμότητα σε διεθνείς προκλήσεις και συχνά αδυναμία κατάληξης κοινών αποφάσεων (βλ. Ιράκ).
Η χώρα μας βρίσκεται στο μεταίχμιο ενός νέου ρόλου στην περιοχή. Η ιστορία μας διδάσκει αδικήματα της διεθνούς κοινότητας και των συμμάχων επί των συμφερόντων της μικρής μας χώρας, ακόμα περισσότερο όμως ίσως να έχουμε αδικήσει τον εαυτό μας, αδυνατώντας κατά καιρούς να εκφράσουμε με πυγμή τη στάση μας στις διεθνείς προκλήσεις, προβάλλοντάς μας στους διεθνείς μας εταίρους ως παθητικούς άβουλους κομπάρσους. Ο ελληνικός λαός αναζητεί πλατφόρμα έκφρασης στο πρόσωπο του κ. Καραμανλή και ο πρωθυπουργός έχει ευθύνη να την παρέχει. Μπροστά στην έλλειψη εκπροσώπησης αυτών των πεποιθήσεων, φοβούμαι πως ο λαός θα στραφεί προς πολιτικές παρατάξεις ακραίων φρονημάτων, πράγμα που ίσως αποτελεί και κίνδυνο στα θεμέλια του ίδιου του κοινωνικού στερεώματος.
Κασεκας Λουκας - Ιδιωτικός υπάλληλος / Ηνωμένο Βασίλειο
Κύριε διευθυντά
Το νομοσχέδιο για την Ερευνα και Τεχνολογία (Ε&Τ) που κατατέθηκε στη Βουλή φιλοδοξεί να αλλάξει, να βελτιώσει και να εκσυγχρονίσει το θεσμικό πλαίσιο για την έρευνα (νόμος 1514/1985), το οποίο υφίσταται στην Ελλάδα τα τελευταία 23 χρόνια.
Επειτα από διαβούλευση δυόμισι χρόνων μεταξύ των ενδιαφερόμενων φορέων και του υπουργείου Ανάπτυξης, στην αρχή του 2007, είχε καταρτισθεί ένα προσχέδιο νόμου με αρκετά θετικά στοιχεία (Εθνικός Οργανισμός Ε&Τ, θεσμοθέτηση ενιαίου χώρου Ερευνας - Ανώτατης Εκπαίδευσης κ.ά.), τα οποία αναμφισβήτητα θεωρήθηκαν ως ένα σοβαρό βήμα προς την κατεύθυνση της αναβάθμισης της εθνικής ερευνητικής στρατηγικής στην πατρίδα μας.
Τελικά, παρά τα συμπεφωνημένα, το σχέδιο νόμου το οποίο κατατέθηκε παρουσιάζει εκτεταμένους ακρωτηριασμούς και διαφοροποιήσεις σε σημαντικά ζητήματα, όπως αυτά που αφορούν κυρίως τον ενιαίο χώρο τριτοβάθμιας μεταπτυχιακής εκπαίδευσης με ισότιμη συμμετοχή των Ερενητικών Κέντρων (Ε.Κ.) και των ΑΕΙ στη δυνατότητα επίβλεψης μεταπτυχιακών διατριβών από ερευνητές και ακόμη στη μισθολογική εξομοίωση ερευνητών με τους καθηγητές των ΑΕΙ.
Τι συνέβη όμως και έγιναν αυτές οι παρεμβάσεις;
Επειτα από τις συνόδους των πρυτάνεων στην Καστοριά (20/4/2007) και στο Ηράκλειο (22/6/2007) η δομή και η φιλοσοφία του νομοσχεδίου άλλαξαν. Πανεπιστημιακοί κύκλοι άρχισαν να θέτουν θέματα χρηματοδότησης για κάποια πανεπιστημιακά Ερευνητικά Κέντρα, τα οποία παρ’ όλο που ακόμα δεν έχουν ιδρυθεί, διεκδικούν σοβαρό μερίδιο της χρηματοδότησης για την Ερευνα, η οποία από το 0,6% του ΑΕΠ που είναι τώρα θα πρέπει να αυξηθεί στο 1,5% μέχρι το 2013.
Για τη διεκδίκηση της παράλογης αυτής απαίτησης για χρηματοδότηση μη υπαρκτών ή μη αξιολογημένων φορέων, οι κύκλοι αυτοί προέβησαν προφανώς στην άσκηση πιέσεων για την υποβάθμιση των επί δεκαετιών υπαρχόντων και αξιολογημένων με αδιάβλητες διαδικασίες Ε.Κ. της χώρας. Οι δραστηριότητες των ερευνητών και τα Ε.Κ. αποτελούν τον μοναδικό τομέα του ελληνικού Δημοσίου που αξιολογείται σε συστηματική βάση ανά πενταετία και η χρηματοδότησή τους συναρτάται με τα αποτελέσματα της αξιολόγησης.
Η ισότιμη αλληλεπίδραση Ε.Κ. και ΑΕΙ σε επίπεδο κοινών ερευνητικών στόχων και μεταπτυχιακών σπουδών, από τη φύση της, μόνο ωφέλιμη για τη χώρα μας μπορεί να είναι. Η αναγνώριση και η θεσμοθέτηση αυτής της αναγκαιότητας υποβαθμίστηκε. Αυτή η παράβλεψη (θεσμοθετεί) την ύπαρξη «Κρυφών Σχολειών» στη σύγχρονη εποχή, δηλαδή των Ε.Κ., στα οποία παρέχεται υψηλής ποιότητας μεταπτυχιακή εκπαίδευση και ερευνητική κουλτούρα σε εκατοντάδες νέους επιστήμονες εν κρυπτώ, αφού σαν επιβλέποντες των μεταπτυχιακών φοιτητών εμφανίζονται όχι οι υπεύθυνοι ερευνητές αλλά συνάδελφοί τους μέλη ΔΕΠ.
Επιπλέον, ενώ τα προσόντα των ερευνητών και μελών ΔΕΠ είναι σε πλήρη αντιστοιχία, ο νέος νόμος είναι προκλητικά αρνητικός στην αυτονόητη μισθολογική εξομοίωση. Η αντιστοίχηση αυτή υπήρχε στον νόμο 1514/1985 και σε αυτή οφειλόταν σε ένα μεγάλο βαθμό η προσέλκυση ικανότατων επιστημόνων στα Ε.Κ. κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, οι οποίοι εν τέλει και αποδεδειγμένα, προήγαγαν κατά τα μέγιστα την υψηλού επιπέδου έρευνα στην Ελλάδα.
Τέτοιες εσκεμμένες συστηματικές προσπάθειες υποβάθμισης των Ε.Κ. και των ερευνητών οδηγούν στη δημιουργία επιστημόνων δεύτερης κατηγορίας, και αναγκάζουν σε βέβαιο και ταχύ μαρασμό τα Ε.Κ. Επιπλέον, διχοτομούν το ερευνητικό δυναμικό της χώρας, το οποίο σε κάθε περίπτωση δεν είναι και το μεγαλύτερο δυνατό.
Τελειώνοντας θα ήθελα να φέρω τους αρμόδιους προ των ευθυνών τους πριν από την ψήφιση του νομοσχεδίου για το θεσμικό πλαίσιο της έρευνας στην ολομέλεια της Βουλής. Ας αναλογιστούν τελικά αν θέλουν, η συρρίκνωση και ο μαρασμος των Ε.Κ. της Ελλάδας να φέρει την υπογραφή
Μιχαλης Βελεγρακης - Πρόεδρος του Δ.Σ. Συλλόγου Ερευνητών Ιδρύματος Τεχνολογίας και Ερευνας (ΙΤΕ)
Η τιμή της βενζίνης
Είναι γνωστή σε όλους η απροθυμία των πολιτών στη χρησιμοποίηση των Μαζικών Μέσων Μεταφοράς, την οποία περιγράφει λεπτομερώς η συνεργάτις σας Αλεξάνδρα Κασσίμη στην εφημερίδα σας της 17ης τρέχοντος: «Τα μέσα (μαζικής) μεταφοράς δεν ελκύουν τους Αθηναίους». Χρησιμοποιούν κατά κανόνα τα επιβατικά τους Ι.Χ. και τα διαρκώς αυξανόμενα βενζινοβόρα τζιπ τα οποία κυκλοφορούν στο κέντρο της Αθήνας, του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης και των μεγάλων πόλεων. Το αποτέλεσμα είναι η κυκλοφοριακή συμφόρηση, την οποία λεπτομερώς περιγράφει για τη Θεσσαλονίκη ο συνεργάτης σας Θανάσης Τσιγγάνας («Διπλοπαρκάρισμα και στον Λευκό Πύργο» «Η Καθημερινή», 18 Ιανουαρίου), η κατασπατάληση καυσίμου και η ρύπανση του περιβάλλοντος.
Η κυβέρνηση όχι μόνο στηρίζεται στον πατριωτισμό των πολιτών για τη χρησιμοποίηση από αυτούς των ΜΜΜ και τον περιορισμό της χρησιμοποίησης των ΕΙΧ, αλλά με μέτρα τα οποία πρόσφατα υιοθετεί, όπως π.χ. η πώληση υγρών καυσίμων από σούπερ μάρκετ, προσπαθεί να μειώσει την τιμή λιανικής της βενζίνης, με αποτέλεσμα την ενθάρρυνση της χρησιμοποίησης των ΕΙΧ. Από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης στη δική μας χώρα η βενζίνη πωλείται σε κατά πολύ μικρότερη τιμή και τούτο, όχι γιατί η τιμή πωλήσεως από τα διυλιστήριά μας είναι η χαμηλότερη (αντιθέτως, είναι από τις υψηλότερες), αλλά γιατί το Δημόσιο επιβάλλει στα υγρά καύσιμα τον χαμηλότερο Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης.
Αν ειλικρινά η κυβέρνηση επιθυμεί τον περιορισμό της χρησιμοποίησης από τους πολίτες των ΕΙΧ, θα πρέπει αμέσως να αυξήσει τον ΕΦΚ της βενζίνης. Και θα πρέπει η αύξηση να είναι γενναία (διπλασιασμός;) δεδομένου ότι η ελαστικότητα της ζήτησης ως προς την τιμή στην περίπτωση της βενζίνης είναι χαμηλή. Ενα τέτοιο μέτρο θα ανέβαζε την τιμή λιανικής της βενζίνης στο επίπεδο του μέσου όρου των τιμών που ισχύουν στην Ε.Ε., θα περιόριζε τη χρησιμοποίηση των ΕΙΧ, με αποτέλεσμα τον περιορισμό της συμφόρησης της κυκλοφορίας και της ρύπανσης της ατμόσφαιρας. Η επίδραση επί του πληθωρισμού θα είναι αμελητέα, δεδομένου ότι οι βιομηχανίες, βιοτεχνίες και οι μεταφορές δεν χρησιμοποιούν βενζίνη ώστε να δικαιολογούνται ανατιμήσεις προϊόντων ή κομίστρων.
Πυθαγορας Μπικος / Αθήνα
Με τιμές αρχηγού κράτους
Κύριε διευθυντά
Διαβάζοντας στην «Καθημερινή» της 31ης Ιαν. 2008, τη στήλη «Απογραφές» με τίτλο «Στη χώρα της υπερβολής», μου εγεννήθησαν ορισμένες απορίες. Τόσο πολύ ενόχλησε τη στήλη το γεγονός ότι ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος εκηδεύθη με τιμές αρχηγού κράτους εν ενεργεία, ενώ ήταν Αρχιεπίσκοπος εν ενεργεία; Αν ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν, θα θυμηθούμε ότι η κηδεία της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη και ενώ δεν ήταν κατά τον χρόνο της ασθενείας της παρά μια απλή βουλευτής, έγινε με τιμές πρωθυπουργού εν ενεργεία, επί κιλλίβαντος πυροβόλου, κατά δε την επιστροφή της σορού της από τις ΗΠΑ, απογειώθησαν πολεμικά αεροσκάφη τα οποία και εκτός ακόμη του ελληνικού εναερίου χώρου, έσπευσαν προς προϋπάντηση του αεροσκάφους της, το οποίο και συνόδευσαν τιμητικά μέχρι την Αθήνα. Η ενέργεια αυτή δικαιώνει τον τίτλο της στήλης.
Η στήλη σημειώνει ότι η αργία την ημέρα της κηδείας, στις δημόσιες υπηρεσίες, ήταν δυνατόν να δημιουργήσει προβλήματα στη λειτουργία τους. Ωστε μία ημέρα αργίας μετά δέκα χρόνια που ήταν Αρχιεπίσκοπος ο μακαριστός Χριστόδουλος θα δημιουργούσε πρόβλημα και δεν δημιουργείται από τις επαναλαμβανόμενες και αυξανόμενες με γεωμετρική πρόοδο απεργίες που προκαλούν οι συνδικαλιστές του δημοσίου τομέα; Αυτό δεν είναι υπερβολή;
Σπυρ. Τσαμουρης / Γλυφάδα
Περί ασύλου
Κύριε διευθυντά
Με τίτλο «Οκτώ μήνες μετά τον νόμο-πλαίσιο» η «Κ» αφιέρωσε μια ολόκληρη σελίδα στο θέμα του ασύλου. Τολμώ να πω ότι οι δημοσιευόμενες παρεμβάσεις έξι πανεπιστημιακών είναι απογοητευτικές. Σα να μην υπάρχει πρόβλημα. Βολές εκτός γηπέδου, αλλά καμιά προσπάθεια διατύπωσης μιας ρεαλιστικής διορθωτικής πρότασης.
Ισως μια απλούστερη (αλλά στο επικρατούν κλίμα δυσκολότερα αποδεκτή) λύση θα ήταν να ανατεθεί η αρμοδιότητα αντιμετώπισης των καταχρήσεων ασύλου αποκλειστικά στον πρύτανη χωρίς συμμετοχή του πρ. σ. ή οποιουδήποτε άλλου διοικητικού οργάνου, ώστε να αποφευχθούν περιπλοκές λόγω ενδεχόμενης διαφωνίας του οργάνου αυτού με την εισήγηση του πρύτανη. Σε τέτοια περίπτωση πρέπει να ανήκει στην προσωρινή ευθύνη του πρύτανη η αρμοδιότητα να ζητήσει τη συνδρομή (παρουσία εισαγγελέως) των νόμιμων κρατικών οργάνων ασφαλείας, οπότε, αν προβεί καταθέσει εγκαίρως την αίτηση αυτή, απαλλάσσεται από κάθε ευθύνη για ζημίες δημόσιας περιουσίας, που ενδεχομένως προκύψουν λόγω της κατάχρησης του ασύλου.
Δεν αποκλείεται να υπάρχουν καλύτερες λύσεις στο σοβαρό και δύσκολο αυτό πρόβλημα. Αλλά, όπως σημειώθηκε και προηγουμένως, ας τις προτείνουν αρμοδιότεροι από μένα!
Γρηγ. Δ. Ευστρατιαδης / Αθήνα
Οι εξελίξεις στα Βαλκάνια
Κύριε διευθυντά
Με έντονο αίσθημα ανησυχίας και απορίας, παρατηρώ τις τελευταίες γεωπολιτικές εξελίξεις στα Βαλκάνια και ειδικότερα στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Σύσταση νέων κρατιδίων, εντάξεις στο ΝΑΤΟ, αμερικανικές φιλοφρονήσεις και ρωσικές απειλές. Γεγονότα, φράσεις και λογικές παλαιότερων δεκαετιών, που θυμίζουν μονάχα καταστάσεις απειλών και αποσταθεροποιήσεων. Το Κόσοβο ανακηρύσσει την ανεξαρτησία του με τις ευλογίες των ΗΠΑ, η Σερβία λογικά αντιδρά με την υποστήριξη των Ρώσων, που με τη σειρά τους μιλάνε για προδεδικασμένα σε Κύπρο και επαρχίες της Γεωργίας. Μπροστά σε αυτές, λοιπόν, τις διεθνείς εξελίξεις η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα σημαντικό σταυροδρόμι, που θα καθορίσει το μέλλον των διεθνών της σχέσεων, καθώς και τον ηγετικό της ρόλο, ως ρυθμιστή καταστάσεων στον ευρύτερο χώρο της νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Η Ελλάδα, στο θέμα του Κοσόβου δεν μπορεί να συμπλεύσει με την πολιτική της Ε.Ε. που μάλλον έχει την πολυτέλεια του χρόνου να περιμένει μερικές ημέρες προτού αντιδράσει μια και ουδέποτε επέδειξε ωριμότητα σε διεθνείς προκλήσεις και συχνά αδυναμία κατάληξης κοινών αποφάσεων (βλ. Ιράκ).
Η χώρα μας βρίσκεται στο μεταίχμιο ενός νέου ρόλου στην περιοχή. Η ιστορία μας διδάσκει αδικήματα της διεθνούς κοινότητας και των συμμάχων επί των συμφερόντων της μικρής μας χώρας, ακόμα περισσότερο όμως ίσως να έχουμε αδικήσει τον εαυτό μας, αδυνατώντας κατά καιρούς να εκφράσουμε με πυγμή τη στάση μας στις διεθνείς προκλήσεις, προβάλλοντάς μας στους διεθνείς μας εταίρους ως παθητικούς άβουλους κομπάρσους. Ο ελληνικός λαός αναζητεί πλατφόρμα έκφρασης στο πρόσωπο του κ. Καραμανλή και ο πρωθυπουργός έχει ευθύνη να την παρέχει. Μπροστά στην έλλειψη εκπροσώπησης αυτών των πεποιθήσεων, φοβούμαι πως ο λαός θα στραφεί προς πολιτικές παρατάξεις ακραίων φρονημάτων, πράγμα που ίσως αποτελεί και κίνδυνο στα θεμέλια του ίδιου του κοινωνικού στερεώματος.
Κασεκας Λουκας - Ιδιωτικός υπάλληλος / Ηνωμένο Βασίλειο
Κίνδυνος υποβάθμισης των Ερευνητικών Κέντρων
Κύριε διευθυντά
Το νομοσχέδιο για την Ερευνα και Τεχνολογία (Ε&Τ) που κατατέθηκε στη Βουλή φιλοδοξεί να αλλάξει, να βελτιώσει και να εκσυγχρονίσει το θεσμικό πλαίσιο για την έρευνα (νόμος 1514/1985), το οποίο υφίσταται στην Ελλάδα τα τελευταία 23 χρόνια.
Επειτα από διαβούλευση δυόμισι χρόνων μεταξύ των ενδιαφερόμενων φορέων και του υπουργείου Ανάπτυξης, στην αρχή του 2007, είχε καταρτισθεί ένα προσχέδιο νόμου με αρκετά θετικά στοιχεία (Εθνικός Οργανισμός Ε&Τ, θεσμοθέτηση ενιαίου χώρου Ερευνας - Ανώτατης Εκπαίδευσης κ.ά.), τα οποία αναμφισβήτητα θεωρήθηκαν ως ένα σοβαρό βήμα προς την κατεύθυνση της αναβάθμισης της εθνικής ερευνητικής στρατηγικής στην πατρίδα μας.
Τελικά, παρά τα συμπεφωνημένα, το σχέδιο νόμου το οποίο κατατέθηκε παρουσιάζει εκτεταμένους ακρωτηριασμούς και διαφοροποιήσεις σε σημαντικά ζητήματα, όπως αυτά που αφορούν κυρίως τον ενιαίο χώρο τριτοβάθμιας μεταπτυχιακής εκπαίδευσης με ισότιμη συμμετοχή των Ερενητικών Κέντρων (Ε.Κ.) και των ΑΕΙ στη δυνατότητα επίβλεψης μεταπτυχιακών διατριβών από ερευνητές και ακόμη στη μισθολογική εξομοίωση ερευνητών με τους καθηγητές των ΑΕΙ.
Τι συνέβη όμως και έγιναν αυτές οι παρεμβάσεις;
Επειτα από τις συνόδους των πρυτάνεων στην Καστοριά (20/4/2007) και στο Ηράκλειο (22/6/2007) η δομή και η φιλοσοφία του νομοσχεδίου άλλαξαν. Πανεπιστημιακοί κύκλοι άρχισαν να θέτουν θέματα χρηματοδότησης για κάποια πανεπιστημιακά Ερευνητικά Κέντρα, τα οποία παρ’ όλο που ακόμα δεν έχουν ιδρυθεί, διεκδικούν σοβαρό μερίδιο της χρηματοδότησης για την Ερευνα, η οποία από το 0,6% του ΑΕΠ που είναι τώρα θα πρέπει να αυξηθεί στο 1,5% μέχρι το 2013.
Για τη διεκδίκηση της παράλογης αυτής απαίτησης για χρηματοδότηση μη υπαρκτών ή μη αξιολογημένων φορέων, οι κύκλοι αυτοί προέβησαν προφανώς στην άσκηση πιέσεων για την υποβάθμιση των επί δεκαετιών υπαρχόντων και αξιολογημένων με αδιάβλητες διαδικασίες Ε.Κ. της χώρας. Οι δραστηριότητες των ερευνητών και τα Ε.Κ. αποτελούν τον μοναδικό τομέα του ελληνικού Δημοσίου που αξιολογείται σε συστηματική βάση ανά πενταετία και η χρηματοδότησή τους συναρτάται με τα αποτελέσματα της αξιολόγησης.
Η ισότιμη αλληλεπίδραση Ε.Κ. και ΑΕΙ σε επίπεδο κοινών ερευνητικών στόχων και μεταπτυχιακών σπουδών, από τη φύση της, μόνο ωφέλιμη για τη χώρα μας μπορεί να είναι. Η αναγνώριση και η θεσμοθέτηση αυτής της αναγκαιότητας υποβαθμίστηκε. Αυτή η παράβλεψη (θεσμοθετεί) την ύπαρξη «Κρυφών Σχολειών» στη σύγχρονη εποχή, δηλαδή των Ε.Κ., στα οποία παρέχεται υψηλής ποιότητας μεταπτυχιακή εκπαίδευση και ερευνητική κουλτούρα σε εκατοντάδες νέους επιστήμονες εν κρυπτώ, αφού σαν επιβλέποντες των μεταπτυχιακών φοιτητών εμφανίζονται όχι οι υπεύθυνοι ερευνητές αλλά συνάδελφοί τους μέλη ΔΕΠ.
Επιπλέον, ενώ τα προσόντα των ερευνητών και μελών ΔΕΠ είναι σε πλήρη αντιστοιχία, ο νέος νόμος είναι προκλητικά αρνητικός στην αυτονόητη μισθολογική εξομοίωση. Η αντιστοίχηση αυτή υπήρχε στον νόμο 1514/1985 και σε αυτή οφειλόταν σε ένα μεγάλο βαθμό η προσέλκυση ικανότατων επιστημόνων στα Ε.Κ. κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, οι οποίοι εν τέλει και αποδεδειγμένα, προήγαγαν κατά τα μέγιστα την υψηλού επιπέδου έρευνα στην Ελλάδα.
Τέτοιες εσκεμμένες συστηματικές προσπάθειες υποβάθμισης των Ε.Κ. και των ερευνητών οδηγούν στη δημιουργία επιστημόνων δεύτερης κατηγορίας, και αναγκάζουν σε βέβαιο και ταχύ μαρασμό τα Ε.Κ. Επιπλέον, διχοτομούν το ερευνητικό δυναμικό της χώρας, το οποίο σε κάθε περίπτωση δεν είναι και το μεγαλύτερο δυνατό.
Τελειώνοντας θα ήθελα να φέρω τους αρμόδιους προ των ευθυνών τους πριν από την ψήφιση του νομοσχεδίου για το θεσμικό πλαίσιο της έρευνας στην ολομέλεια της Βουλής. Ας αναλογιστούν τελικά αν θέλουν, η συρρίκνωση και ο μαρασμος των Ε.Κ. της Ελλάδας να φέρει την υπογραφή
Μιχαλης Βελεγρακης - Πρόεδρος του Δ.Σ. Συλλόγου Ερευνητών Ιδρύματος Τεχνολογίας και Ερευνας (ΙΤΕ)
Η τιμή της βενζίνης
Είναι γνωστή σε όλους η απροθυμία των πολιτών στη χρησιμοποίηση των Μαζικών Μέσων Μεταφοράς, την οποία περιγράφει λεπτομερώς η συνεργάτις σας Αλεξάνδρα Κασσίμη στην εφημερίδα σας της 17ης τρέχοντος: «Τα μέσα (μαζικής) μεταφοράς δεν ελκύουν τους Αθηναίους». Χρησιμοποιούν κατά κανόνα τα επιβατικά τους Ι.Χ. και τα διαρκώς αυξανόμενα βενζινοβόρα τζιπ τα οποία κυκλοφορούν στο κέντρο της Αθήνας, του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης και των μεγάλων πόλεων. Το αποτέλεσμα είναι η κυκλοφοριακή συμφόρηση, την οποία λεπτομερώς περιγράφει για τη Θεσσαλονίκη ο συνεργάτης σας Θανάσης Τσιγγάνας («Διπλοπαρκάρισμα και στον Λευκό Πύργο» «Η Καθημερινή», 18 Ιανουαρίου), η κατασπατάληση καυσίμου και η ρύπανση του περιβάλλοντος.
Η κυβέρνηση όχι μόνο στηρίζεται στον πατριωτισμό των πολιτών για τη χρησιμοποίηση από αυτούς των ΜΜΜ και τον περιορισμό της χρησιμοποίησης των ΕΙΧ, αλλά με μέτρα τα οποία πρόσφατα υιοθετεί, όπως π.χ. η πώληση υγρών καυσίμων από σούπερ μάρκετ, προσπαθεί να μειώσει την τιμή λιανικής της βενζίνης, με αποτέλεσμα την ενθάρρυνση της χρησιμοποίησης των ΕΙΧ. Από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης στη δική μας χώρα η βενζίνη πωλείται σε κατά πολύ μικρότερη τιμή και τούτο, όχι γιατί η τιμή πωλήσεως από τα διυλιστήριά μας είναι η χαμηλότερη (αντιθέτως, είναι από τις υψηλότερες), αλλά γιατί το Δημόσιο επιβάλλει στα υγρά καύσιμα τον χαμηλότερο Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης.
Αν ειλικρινά η κυβέρνηση επιθυμεί τον περιορισμό της χρησιμοποίησης από τους πολίτες των ΕΙΧ, θα πρέπει αμέσως να αυξήσει τον ΕΦΚ της βενζίνης. Και θα πρέπει η αύξηση να είναι γενναία (διπλασιασμός;) δεδομένου ότι η ελαστικότητα της ζήτησης ως προς την τιμή στην περίπτωση της βενζίνης είναι χαμηλή. Ενα τέτοιο μέτρο θα ανέβαζε την τιμή λιανικής της βενζίνης στο επίπεδο του μέσου όρου των τιμών που ισχύουν στην Ε.Ε., θα περιόριζε τη χρησιμοποίηση των ΕΙΧ, με αποτέλεσμα τον περιορισμό της συμφόρησης της κυκλοφορίας και της ρύπανσης της ατμόσφαιρας. Η επίδραση επί του πληθωρισμού θα είναι αμελητέα, δεδομένου ότι οι βιομηχανίες, βιοτεχνίες και οι μεταφορές δεν χρησιμοποιούν βενζίνη ώστε να δικαιολογούνται ανατιμήσεις προϊόντων ή κομίστρων.
Πυθαγορας Μπικος / Αθήνα
Με τιμές αρχηγού κράτους
Κύριε διευθυντά
Διαβάζοντας στην «Καθημερινή» της 31ης Ιαν. 2008, τη στήλη «Απογραφές» με τίτλο «Στη χώρα της υπερβολής», μου εγεννήθησαν ορισμένες απορίες. Τόσο πολύ ενόχλησε τη στήλη το γεγονός ότι ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος εκηδεύθη με τιμές αρχηγού κράτους εν ενεργεία, ενώ ήταν Αρχιεπίσκοπος εν ενεργεία; Αν ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν, θα θυμηθούμε ότι η κηδεία της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη και ενώ δεν ήταν κατά τον χρόνο της ασθενείας της παρά μια απλή βουλευτής, έγινε με τιμές πρωθυπουργού εν ενεργεία, επί κιλλίβαντος πυροβόλου, κατά δε την επιστροφή της σορού της από τις ΗΠΑ, απογειώθησαν πολεμικά αεροσκάφη τα οποία και εκτός ακόμη του ελληνικού εναερίου χώρου, έσπευσαν προς προϋπάντηση του αεροσκάφους της, το οποίο και συνόδευσαν τιμητικά μέχρι την Αθήνα. Η ενέργεια αυτή δικαιώνει τον τίτλο της στήλης.
Η στήλη σημειώνει ότι η αργία την ημέρα της κηδείας, στις δημόσιες υπηρεσίες, ήταν δυνατόν να δημιουργήσει προβλήματα στη λειτουργία τους. Ωστε μία ημέρα αργίας μετά δέκα χρόνια που ήταν Αρχιεπίσκοπος ο μακαριστός Χριστόδουλος θα δημιουργούσε πρόβλημα και δεν δημιουργείται από τις επαναλαμβανόμενες και αυξανόμενες με γεωμετρική πρόοδο απεργίες που προκαλούν οι συνδικαλιστές του δημοσίου τομέα; Αυτό δεν είναι υπερβολή;
Σπυρ. Τσαμουρης / Γλυφάδα
Περί ασύλου
Κύριε διευθυντά
Με τίτλο «Οκτώ μήνες μετά τον νόμο-πλαίσιο» η «Κ» αφιέρωσε μια ολόκληρη σελίδα στο θέμα του ασύλου. Τολμώ να πω ότι οι δημοσιευόμενες παρεμβάσεις έξι πανεπιστημιακών είναι απογοητευτικές. Σα να μην υπάρχει πρόβλημα. Βολές εκτός γηπέδου, αλλά καμιά προσπάθεια διατύπωσης μιας ρεαλιστικής διορθωτικής πρότασης.
Ισως μια απλούστερη (αλλά στο επικρατούν κλίμα δυσκολότερα αποδεκτή) λύση θα ήταν να ανατεθεί η αρμοδιότητα αντιμετώπισης των καταχρήσεων ασύλου αποκλειστικά στον πρύτανη χωρίς συμμετοχή του πρ. σ. ή οποιουδήποτε άλλου διοικητικού οργάνου, ώστε να αποφευχθούν περιπλοκές λόγω ενδεχόμενης διαφωνίας του οργάνου αυτού με την εισήγηση του πρύτανη. Σε τέτοια περίπτωση πρέπει να ανήκει στην προσωρινή ευθύνη του πρύτανη η αρμοδιότητα να ζητήσει τη συνδρομή (παρουσία εισαγγελέως) των νόμιμων κρατικών οργάνων ασφαλείας, οπότε, αν προβεί καταθέσει εγκαίρως την αίτηση αυτή, απαλλάσσεται από κάθε ευθύνη για ζημίες δημόσιας περιουσίας, που ενδεχομένως προκύψουν λόγω της κατάχρησης του ασύλου.
Δεν αποκλείεται να υπάρχουν καλύτερες λύσεις στο σοβαρό και δύσκολο αυτό πρόβλημα. Αλλά, όπως σημειώθηκε και προηγουμένως, ας τις προτείνουν αρμοδιότεροι από μένα!
Γρηγ. Δ. Ευστρατιαδης / Αθήνα
Οι εξελίξεις στα Βαλκάνια
Κύριε διευθυντά
Με έντονο αίσθημα ανησυχίας και απορίας, παρατηρώ τις τελευταίες γεωπολιτικές εξελίξεις στα Βαλκάνια και ειδικότερα στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Σύσταση νέων κρατιδίων, εντάξεις στο ΝΑΤΟ, αμερικανικές φιλοφρονήσεις και ρωσικές απειλές. Γεγονότα, φράσεις και λογικές παλαιότερων δεκαετιών, που θυμίζουν μονάχα καταστάσεις απειλών και αποσταθεροποιήσεων. Το Κόσοβο ανακηρύσσει την ανεξαρτησία του με τις ευλογίες των ΗΠΑ, η Σερβία λογικά αντιδρά με την υποστήριξη των Ρώσων, που με τη σειρά τους μιλάνε για προδεδικασμένα σε Κύπρο και επαρχίες της Γεωργίας. Μπροστά σε αυτές, λοιπόν, τις διεθνείς εξελίξεις η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα σημαντικό σταυροδρόμι, που θα καθορίσει το μέλλον των διεθνών της σχέσεων, καθώς και τον ηγετικό της ρόλο, ως ρυθμιστή καταστάσεων στον ευρύτερο χώρο της νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Η Ελλάδα, στο θέμα του Κοσόβου δεν μπορεί να συμπλεύσει με την πολιτική της Ε.Ε. που μάλλον έχει την πολυτέλεια του χρόνου να περιμένει μερικές ημέρες προτού αντιδράσει μια και ουδέποτε επέδειξε ωριμότητα σε διεθνείς προκλήσεις και συχνά αδυναμία κατάληξης κοινών αποφάσεων (βλ. Ιράκ).
Η χώρα μας βρίσκεται στο μεταίχμιο ενός νέου ρόλου στην περιοχή. Η ιστορία μας διδάσκει αδικήματα της διεθνούς κοινότητας και των συμμάχων επί των συμφερόντων της μικρής μας χώρας, ακόμα περισσότερο όμως ίσως να έχουμε αδικήσει τον εαυτό μας, αδυνατώντας κατά καιρούς να εκφράσουμε με πυγμή τη στάση μας στις διεθνείς προκλήσεις, προβάλλοντάς μας στους διεθνείς μας εταίρους ως παθητικούς άβουλους κομπάρσους. Ο ελληνικός λαός αναζητεί πλατφόρμα έκφρασης στο πρόσωπο του κ. Καραμανλή και ο πρωθυπουργός έχει ευθύνη να την παρέχει. Μπροστά στην έλλειψη εκπροσώπησης αυτών των πεποιθήσεων, φοβούμαι πως ο λαός θα στραφεί προς πολιτικές παρατάξεις ακραίων φρονημάτων, πράγμα που ίσως αποτελεί και κίνδυνο στα θεμέλια του ίδιου του κοινωνικού στερεώματος.
Κασεκας Λουκας - Ιδιωτικός υπάλληλος / Ηνωμένο Βασίλειο
Comments