USA TODAY/ kathimerini
USA TODAY
«Ανέφικτη η απαγόρευση»
Ελάχιστοι επέκριναν την απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης να επιχειρήσει την καταστροφή εκτός λειτουργείας διαστημικού δορυφόρου πριν αυτός συντριβεί σε κάποιο σημείο του πλανήτη. Η αξιοποίηση των βαλλιστικών συστημάτων για τον περιορισμό των κινδύνων από την πτώση ενός μεγάλου αντικειμένου σε κατακοιμένη περιοχή θεωρείται όχι μόνο θεμιτή, αλλά και επιβεβλημένη. Ορισμένοι, ωστόσο, αμφισβητούν τις προθέσεις των ΗΠΑ και υποστηρίζουν ότι το κίνητρο για την καταστροφή του δορυφόρου με πύραυλο που θα εκτοξευτεί από πλοίο του πολεμικού ναυτικού είναι όχι τόσο η προστασία του πλανήτη, αλλά η επίδειξη των αντιδορυφορικών δυνατοτήτων του αμερικανικού στρατού. Αυτοί, λοιπόν, τάσσονται υπερ μιας διεθνούς συμφωνίας για την απαγόρευση των διαστημικών όπλων. Οι ΗΠΑ, ωστόσο, οφείλουν να μην υποκύψουν σε τέτοιες πιέσεις. Κατ' αρχάς μια τέτοια συνθήκη δεν είναι εφαρμόσιμη. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, Αμερική και Ρωσία δεν κατόρθωσαν ποτέ να καταλήξουν σε συμφωνία αναφορικά με το τι καθιστά ένα όπλο διαστημικό. Η Μόσχα, για παράδειγμα, θεωρούσε ότι το διαστημικό λεωφορείο αποτελεί ένα τέτοιου είδους όπλο. Σήμερα, οι Ρώσοι και οι Κινέζοι αναπτύσσουν ήδη διαστημικά όπλα και νέους βαλλιστικούς πυραύλους ικανούς να μεταφέρουν πυρηνικές κεφαλές πολλών τόνων. Όσοι τάσσονται υπέρ μιας διεθνούς συμφωνίας για την απαγόρευση των διαστημικών όπλων οφείλουν να εξηγήσουν αν τα αμερικανικά συμφέροντα θα εξυπηρετηθούν από μια τέτοια εξέλιξη. Αν οι ΗΠΑ περιορίσουν το διαστημικό τους οπλοστάσιο, οι αιθέρες τους δεν θα είναι πιο ασφαλείς. Το αντίθετο, μάλιστα, ο αμερικανικός λαός θα είναι ευάλωτος σε νέες επιθέσεις σαν κι αυτή της 11ης Σεπτεμβρίου.
THE JERUSALEM POST
«Επικίνδυνη ψύχωση»
Οι Ισραηλινοί και ιδιαίτερα οι απόφοιτοι ανωτάτων σχολών έχουν την επικίνδυνη εμμονή ότι η κυβέρνηση τους έχει την ικανότητα να επιλύει σχεδόν όλα τους τα προβλήματα. Είναι ενδεικτικό ότι μόλις πρόσφατως δεκάδες άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και υψηλά υστάμενα στελέχη μεγάλων επιχειρήσεων, υπογράμμιζαν ότι η κυβέρνηση έχει χρεός να τους προστατέψει από την αστάθεια του δολαρίου ή τις αυξήσεις στις τιμές των ακινήτων. Όλοι αυτοί αδυνατούν να κατανοήσουν ότι οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να θέσουν υπό έλεγχο την τιμή του δολαρίου, κατά τον ίδιο τρόπο που ο άνθρωπος δεν μπορεί να θέσει υπό έλεγχο την άνοδο και την πτώση της παλίρροιας. Όσο πιο πολλά αναλαμβάνει μια κυβέρνηση, τόσα λίγοτερα μπορεί να υλοποιήσει. Στην πραγματικότητα, μάλιστα, οι κυβερνήσεις πρώτα δημιουργούν και στη συνέχεια επιδεινώνουν τα περισσότερα από τα προβλήματα μας. Όταν τα χέρια της κυβέρνησης κολλάνε σε πολλές και διαφορετικές λίμνες λάσπης, τότε δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτα. Αυτό συμβαίνει και στο Ισραήλ, όπου η κυβέρνηση δεν μπορεί καν να κάνει το αυτονόητο και να προστατέψει τους κατοίκους της Σντερότ από τις ρουκέτες των Παλαιστινίων ενόπλων. Φυσικά, οι κυβερνήσεις είναι απαραίτητες για την τήρηση της τάξης και την αποφυγή της διολίσθησης στην αναρχία. Στο Ισραήλ, πάντως, αντιμετωπίζουμε σοβαρά προβλήματα τα οποία διογκώνονται εξατίας της τυφλής μας πίστης στην κυβέρνηση και σε μια ομάδα πολιτικών που προσπαθούν με κυνισμό να εξυπηρετήσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα σε βάρος των πολιτών.
THE AGE
«Η συγνώμη δεν αρκεί»
Στις 13 Φεβρουαρίου, ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας, Κέβιν Ρουντ ζήτησε συγνώμη για τις χαμένες γενιές των ιθαγενών και είναι αλήθεια ότι πολλοί θα θυμούνται για πάντα αυτήν την ευγενική του χειρονομία. Ο κ. Ρούντ μίλησε για την ανάγκη γεφυρώματος του χάσματος μεταξύ του γηγενούς και του μη γηγενούς πληθυσμού της χώρας, συμπεριλαμβανομένης και της διαφοράς των δεκαεπτά ολόκληρων ετών στον μέσο όρο ζωής. Τα στοιχεία της κυβέρνησης για τους ιθαγενείς καθιστούν σαφές ότι θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια απ' όλες τις πλευρές προκειμένου να κλείσει το χάσμα. Όχι μόνο οι ιθαγενείς πεθαίνουν δεκαεπτά χρόνια νωρίτερα από τις υπόλοιπους Αυστραλούς, αλλά έχουν διπλάσιες πιθανότητες να μείνουν άνεργοι, ένδεκα φορές περισσότερες πιθανότητες να κακοποιηθούν ως παιδιά, δώδεκα φορές περισσότερες πιθανότητες να καταλήξουν στη φυλακή. Η συγνώμη είναι μια καλή αρχή για τον πρωθυπουργό της Αυστραλίας. Τον περιμένει, ωστόσο, δύσκολο έργο αν πραγματικά θέλει να επανορθώσει.
«Ανέφικτη η απαγόρευση»
Ελάχιστοι επέκριναν την απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης να επιχειρήσει την καταστροφή εκτός λειτουργείας διαστημικού δορυφόρου πριν αυτός συντριβεί σε κάποιο σημείο του πλανήτη. Η αξιοποίηση των βαλλιστικών συστημάτων για τον περιορισμό των κινδύνων από την πτώση ενός μεγάλου αντικειμένου σε κατακοιμένη περιοχή θεωρείται όχι μόνο θεμιτή, αλλά και επιβεβλημένη. Ορισμένοι, ωστόσο, αμφισβητούν τις προθέσεις των ΗΠΑ και υποστηρίζουν ότι το κίνητρο για την καταστροφή του δορυφόρου με πύραυλο που θα εκτοξευτεί από πλοίο του πολεμικού ναυτικού είναι όχι τόσο η προστασία του πλανήτη, αλλά η επίδειξη των αντιδορυφορικών δυνατοτήτων του αμερικανικού στρατού. Αυτοί, λοιπόν, τάσσονται υπερ μιας διεθνούς συμφωνίας για την απαγόρευση των διαστημικών όπλων. Οι ΗΠΑ, ωστόσο, οφείλουν να μην υποκύψουν σε τέτοιες πιέσεις. Κατ' αρχάς μια τέτοια συνθήκη δεν είναι εφαρμόσιμη. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, Αμερική και Ρωσία δεν κατόρθωσαν ποτέ να καταλήξουν σε συμφωνία αναφορικά με το τι καθιστά ένα όπλο διαστημικό. Η Μόσχα, για παράδειγμα, θεωρούσε ότι το διαστημικό λεωφορείο αποτελεί ένα τέτοιου είδους όπλο. Σήμερα, οι Ρώσοι και οι Κινέζοι αναπτύσσουν ήδη διαστημικά όπλα και νέους βαλλιστικούς πυραύλους ικανούς να μεταφέρουν πυρηνικές κεφαλές πολλών τόνων. Όσοι τάσσονται υπέρ μιας διεθνούς συμφωνίας για την απαγόρευση των διαστημικών όπλων οφείλουν να εξηγήσουν αν τα αμερικανικά συμφέροντα θα εξυπηρετηθούν από μια τέτοια εξέλιξη. Αν οι ΗΠΑ περιορίσουν το διαστημικό τους οπλοστάσιο, οι αιθέρες τους δεν θα είναι πιο ασφαλείς. Το αντίθετο, μάλιστα, ο αμερικανικός λαός θα είναι ευάλωτος σε νέες επιθέσεις σαν κι αυτή της 11ης Σεπτεμβρίου.
THE JERUSALEM POST
«Επικίνδυνη ψύχωση»
Οι Ισραηλινοί και ιδιαίτερα οι απόφοιτοι ανωτάτων σχολών έχουν την επικίνδυνη εμμονή ότι η κυβέρνηση τους έχει την ικανότητα να επιλύει σχεδόν όλα τους τα προβλήματα. Είναι ενδεικτικό ότι μόλις πρόσφατως δεκάδες άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και υψηλά υστάμενα στελέχη μεγάλων επιχειρήσεων, υπογράμμιζαν ότι η κυβέρνηση έχει χρεός να τους προστατέψει από την αστάθεια του δολαρίου ή τις αυξήσεις στις τιμές των ακινήτων. Όλοι αυτοί αδυνατούν να κατανοήσουν ότι οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να θέσουν υπό έλεγχο την τιμή του δολαρίου, κατά τον ίδιο τρόπο που ο άνθρωπος δεν μπορεί να θέσει υπό έλεγχο την άνοδο και την πτώση της παλίρροιας. Όσο πιο πολλά αναλαμβάνει μια κυβέρνηση, τόσα λίγοτερα μπορεί να υλοποιήσει. Στην πραγματικότητα, μάλιστα, οι κυβερνήσεις πρώτα δημιουργούν και στη συνέχεια επιδεινώνουν τα περισσότερα από τα προβλήματα μας. Όταν τα χέρια της κυβέρνησης κολλάνε σε πολλές και διαφορετικές λίμνες λάσπης, τότε δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτα. Αυτό συμβαίνει και στο Ισραήλ, όπου η κυβέρνηση δεν μπορεί καν να κάνει το αυτονόητο και να προστατέψει τους κατοίκους της Σντερότ από τις ρουκέτες των Παλαιστινίων ενόπλων. Φυσικά, οι κυβερνήσεις είναι απαραίτητες για την τήρηση της τάξης και την αποφυγή της διολίσθησης στην αναρχία. Στο Ισραήλ, πάντως, αντιμετωπίζουμε σοβαρά προβλήματα τα οποία διογκώνονται εξατίας της τυφλής μας πίστης στην κυβέρνηση και σε μια ομάδα πολιτικών που προσπαθούν με κυνισμό να εξυπηρετήσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα σε βάρος των πολιτών.
THE AGE
«Η συγνώμη δεν αρκεί»
Στις 13 Φεβρουαρίου, ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας, Κέβιν Ρουντ ζήτησε συγνώμη για τις χαμένες γενιές των ιθαγενών και είναι αλήθεια ότι πολλοί θα θυμούνται για πάντα αυτήν την ευγενική του χειρονομία. Ο κ. Ρούντ μίλησε για την ανάγκη γεφυρώματος του χάσματος μεταξύ του γηγενούς και του μη γηγενούς πληθυσμού της χώρας, συμπεριλαμβανομένης και της διαφοράς των δεκαεπτά ολόκληρων ετών στον μέσο όρο ζωής. Τα στοιχεία της κυβέρνησης για τους ιθαγενείς καθιστούν σαφές ότι θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια απ' όλες τις πλευρές προκειμένου να κλείσει το χάσμα. Όχι μόνο οι ιθαγενείς πεθαίνουν δεκαεπτά χρόνια νωρίτερα από τις υπόλοιπους Αυστραλούς, αλλά έχουν διπλάσιες πιθανότητες να μείνουν άνεργοι, ένδεκα φορές περισσότερες πιθανότητες να κακοποιηθούν ως παιδιά, δώδεκα φορές περισσότερες πιθανότητες να καταλήξουν στη φυλακή. Η συγνώμη είναι μια καλή αρχή για τον πρωθυπουργό της Αυστραλίας. Τον περιμένει, ωστόσο, δύσκολο έργο αν πραγματικά θέλει να επανορθώσει.
Comments