Τι γράφει ο ξένος τύπος. από καθημερινή
THE GUARDIAN
Ζουρλομανδύας
Η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν δεν είναι δημοκρατία. Παριστάνει ότι είναι. Αυτοαποκαλείται «κυρίαρχη δημοκρατία». Αλλά η διαφορά μεταξύ δημοκρατίας και κυρίαρχης δημοκρατίας είναι σαν τη διαφορά μεταξύ ζακέτας και ζουρλομανδύα. Ενας φιλελεύθερος υποψήφιος για την προεδρία, ο Μιχαήλ Κασιάνοφ, αποκλείστηκε από την εκλογική διαδικασία, με το αναμφίβολα ψευδές επιχείρημα ότι παρουσίασε πλαστές υπογραφές υπέρ της υποψηφιότητάς του. Διαφωνούντες σαν τον παγκόσμιο πρωταθλητή του σκακιού, Γκάρι Κασπάροφ έχουν φιμωθεί. Τα πιο σημαντικά ΜΜΕ ελέγχονται άμεσα ή έμμεσα από το Κρεμλίνο. Οι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι φοβούνται για τη ζωή τους. Πρόσφατη έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας κατήγγειλε τους περιορισμούς στην ελευθερία έκφρασης. Οι παρατηρητές του ΟΑΣΕ περιέγραψαν ότι οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές του Δεκεμβρίου δεν ήταν ούτε ελεύθερες ούτε δίκαιες. Αυτή τη φορά δεν μπορούν καν να τις επιβλέψουν, διότι οι ρωσικές Αρχές δεν τους επιτρέπουν να λειτουργήσουν όπως θα έπρεπε. Το πολιτικό σύστημα δεν είναι ολοκληρωτικό, όπως εκείνο της παλαιάς Σοβιετικής Ενωσης, αλλά μια απεχθής μορφή απολυταρχισμού, μεταμφιεσμένης σε δημοκρατία: ένας λύκος με περιβολή προβάτου.
THE WALL STREET JOURNAL
Αριστερά και Δεξιά
Ο πρώτος ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας, Κουρτ Σουμάχερ, είχε χαρακτηρίσει τους κομμουνστές «κόκκινους φασίστες». Πώς άλλαξαν τα πράγματα. Ο σημερνός ηγέτης του κόμματος, Κουρτ Μπεκ, άνοιξε την πόρτα αυτή την εβδομάδα σε συνεργασία με το Κόμμα της Αριστεράς, που στεγάζει Ανατολικογερμανούς νοσταλγούς του κομμουνισμού και απογοητευμένους του SPD. Παρά τους υγιείς ρυθμούς ανάπτυξης που απολαμβάνει η χώρα, τέτοιου είδους νοσταλγία εμφανίζεται ακόμη και στους κύκλους μετριοπαθών Σοσιαλιστών. Δυστυχώς, η καγκελάριος Μέρκελ επέλεξε να αντιμετωπίσει αυτή την πολιτική επιβουλή υιοθετώντας τη ρητορική και τις πολιτικές του κράτους-πρόνοιας, αντί να αντιπαρατεθεί πολιτικά με τα φαντάσματα του παρελθοντος.
LE MONDE
Επικίνδυνος παράδεισος
Το σκάνδαλο φοροδιαφυγής του Λιχτενστάιν εξαπλώνεται μέρα με τη μέρα. Ο κατάλογος των φοροφυγάδων, που αρχικά αφορούσε μόνο τη Γερμανία, αγγίζει σήμερα πάνω από δέκα κράτη, μεταξύ τους η Γαλλία, η Βρετανία και η Σουηδία. Οπως έλεγε ο Ζορζ Πομπιντού: «Κάθε φόρος εμπεριέχει κάλεσμα σε φοροδιαφυγή». Είναι αυτός λόγος για να αποδεχθούμε την ύπαρξη των φορολογικών παραδείσων; Ορισμένοι νεοφιλελεύθεροι οικονομλόγοι εκτιμούν ότι οι φορολογικοί παράδεισοι προσφέρουν κίνητρο σε άλλα κράτη να μειώσουν τη φορολογία τους. Στην πραγματικότητα, το αντίθετο συμβαίνει. Οπως αποδεικνύει η λίστα κρατών που εμπλέκονται στο σκάνδαλο, οι φοροφυγάδες προέρχονται και από κράτη με χαμηλή φορολογία εισοδήματος. Στερώντας κεφάλαια από τα άλλα κράτη, οι φορολογικοί παράδεισοι τα υποχρεώνουν σε αυστηρότερη και υψηλότερη φορολογία. Η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων δίνει στο πρόβλημα διεθνή διάσταση. Τα πράγματα δεν είναι, όμως, όσο ζοφερά δείχνουν. Το σκάνδαλο απέδειξε ότι τα κράτη της Ευρώπης είναι έτοιμα να χρησιμοποιήσουν «μεγάλα μέσα» -όπως την πληρωμή «καταδοτών»- για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Η αποφασιστικότητα αυτή δείχνει ότι η Ε.Ε. είναι ικανή για τολμηρή και αποτελεσματική δράση.
FINANCIAL TIMES
Εκσυγχρονισμένο Ισλάμ
Οι οπαδοί της σύγκρουσης των πολιτισμών έχουν ιδιαίτερη προτίμηση στην άποψη που υποστηρίζει ότι το πρόβλημα του μουσουλμανικού κόσμου είναι το ότι δεν υπέστη την απαραίτητη μεταμόρφωση. Αυτή η άποψη όμως αγνοεί, με τρόπο αυταρχικό, ότι το Ισλάμ διασώζωντας τα κλασικά έργα της ελληνικής επιστήμης και φιλοσοφίας, έβγαλε την Ευρώπη έξω από τους σκοτεινούς χρόνους και κατέστησε πιθανή την Αναγέννηση. Είναι αλήθεια ότι η ευκρίνεια της σύγχρονης ισλαμικής σκέψης εμποδίζεται από σειρά μειονεκτημάτων, επιβεβλημένων εκ των έσω. Η είδηση ότι το θρησκευτικό καθεστώς της Τουρκίας βρίσκεται ένα βήμα πριν από την ολοκλήρωση μιας σύγχρονης ερμηνείας του Ισλάμ αποτελεί, συνεπώς, μια δυνάμει συγκλονιστική -και ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη- εξέλιξη. Θεολόγοι στο Πανεπιστήμιο της Αγκυρας επανεξετάζουν τις Χαντίτ, τις παραδόσεις και τα έργα που αποδίδονται στην Προφήτη Μωάμεθ. Παρότι το Κοράνι είναι για τους μουσουλμάνους ο λόγος του Θεού προς τον Προφήτη, οι Χαντίτ -μια προφορικά μεταδιδόμενη παράδοση της εποχής του Προφήτη- αποτελούν τη ρίζα της σαρία, του ισλαμικού νόμου. Η ιδέα, που ενθαρρύνθηκε από την τουρκική κυβέρνηση των νεο-ισλαμιστών μεταρρυθμιστών, παραπέμπει σ’ ένα πραγματικό εγκσυγχρονισμένο Ισλάμ.
Ζουρλομανδύας
Η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν δεν είναι δημοκρατία. Παριστάνει ότι είναι. Αυτοαποκαλείται «κυρίαρχη δημοκρατία». Αλλά η διαφορά μεταξύ δημοκρατίας και κυρίαρχης δημοκρατίας είναι σαν τη διαφορά μεταξύ ζακέτας και ζουρλομανδύα. Ενας φιλελεύθερος υποψήφιος για την προεδρία, ο Μιχαήλ Κασιάνοφ, αποκλείστηκε από την εκλογική διαδικασία, με το αναμφίβολα ψευδές επιχείρημα ότι παρουσίασε πλαστές υπογραφές υπέρ της υποψηφιότητάς του. Διαφωνούντες σαν τον παγκόσμιο πρωταθλητή του σκακιού, Γκάρι Κασπάροφ έχουν φιμωθεί. Τα πιο σημαντικά ΜΜΕ ελέγχονται άμεσα ή έμμεσα από το Κρεμλίνο. Οι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι φοβούνται για τη ζωή τους. Πρόσφατη έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας κατήγγειλε τους περιορισμούς στην ελευθερία έκφρασης. Οι παρατηρητές του ΟΑΣΕ περιέγραψαν ότι οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές του Δεκεμβρίου δεν ήταν ούτε ελεύθερες ούτε δίκαιες. Αυτή τη φορά δεν μπορούν καν να τις επιβλέψουν, διότι οι ρωσικές Αρχές δεν τους επιτρέπουν να λειτουργήσουν όπως θα έπρεπε. Το πολιτικό σύστημα δεν είναι ολοκληρωτικό, όπως εκείνο της παλαιάς Σοβιετικής Ενωσης, αλλά μια απεχθής μορφή απολυταρχισμού, μεταμφιεσμένης σε δημοκρατία: ένας λύκος με περιβολή προβάτου.
THE WALL STREET JOURNAL
Αριστερά και Δεξιά
Ο πρώτος ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας, Κουρτ Σουμάχερ, είχε χαρακτηρίσει τους κομμουνστές «κόκκινους φασίστες». Πώς άλλαξαν τα πράγματα. Ο σημερνός ηγέτης του κόμματος, Κουρτ Μπεκ, άνοιξε την πόρτα αυτή την εβδομάδα σε συνεργασία με το Κόμμα της Αριστεράς, που στεγάζει Ανατολικογερμανούς νοσταλγούς του κομμουνισμού και απογοητευμένους του SPD. Παρά τους υγιείς ρυθμούς ανάπτυξης που απολαμβάνει η χώρα, τέτοιου είδους νοσταλγία εμφανίζεται ακόμη και στους κύκλους μετριοπαθών Σοσιαλιστών. Δυστυχώς, η καγκελάριος Μέρκελ επέλεξε να αντιμετωπίσει αυτή την πολιτική επιβουλή υιοθετώντας τη ρητορική και τις πολιτικές του κράτους-πρόνοιας, αντί να αντιπαρατεθεί πολιτικά με τα φαντάσματα του παρελθοντος.
LE MONDE
Επικίνδυνος παράδεισος
Το σκάνδαλο φοροδιαφυγής του Λιχτενστάιν εξαπλώνεται μέρα με τη μέρα. Ο κατάλογος των φοροφυγάδων, που αρχικά αφορούσε μόνο τη Γερμανία, αγγίζει σήμερα πάνω από δέκα κράτη, μεταξύ τους η Γαλλία, η Βρετανία και η Σουηδία. Οπως έλεγε ο Ζορζ Πομπιντού: «Κάθε φόρος εμπεριέχει κάλεσμα σε φοροδιαφυγή». Είναι αυτός λόγος για να αποδεχθούμε την ύπαρξη των φορολογικών παραδείσων; Ορισμένοι νεοφιλελεύθεροι οικονομλόγοι εκτιμούν ότι οι φορολογικοί παράδεισοι προσφέρουν κίνητρο σε άλλα κράτη να μειώσουν τη φορολογία τους. Στην πραγματικότητα, το αντίθετο συμβαίνει. Οπως αποδεικνύει η λίστα κρατών που εμπλέκονται στο σκάνδαλο, οι φοροφυγάδες προέρχονται και από κράτη με χαμηλή φορολογία εισοδήματος. Στερώντας κεφάλαια από τα άλλα κράτη, οι φορολογικοί παράδεισοι τα υποχρεώνουν σε αυστηρότερη και υψηλότερη φορολογία. Η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων δίνει στο πρόβλημα διεθνή διάσταση. Τα πράγματα δεν είναι, όμως, όσο ζοφερά δείχνουν. Το σκάνδαλο απέδειξε ότι τα κράτη της Ευρώπης είναι έτοιμα να χρησιμοποιήσουν «μεγάλα μέσα» -όπως την πληρωμή «καταδοτών»- για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Η αποφασιστικότητα αυτή δείχνει ότι η Ε.Ε. είναι ικανή για τολμηρή και αποτελεσματική δράση.
FINANCIAL TIMES
Εκσυγχρονισμένο Ισλάμ
Οι οπαδοί της σύγκρουσης των πολιτισμών έχουν ιδιαίτερη προτίμηση στην άποψη που υποστηρίζει ότι το πρόβλημα του μουσουλμανικού κόσμου είναι το ότι δεν υπέστη την απαραίτητη μεταμόρφωση. Αυτή η άποψη όμως αγνοεί, με τρόπο αυταρχικό, ότι το Ισλάμ διασώζωντας τα κλασικά έργα της ελληνικής επιστήμης και φιλοσοφίας, έβγαλε την Ευρώπη έξω από τους σκοτεινούς χρόνους και κατέστησε πιθανή την Αναγέννηση. Είναι αλήθεια ότι η ευκρίνεια της σύγχρονης ισλαμικής σκέψης εμποδίζεται από σειρά μειονεκτημάτων, επιβεβλημένων εκ των έσω. Η είδηση ότι το θρησκευτικό καθεστώς της Τουρκίας βρίσκεται ένα βήμα πριν από την ολοκλήρωση μιας σύγχρονης ερμηνείας του Ισλάμ αποτελεί, συνεπώς, μια δυνάμει συγκλονιστική -και ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη- εξέλιξη. Θεολόγοι στο Πανεπιστήμιο της Αγκυρας επανεξετάζουν τις Χαντίτ, τις παραδόσεις και τα έργα που αποδίδονται στην Προφήτη Μωάμεθ. Παρότι το Κοράνι είναι για τους μουσουλμάνους ο λόγος του Θεού προς τον Προφήτη, οι Χαντίτ -μια προφορικά μεταδιδόμενη παράδοση της εποχής του Προφήτη- αποτελούν τη ρίζα της σαρία, του ισλαμικού νόμου. Η ιδέα, που ενθαρρύνθηκε από την τουρκική κυβέρνηση των νεο-ισλαμιστών μεταρρυθμιστών, παραπέμπει σ’ ένα πραγματικό εγκσυγχρονισμένο Ισλάμ.
Comments