«Το χατίρι στους ξένους…»από ΑΝΕΞΆΡΤΗΤΟ
Άρθρο του Δικηγόρου ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΥ – ΤΖΑΚΗ
Πριν από λίγες μέρες έλαβαν χώρα οι προεδρικές εκλογές στην Κύπρο. Ο Πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος αποκλείστηκε από το β’ γύρο των εκλογών, όπου προκρίθηκαν οι Ι. Κασουλίδης και Δ. Χριστόφιας.
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος ήταν ο ηγέτης που υπέγραψε την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο ηγέτης που τον Απρίλιο του 2004, με το ανεπανάληπτο και ιστορικό διάγγελμά του, είπε το «ΟΧΙ» στο κατάπτυστο σχέδιο Ανάν και βοήθησε το λαό να έχει την ίδια ετυμηγορία λίγες μέρες αργότερα. Ο Πρόεδρος υπερασπίστηκε στον ευρωπαϊκό και διεθνή χώρο την ετυμηγορία του κυπριακού ελληνισμού, στρίμωξε την Τουρκία ως προς τις ενταξιακές της διαπραγματεύσεις, έβαλε την Κύπρο στη ζώνη του ευρώ, ενίσχυσε το γεωστρατηγικό της ρόλο με την έναρξη των διαδικασιών έρευνας και αξιοποίησης κοιτασμάτων πετρελαίου, έκανε την Κύπρο ισχυρότερη από ποτέ. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος ακολούθησε μια διεκδικητική, αγωνιστική, πατριωτική εξωτερική πολιτική που κράτησε όρθια την Κυπριακή Δημοκρατία. Χάρισε στιγμές εθνικής αξιοπρέπειας και ανάτασης που σπάνια ο ελληνισμός έχει ζήσει. Αποτέλεσε παράδειγμα αντίστασης στα σχέδια των ξένων για την υποδούλωση του φρονήματος ολόκληρου του ελληνισμού. Αυτό δεν ήταν αρεστό στους ξένους και το πλήρωσε.
Η πολιτική του Προέδρου Παπαδόπουλου προκάλεσε οργή σε όλες τις χώρες που ήθελαν να καθυποτάξουν τον κυπριακό ελληνισμό και να επιβάλουν στην Κύπρο τη λύση που θα εξυπηρετούσε τα δικά τους συμφέροντα. Όλοι αυτοί που είδαν τα σχέδιά τους να χαλάνε λόγω του «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα, ξεκίνησαν μια απίστευτης έντασης προσπάθεια σπίλωσης και κατασυκοφάντησης του Προέδρου Παπαδόπουλου. Δυστυχώς, στις προσπάθειές τους βρήκαν πρόθυμους υποστηρικτές παράγοντες στο εσωτερικό της Κύπρου και της Ελλάδας, αυτούς τους συμπατριώτες μας που έχουν υποχωρητικές, ενδοτικές, ραγιάδικες απόψεις στα εθνικά θέματα, τους λεγόμενους «νενέκους». Ο Τάσσος Παπαδόπουλος χτυπήθηκε αλύπητα όλα αυτά τα χρόνια, επειδή υπεράσπισε την Κυπριακή Δημοκρατία και δεν υποχώρησε στις πιέσεις των ξένων. Προσπάθησαν να τον εξοντώσουν από κάθε άποψη. Να τον δαιμονοποιήσουν. Να τον παρουσιάσουν ως δήθεν ακραίο και αδιάλλακτο και να ρίξουν πάνω του το φταίξιμο για τη μη επίτευξη λύσης στο Κυπριακό.
Παρόλα αυτά, ανέμενε κανείς ότι ο λαός δεν θα λύγιζε. Ότι δεν θα υπέκυπτε στην πλύση εγκεφάλου και στην προπαγάνδα που δεχόταν. Ότι θα έδειχνε έμπρακτη επιβράβευση στον Πρόεδρο για τον αγώνα και την προσφορά του. Ότι θα εκτιμούσε πως έχει έναν ηγέτη που πολλοί άλλοι λαοί θα ήθελαν να έχουν. Ότι θα καταλάβαινε πως ενδεχόμενη ήττα του Τάσσου Παπαδόπουλου θα εκλαμβανόταν από τους ξένους ως μήνυμα ότι ο λαός άλλαξε γνώμη ως προς το σχέδιο Ανάν και ότι πλέον είναι πρόθυμος να υποχωρήσει και να δεχτεί ό,τι θέλουν οι Άγγλοι, οι Αμερικάνοι και οι Τούρκοι στο Κυπριακό. Κι όμως. Οι πολίτες έβαλαν τα κόμματα πάνω από την πατρίδα και γύρισαν την πλάτη στον ηγέτη που τους υπερασπίστηκε. Οι πολίτες αποκαθήλωσαν τον άνθρωπο που στην κρίσιμη στιγμή κράτησε όρθια την πατρίδα και επιβράβευσαν τους δύο αντιπάλους του που όχι απλώς ήταν υπέρ του σχεδίου Ανάν, δηλαδή υπέρ της κατάλυσης της πατρίδας, αλλά και που χαίρονταν για κάθε εκδικητικό πισώπλατο χτύπημα που δεχόταν η Κύπρος από τους ξένους, μόνο και μόνο για να το φορτώσουν στον Πρόεδρο Παπαδόπουλο, ότι δηλαδή έφταιγε αυτός για τα χτυπήματα επειδή ήταν διεκδικητικός και έμπαινε στο μάτι των ξένων.
Και θα με ρωτήσει κάποιος: είναι η πρώτη αδικία και ατιμία που βλέπεις; Η απάντηση είναι «όχι». Και η ζωή και η πολιτική είναι γεμάτες αδικία. Αλλά εδώ δεν πρόκειται για μια απλή αδικία. Είναι αδιανόητο, απίστευτο, αισχρό αυτό που έγινε. Γιατί ο Τάσσος Παπαδόπουλος, με την πολιτική που ακολούθησε, αναδείχθηκε στο τρανότερο, διαχρονικά, πρότυπο Έλληνα πατριώτη ηγέτη. Στον άνθρωπο, λοιπόν, που άξιζε τη μεγαλύτερη δυνατή αναγνώριση, τιμή και ευγνωμοσύνη, ο κυπριακός ελληνισμός φέρθηκε με τη χειρότερη δυνατή σκληρότητα, αχαριστία και αγνωμοσύνη. Ο λαός με την ψήφο του επέλεξε να κάνει το χατίρι στους ξένους. Τι να πει κανείς… Συγχαρητήρια…
Πριν από λίγες μέρες έλαβαν χώρα οι προεδρικές εκλογές στην Κύπρο. Ο Πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος αποκλείστηκε από το β’ γύρο των εκλογών, όπου προκρίθηκαν οι Ι. Κασουλίδης και Δ. Χριστόφιας.
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος ήταν ο ηγέτης που υπέγραψε την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο ηγέτης που τον Απρίλιο του 2004, με το ανεπανάληπτο και ιστορικό διάγγελμά του, είπε το «ΟΧΙ» στο κατάπτυστο σχέδιο Ανάν και βοήθησε το λαό να έχει την ίδια ετυμηγορία λίγες μέρες αργότερα. Ο Πρόεδρος υπερασπίστηκε στον ευρωπαϊκό και διεθνή χώρο την ετυμηγορία του κυπριακού ελληνισμού, στρίμωξε την Τουρκία ως προς τις ενταξιακές της διαπραγματεύσεις, έβαλε την Κύπρο στη ζώνη του ευρώ, ενίσχυσε το γεωστρατηγικό της ρόλο με την έναρξη των διαδικασιών έρευνας και αξιοποίησης κοιτασμάτων πετρελαίου, έκανε την Κύπρο ισχυρότερη από ποτέ. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος ακολούθησε μια διεκδικητική, αγωνιστική, πατριωτική εξωτερική πολιτική που κράτησε όρθια την Κυπριακή Δημοκρατία. Χάρισε στιγμές εθνικής αξιοπρέπειας και ανάτασης που σπάνια ο ελληνισμός έχει ζήσει. Αποτέλεσε παράδειγμα αντίστασης στα σχέδια των ξένων για την υποδούλωση του φρονήματος ολόκληρου του ελληνισμού. Αυτό δεν ήταν αρεστό στους ξένους και το πλήρωσε.
Η πολιτική του Προέδρου Παπαδόπουλου προκάλεσε οργή σε όλες τις χώρες που ήθελαν να καθυποτάξουν τον κυπριακό ελληνισμό και να επιβάλουν στην Κύπρο τη λύση που θα εξυπηρετούσε τα δικά τους συμφέροντα. Όλοι αυτοί που είδαν τα σχέδιά τους να χαλάνε λόγω του «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα, ξεκίνησαν μια απίστευτης έντασης προσπάθεια σπίλωσης και κατασυκοφάντησης του Προέδρου Παπαδόπουλου. Δυστυχώς, στις προσπάθειές τους βρήκαν πρόθυμους υποστηρικτές παράγοντες στο εσωτερικό της Κύπρου και της Ελλάδας, αυτούς τους συμπατριώτες μας που έχουν υποχωρητικές, ενδοτικές, ραγιάδικες απόψεις στα εθνικά θέματα, τους λεγόμενους «νενέκους». Ο Τάσσος Παπαδόπουλος χτυπήθηκε αλύπητα όλα αυτά τα χρόνια, επειδή υπεράσπισε την Κυπριακή Δημοκρατία και δεν υποχώρησε στις πιέσεις των ξένων. Προσπάθησαν να τον εξοντώσουν από κάθε άποψη. Να τον δαιμονοποιήσουν. Να τον παρουσιάσουν ως δήθεν ακραίο και αδιάλλακτο και να ρίξουν πάνω του το φταίξιμο για τη μη επίτευξη λύσης στο Κυπριακό.
Παρόλα αυτά, ανέμενε κανείς ότι ο λαός δεν θα λύγιζε. Ότι δεν θα υπέκυπτε στην πλύση εγκεφάλου και στην προπαγάνδα που δεχόταν. Ότι θα έδειχνε έμπρακτη επιβράβευση στον Πρόεδρο για τον αγώνα και την προσφορά του. Ότι θα εκτιμούσε πως έχει έναν ηγέτη που πολλοί άλλοι λαοί θα ήθελαν να έχουν. Ότι θα καταλάβαινε πως ενδεχόμενη ήττα του Τάσσου Παπαδόπουλου θα εκλαμβανόταν από τους ξένους ως μήνυμα ότι ο λαός άλλαξε γνώμη ως προς το σχέδιο Ανάν και ότι πλέον είναι πρόθυμος να υποχωρήσει και να δεχτεί ό,τι θέλουν οι Άγγλοι, οι Αμερικάνοι και οι Τούρκοι στο Κυπριακό. Κι όμως. Οι πολίτες έβαλαν τα κόμματα πάνω από την πατρίδα και γύρισαν την πλάτη στον ηγέτη που τους υπερασπίστηκε. Οι πολίτες αποκαθήλωσαν τον άνθρωπο που στην κρίσιμη στιγμή κράτησε όρθια την πατρίδα και επιβράβευσαν τους δύο αντιπάλους του που όχι απλώς ήταν υπέρ του σχεδίου Ανάν, δηλαδή υπέρ της κατάλυσης της πατρίδας, αλλά και που χαίρονταν για κάθε εκδικητικό πισώπλατο χτύπημα που δεχόταν η Κύπρος από τους ξένους, μόνο και μόνο για να το φορτώσουν στον Πρόεδρο Παπαδόπουλο, ότι δηλαδή έφταιγε αυτός για τα χτυπήματα επειδή ήταν διεκδικητικός και έμπαινε στο μάτι των ξένων.
Και θα με ρωτήσει κάποιος: είναι η πρώτη αδικία και ατιμία που βλέπεις; Η απάντηση είναι «όχι». Και η ζωή και η πολιτική είναι γεμάτες αδικία. Αλλά εδώ δεν πρόκειται για μια απλή αδικία. Είναι αδιανόητο, απίστευτο, αισχρό αυτό που έγινε. Γιατί ο Τάσσος Παπαδόπουλος, με την πολιτική που ακολούθησε, αναδείχθηκε στο τρανότερο, διαχρονικά, πρότυπο Έλληνα πατριώτη ηγέτη. Στον άνθρωπο, λοιπόν, που άξιζε τη μεγαλύτερη δυνατή αναγνώριση, τιμή και ευγνωμοσύνη, ο κυπριακός ελληνισμός φέρθηκε με τη χειρότερη δυνατή σκληρότητα, αχαριστία και αγνωμοσύνη. Ο λαός με την ψήφο του επέλεξε να κάνει το χατίρι στους ξένους. Τι να πει κανείς… Συγχαρητήρια…
Comments