Τα «καλά» παιδιά της ευρωπαϊκής «οικογένειας»
Tης Τασουλας Καραϊσκακη /από καθημερινή
Ευρωβουλευτές, άγνωστο ακόμη πόσοι και ποιοι, αποκαλύφθηκαν να βάζουν στην τσέπη τα 16.000 ευρώ που λάμβαναν μηνιαίως από την Ε.Ε. για να πληρώνουν τους επιστημονικούς συνεργάτες τους. Η κατάχρηση του έτοιμου ζεστού κοινοτικού χρήματος είναι από τις πιο κοινές απάτες. Δεν εκπλήσσει. Μόνο προσθέτει άλλον ένα κόκκο βεβαιότητας για το εύρος της εξαχρείωσης και εντός «αδιάφθορων» θεσμών.
Και ποιος δεν έχει βάλει χέρι στα ευρωπαϊκά κονδύλια. Επιχειρηματίες, κρατικοί λειτουργοί, κοινοτικοί υπάλληλοι, σύμβουλοι, συνεργάτες, ευρωβουλευτές. Η λέξη «σήψη» έχει πια φθαρεί από τις επαναλήψεις... Θυμηθείτε την υπόθεση των 12, επιδοτούμενων από την Ε.Ε. ελληνικών επιχειρήσεων, που με τη βοήθεια δύο ελβετικών εταιρειών τιμολογούσαν μηχανήματα 10 φορές πάνω από την πραγματική τους αξία. Τους τρεις Ιταλούς στους κόλπους της Ε.Ε., που «φρόντιζαν» για την ανάληψη από συγκεκριμένες εταιρείες, «χρυσών» ευρωπαϊκών δημόσιων συμβάσεων (αγορά κτιρίων για τις αντιπροσωπείες της Κομισιόν στο εξωτερικό, εγκατάσταση εξοπλισμού ασφαλείας, κ.ά.). Τη διαβόητη πλέον αποαμιαντοποίηση του Μπερλεμόντ, της έδρας της Κομισιόν στις Βρυξέλλες, που ήταν να κοστίσει 6,5 δισ. βελγικά φράγκα και δαπανήθηκαν 45. Ανάμεσα στους επιτήδειους, ένας Βέλγος κοινοτικός υπάλληλος, ο οποίος όχι μόνο πήρε γερή προμήθεια από τις εταιρείες που ανέλαβαν την ανακατασκευή, αλλά αποκαλύφθηκε να πουλάει έπιπλα του Μπερλεμόντ σε φλαμανδικά μαγαζιά. Και βέβαια την πολύκροτη υπόθεση των τριών ανώτερων στελεχών της Eurostat που καταδικάστηκαν για κατάχρηση πολλών δισ. ευρώ. Διατηρούσαν μυστικούς λογαριασμούς, μέσω των οποίων διακινούνταν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ... για την κάλυψη των προσωπικών τους αναγκών και είχαν υπογράψει πολλά ύποπτα συμβόλαια (με «ευνοϊκούς» όρους για «φιλικές» επιχειρήσεις). Και μετά τι; Μετά γίνεται ένας μικρός ανασχηματισμός σε επίπεδο γενικών διευθυντών στο όνομα της ηθικής κάθαρσης, και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Η κατάχρηση πόρων και εξουσίας, οι συναλλαγές, οι απάτες, οι κλοπές συνεχίζονται... Τα περιστατικά που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ελάχιστα. Πυκνό και αδιαπέραστο το πλέγμα της αποσιώπησης, της συνενοχής.
Η διαφθορά θίγει τους φτωχότερους. Οδηγεί το χρήμα στους πλουσιότερους. Διογκώνει το κόστος κάθε δραστηριότητας. Κατατρώει τους δημόσιους πόρους. Είναι ένας (παρα)θεσμός, αλληλένδετος με το σύστημα διακυβέρνησης, που λειτουργεί εναντίον της κοινωνίας.
Παντού στην Ευρώπη, τα κόμματα εκφυλίστηκαν σε μηχανές κατάληψης της εξουσίας. Μπέρδεψαν τις δικές τους αρχές (του δικαίου) με τις αρχές της αγοράς (συναλλαγή). Δεν ασκούν πραγματικό δημοκρατικό έλεγχο. Αποτέλεσμα: όλο και πιο βαθιά, και πιο εκτεταμένη διαφθορά. Πώς να σταματήσει στις πόρτες της Ε.Ε.;
Ευρωβουλευτές, άγνωστο ακόμη πόσοι και ποιοι, αποκαλύφθηκαν να βάζουν στην τσέπη τα 16.000 ευρώ που λάμβαναν μηνιαίως από την Ε.Ε. για να πληρώνουν τους επιστημονικούς συνεργάτες τους. Η κατάχρηση του έτοιμου ζεστού κοινοτικού χρήματος είναι από τις πιο κοινές απάτες. Δεν εκπλήσσει. Μόνο προσθέτει άλλον ένα κόκκο βεβαιότητας για το εύρος της εξαχρείωσης και εντός «αδιάφθορων» θεσμών.
Και ποιος δεν έχει βάλει χέρι στα ευρωπαϊκά κονδύλια. Επιχειρηματίες, κρατικοί λειτουργοί, κοινοτικοί υπάλληλοι, σύμβουλοι, συνεργάτες, ευρωβουλευτές. Η λέξη «σήψη» έχει πια φθαρεί από τις επαναλήψεις... Θυμηθείτε την υπόθεση των 12, επιδοτούμενων από την Ε.Ε. ελληνικών επιχειρήσεων, που με τη βοήθεια δύο ελβετικών εταιρειών τιμολογούσαν μηχανήματα 10 φορές πάνω από την πραγματική τους αξία. Τους τρεις Ιταλούς στους κόλπους της Ε.Ε., που «φρόντιζαν» για την ανάληψη από συγκεκριμένες εταιρείες, «χρυσών» ευρωπαϊκών δημόσιων συμβάσεων (αγορά κτιρίων για τις αντιπροσωπείες της Κομισιόν στο εξωτερικό, εγκατάσταση εξοπλισμού ασφαλείας, κ.ά.). Τη διαβόητη πλέον αποαμιαντοποίηση του Μπερλεμόντ, της έδρας της Κομισιόν στις Βρυξέλλες, που ήταν να κοστίσει 6,5 δισ. βελγικά φράγκα και δαπανήθηκαν 45. Ανάμεσα στους επιτήδειους, ένας Βέλγος κοινοτικός υπάλληλος, ο οποίος όχι μόνο πήρε γερή προμήθεια από τις εταιρείες που ανέλαβαν την ανακατασκευή, αλλά αποκαλύφθηκε να πουλάει έπιπλα του Μπερλεμόντ σε φλαμανδικά μαγαζιά. Και βέβαια την πολύκροτη υπόθεση των τριών ανώτερων στελεχών της Eurostat που καταδικάστηκαν για κατάχρηση πολλών δισ. ευρώ. Διατηρούσαν μυστικούς λογαριασμούς, μέσω των οποίων διακινούνταν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ... για την κάλυψη των προσωπικών τους αναγκών και είχαν υπογράψει πολλά ύποπτα συμβόλαια (με «ευνοϊκούς» όρους για «φιλικές» επιχειρήσεις). Και μετά τι; Μετά γίνεται ένας μικρός ανασχηματισμός σε επίπεδο γενικών διευθυντών στο όνομα της ηθικής κάθαρσης, και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Η κατάχρηση πόρων και εξουσίας, οι συναλλαγές, οι απάτες, οι κλοπές συνεχίζονται... Τα περιστατικά που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ελάχιστα. Πυκνό και αδιαπέραστο το πλέγμα της αποσιώπησης, της συνενοχής.
Η διαφθορά θίγει τους φτωχότερους. Οδηγεί το χρήμα στους πλουσιότερους. Διογκώνει το κόστος κάθε δραστηριότητας. Κατατρώει τους δημόσιους πόρους. Είναι ένας (παρα)θεσμός, αλληλένδετος με το σύστημα διακυβέρνησης, που λειτουργεί εναντίον της κοινωνίας.
Παντού στην Ευρώπη, τα κόμματα εκφυλίστηκαν σε μηχανές κατάληψης της εξουσίας. Μπέρδεψαν τις δικές τους αρχές (του δικαίου) με τις αρχές της αγοράς (συναλλαγή). Δεν ασκούν πραγματικό δημοκρατικό έλεγχο. Αποτέλεσμα: όλο και πιο βαθιά, και πιο εκτεταμένη διαφθορά. Πώς να σταματήσει στις πόρτες της Ε.Ε.;
Comments