Από το Σχέδιο Ανάν, στο Κόσοβο ,καθημερινή
Tου Αθανασιου Ελλις
Ο κυπριακός λαός ψηφίζει σήμερα για πρόεδρο. Η ισοδυναμία των δύο αντίπαλων πόλων, Αριστεράς (ΑΚΕΛ) και Δεξιάς (ΔΗΣΥ), σε συνδυασμό με την απήχηση του σημερινού προέδρου που ξεπερνά το άθροισμα των ψηφοφόρων των κομμάτων που τον στηρίζουν, οδηγεί σε πλήρη τριχοτόμηση του εκλογικού σώματος, καθιστώντας την αναμέτρηση του πρώτου γύρου εντελώς αμφίρροπη. Οι διαφορές είναι οριακές, το εκλογικό σώμα δείχνει ευμετάβλητο, και οι προβλέψεις κινούνται στα όρια του στατιστικού λάθους.
Οι εκλογές διεξάγονται στον απόηχο του Σχεδίου Ανάν, αλλά και στη σκιά της αναμενόμενης αναγνώρισης της ανεξαρτησίας του Κοσόβου. Το δημοψήφισμα του 2004 δρα ως ορόσημο και ενισχύει τον νυν πρόεδρο, ο οποίος υπήρξε ο πιο σθεναρός πολέμιος του Σχεδίου Ανάν. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος επενδύει στην απόρριψη από το 76% των Ελληνοκυπρίων ενός άδικου και ετεροβαρούς σχεδίου και επιχειρεί να αγγίξει το πατριωτικό αίσθημα αυτοπροβαλλόμενος ως «μη αρεστός» στους ξένους. Μπορεί η στάση αυτή να αποφέρει πολιτικά οφέλη, αλλά είναι παραπλανητική. Από τη στιγμή που η Κύπρος δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα μόνη της, αλλά χρειάζεται τη βοήθεια της διεθνούς κοινότητας, η καλή σχέση με τους «ξένους» δεν μπορεί να προβάλλεται ως μειονέκτημα. Αλλωστε, παραμένει διαχρονικά διδακτικό το παράδειγμα του αποδεδειγμένα μη αρεστού στη διεθνή κοινότητα «πατριώτη» Ντενκτάς, ο οποίος με την αδιαλλαξία του είχε για τριάντα χρόνια εγκλωβίσει τους Τουρκοκύπριους στο περιθώριο.
Από την πλευρά τους οι αντίπαλοι του κ. Παπαδόπουλου επισημαίνουν ότι για πρώτη φορά από την εισβολή του ’74 απενοχοποιείται η Τουρκία, υπάρχουν καταδικαστικές για την ελληνοκυπριακή πλευρά αποφάσεις διεθνών οργανισμών, και το Κυπριακό δεν αντιμετωπίζεται πλέον ως πρόβλημα κατοχής, αλλά αντίθετα ως ζήτημα απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων. Τη στάση αυτή δεν υιοθετούν μόνο οι Βρετανοί ή Αμερικανοί, αλλά όλες οι ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις. Τελευταία επώδυνη υπενθύμιση αποτέλεσε η επίσκεψη Σρέντερ στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο.
Ταυτόχρονα, η βεβιασμένη και στρατηγικά ακατανόητη απόφαση των ΗΠΑ και πολλών δυτικών χωρών να αναγνωρίσουν ένα ανεξάρτητο Κόσοβο δεν μπορεί παρά να προκαλεί βαθύ προβληματισμό στη Λευκωσία. Κατηγορώντας Αμερικανούς και Ευρωπαίους για την επικείμενη αναγνώριση του Κοσόβου, ο «φίλος της Κύπρου» Βλαντιμίρ Πούτιν υποστήριξε ότι για 40 χρόνια η Βόρεια Κύπρος είναι στην ουσία ανεξάρτητο κράτος και αναρωτήθηκε γιατί να μην αναγνωρισθεί και αυτή διεθνώς.
Ο νέος πρόεδρος της Κύπρου δικαιούται να στηριχθεί στο 76% που δημοκρατικά απέρριψε το Σχέδιο Ανάν, αλλά ταυτόχρονα οφείλει να επαναπροσεγγίσει άμεσα τη διεθνή κοινότητα. Η αναπάντεχη δήλωση Πούτιν ήλθε να μας υπενθυμίσει ότι ο χρόνος και οι διεθνείς εξελίξεις δεν λειτουργούν απαραίτητα υπέρ της επανένωσης της Κύπρου.
Ο κυπριακός λαός ψηφίζει σήμερα για πρόεδρο. Η ισοδυναμία των δύο αντίπαλων πόλων, Αριστεράς (ΑΚΕΛ) και Δεξιάς (ΔΗΣΥ), σε συνδυασμό με την απήχηση του σημερινού προέδρου που ξεπερνά το άθροισμα των ψηφοφόρων των κομμάτων που τον στηρίζουν, οδηγεί σε πλήρη τριχοτόμηση του εκλογικού σώματος, καθιστώντας την αναμέτρηση του πρώτου γύρου εντελώς αμφίρροπη. Οι διαφορές είναι οριακές, το εκλογικό σώμα δείχνει ευμετάβλητο, και οι προβλέψεις κινούνται στα όρια του στατιστικού λάθους.
Οι εκλογές διεξάγονται στον απόηχο του Σχεδίου Ανάν, αλλά και στη σκιά της αναμενόμενης αναγνώρισης της ανεξαρτησίας του Κοσόβου. Το δημοψήφισμα του 2004 δρα ως ορόσημο και ενισχύει τον νυν πρόεδρο, ο οποίος υπήρξε ο πιο σθεναρός πολέμιος του Σχεδίου Ανάν. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος επενδύει στην απόρριψη από το 76% των Ελληνοκυπρίων ενός άδικου και ετεροβαρούς σχεδίου και επιχειρεί να αγγίξει το πατριωτικό αίσθημα αυτοπροβαλλόμενος ως «μη αρεστός» στους ξένους. Μπορεί η στάση αυτή να αποφέρει πολιτικά οφέλη, αλλά είναι παραπλανητική. Από τη στιγμή που η Κύπρος δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα μόνη της, αλλά χρειάζεται τη βοήθεια της διεθνούς κοινότητας, η καλή σχέση με τους «ξένους» δεν μπορεί να προβάλλεται ως μειονέκτημα. Αλλωστε, παραμένει διαχρονικά διδακτικό το παράδειγμα του αποδεδειγμένα μη αρεστού στη διεθνή κοινότητα «πατριώτη» Ντενκτάς, ο οποίος με την αδιαλλαξία του είχε για τριάντα χρόνια εγκλωβίσει τους Τουρκοκύπριους στο περιθώριο.
Από την πλευρά τους οι αντίπαλοι του κ. Παπαδόπουλου επισημαίνουν ότι για πρώτη φορά από την εισβολή του ’74 απενοχοποιείται η Τουρκία, υπάρχουν καταδικαστικές για την ελληνοκυπριακή πλευρά αποφάσεις διεθνών οργανισμών, και το Κυπριακό δεν αντιμετωπίζεται πλέον ως πρόβλημα κατοχής, αλλά αντίθετα ως ζήτημα απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων. Τη στάση αυτή δεν υιοθετούν μόνο οι Βρετανοί ή Αμερικανοί, αλλά όλες οι ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις. Τελευταία επώδυνη υπενθύμιση αποτέλεσε η επίσκεψη Σρέντερ στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο.
Ταυτόχρονα, η βεβιασμένη και στρατηγικά ακατανόητη απόφαση των ΗΠΑ και πολλών δυτικών χωρών να αναγνωρίσουν ένα ανεξάρτητο Κόσοβο δεν μπορεί παρά να προκαλεί βαθύ προβληματισμό στη Λευκωσία. Κατηγορώντας Αμερικανούς και Ευρωπαίους για την επικείμενη αναγνώριση του Κοσόβου, ο «φίλος της Κύπρου» Βλαντιμίρ Πούτιν υποστήριξε ότι για 40 χρόνια η Βόρεια Κύπρος είναι στην ουσία ανεξάρτητο κράτος και αναρωτήθηκε γιατί να μην αναγνωρισθεί και αυτή διεθνώς.
Ο νέος πρόεδρος της Κύπρου δικαιούται να στηριχθεί στο 76% που δημοκρατικά απέρριψε το Σχέδιο Ανάν, αλλά ταυτόχρονα οφείλει να επαναπροσεγγίσει άμεσα τη διεθνή κοινότητα. Η αναπάντεχη δήλωση Πούτιν ήλθε να μας υπενθυμίσει ότι ο χρόνος και οι διεθνείς εξελίξεις δεν λειτουργούν απαραίτητα υπέρ της επανένωσης της Κύπρου.
Comments